گردن آل خلیفه زیر گیوتین!

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

اقدام بحرین برای تکرار سازش امارات با رژیم صهیونیستی قابل پیش بینی بود؛ زیرا وابستگی منامه به ریاض، بحرین را بر آن می دارد که بی معطلی و بدون هیچ ملاحظه ای دستورات عربستان را مو به مو اجرا کند.

بحرین تصمیم گرفته است که بعد از امارات، دومین کشور در دومینوی سازش با رژیم صهیونیستی باشد؛ این حرکت در واقع مقدمه حرکت کشور بعدی یعنی عربستان است که منتظر است در و پنجره را به طور کامل به روی سران رژیم صهیونیستی باز کند تا آنها با خیال راحت در کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس جولان بدهند؛ نتانیاهو، ترامپ، محمد بن زاید و محمد بن سلمان احتمالا حمد بن خلیفه، حاکم بحرین را متقاعد کرده اند که این کشور هم نتایجی مشابه آنچه که امارات از این سازش گرفته است، دریافت خواهد کرد، غافل از اینکه بحرین با امارات فرق دارد.

اول اینکه ملت بحرین مدتهاست علیه آل خلیفه قیام کرده است و خیل عظیم نظامیان و نیروهای نظامی بیگانه نتوانسته اند این قیام را مهار کنند. این ملت امروز بیش از هر زمان دیگری در صحنه حاضر است تا رژیم آل خلیفه را رسوا و ثابت کنند که این رژیم صرفا ابزار دست واشنگتن و ریاض است و از خود هیچ اختیاری ندارد. اگر رژیم صهیونیستی تصور کرده است که منامه و ملت بحرین با روی باز از آنها استقبال می کنند باید بداند که در خواب و خیال به سر می برد. زیرا شعار انقلاب بحرین همیشه "فلسطین" بوده است.

اگر چه حکومت بحرین، نماینده صدها عنصر وابسته به رژیم است اما ملت بحرین همان صدها هزار نفری است که از ده سال پیش در هر حرکت انقلابی در خیابان ها حضور دارند.

دوم اینکه بحرین در اینجا صرفا یک عدد است که به فهرست سازشکاران با رژیم اشغالگر قدس اضافه می شود. از نظر نتانیاهو، بحرین یک اسم است که به کارنامه وی در تلاش برای حفظ کرسی نخست وزیری و عبور از بحران های جاری اضافه می شود.

سوم: آیا رژیم آل خلیفه نیازی به این اقدام داشت؛ همه می دانیم که هدف از این اقدام، نجات نتانیاهو و ترامپ از بحران داخلی بود؛ این دو به شدت محتاج دستاوردی بودند تا بتوانند بقای خود را در قدرت تضمین کنند. و ابوظبی و منامه دقیقا در همین مقطع زمانی این دستاورد را - به قیمت قربانی شدن خود - به آنها تقدیم کردند. تردیدی نیست که رژیم آل خلیفه با توجه به ادامه قیام مردمی در این کشور، بازنده اصلی این بازی است زیرا این حرکت باعث دامن زدن به قیام مردم خواهد شد و این بار دامنه اعتراضات به مذهب خاصی منحصر نخواهد شد بلکه سراسر بحرین و تمام اقشار ملت این کشور را در بر خواهد گرفت.

اگر چه ابوظبی و ریاض به حکومت بحرین وعده داده اند که اگر دست به این حرکت سازشکارانه بزند، از کمک های آنها برخوردار خواهد شد، اما دولت بحرین با این حرکت در واقع سر خود را دیر یا زود به باد می دهد، آنها می دانند که مردم خشمگین بحرین، به راحتی از این خیانت نمی گذرند. اقدام بحرین اصلا اقدام غیر منتظره ای نبود با این حال مهر تأییدی بود بر باوری که پس از سازش امارات با رژیم صهیونیتسی در میان فلسطینی ها پا گرفت و آنها را کاملا متقاعد کرد که هیچ امیدی به مواضع رسمی عرب نداشته باشند و فقط به خود تکیه کنند و با تقویت گفتمان و وحدت داخلی، استراتژی ملی خود را بر مبنای مقاومت در برابر اشغالگران بنا کرده و تن به هیچ گونه سازشی ندهند و فقط به مقاومت میدانی و قیام ملت های عرب امید داشته باشند زیرا بی هیچ تردیدی در جهان عرب، حساب ملت ها از دولت هایی که بر مقدرات آنها چنبره زده اند، جداست.