مردم رییس جمهور رزروی نمی خواهند

به گزارش نامه نیوز، یک ماه و نیم تا انتخابات مانده و انگار نه انگار! نه تکلیف چهره‌های اصلی معلوم است و نه سازوکارهای انتخاباتی تکلیف خود را می‌دانند. ضمن اینکه این انتخابات به خاطر شرایط خاص و حساس مملکت در داخل و خارج بیش از همه ادوار گذشته حائز اهمیت است و پیچیدگی دارد. نیاز مبرم کشور به رئیس جمهورکه بتواند با رویکرد هم‌افزایی قوا و نهادها گامی در جهت حل مشکلات مردم خاصه در حوزه معیشت بردارد، به شدت احساس می‌شود. از سوی دیگر روابط ایران در عرصه منطقه‌ای و بین‌المللی در بزنگاهی قرار گرفته که بیش از قبل نیاز به یک رئیس جمهور متمرکز بر منافع کشور و مردم دارد.

علی‌رغم روشن بودن این وضعیت اما شاهدیم که نیروهای اصلی و اثرگذار بر انتخابات از ترس اینکه تخریب شوند، در رقابت با رفیق یا رقیبی که مایل نیستند، قرار بگیرند و ... رصد اوضاع تا دقیقه نود را به عنوان تاکتیک برگزیده و کاندیداتوری یا عدم کاندیداتوری خود را اعلام نمی‌کنند! همین هم سبب شده که صحنه انتخابات دچار نوعی تعلیق و تعلل شود. 

در نگاهی اجماعی به اوضاع و از منظر یک ناظر بیرونی و بی‌طرف، این طور به نظر می‌رسد که اصلاح‌طلبان بیشتر تکلیف خود را می‌دانند. آنان اگرچه با چالش‌های مختلفی دست به گریبان هستند اما حداقل مکانیزم انتخاب کاندیدا را برگزیده و به اجرا گذاشته‌اند. 

در جبهه اصولگرایی اما اوضاع پیچیده‌تر از این حرف‌ها است. ابهام درباره آمدن یا نیامدن آقای رئیسی، بسیاری از نیروهای مهم و اثرگذار این جریان از جمله قالیباف، جلیلی و حتی لاریجانی را مردد کرده است. 

نکته قابل تامل اما این است که حضور یا عدم حضور رئیس قوه قضاییه در رقابت‌های پیش رو اگرچه به خاطر ظرفیت قابل توجه او در اجماع‌سازی و حتی رای‌آوری یک مولفه مهم برای اصولگرایان است اما تنها مولفه نیست. به عبارت روشن‌تر ، انتظار کشیدن برای روشن شدن تصمیم رئیسی به نفع این جریان و نیروهای آن نبوده و به تبع آن به نفع مملکت و مردم نیز نیست. 

وقتی اعلام کاندیداتوری یا اعلام کاندیداتوری یک نفر می‌تواند اینچنین بر صحنه انتخابات ، سرنوشت کشور و آینده مردم موثر باشد، تعلل نه تنها جایز بلکه پذیرفته هم نیست. 

خطاب این سخن البته صرفا با آقای رئیسی نیست. این مهم درباره برخی دیگر از اصولگریان از جمله جناب رئیس مجلس نیز صدق می‌کند. 

شاید اگر معذورات آقای رئیسی به عنوان فردی که در راس یک نهاد انتصابی است را در نظر داشته باشیم، تعلل و این شیوه کج دار و مریز آقای قالیباف بیشتر مورد نقد باشد. هرچه باشد او فردی است که کاندیداتوری و یا عدم کاندیداتوری او در چینش سایر نیروها اثرگذار است. 

بر همین اساس، باید در چارچوب یک مطالبه جدی از او خواست که هرچه زودتر فکرهایش را کرده و تصمیم خود را اعلام کند. بدیهی است که اگر آقای قالیباف قصد رئیس جمهور شدن دارد و کشورداری در این مقطع حساس را در خودش می‌بینند، نباید معطل تصمیم‌گیری سایرین بماند. خاصه آنکه او بارها با نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری نشان داده که سودای پاستور نشینی در سر دارد. لذا انتظار مردم این است که خودش را معطل این فرد و آن فرد یا این جناح و آن جناح نکند. مردم قطعا از گزینه‌ها درجه دوم و نیمکت نشین استقبال نمی‌کنند. 

قالیباف یا هر فرد دیگری که خود را شایسته ریاست جمهوری می‌داند، باید تکلیف خودش را معلوم کرده و با اعلام تصمیم خود به روشن شدن وضعیت کلی صحنه انتخابات نیز کمک کند. 

مشخصا آقای رئیس مجلس که این روزها اخبار غیر رسمی متعددی از فعالیت های انتخاباتی او می‌رسد و به بهانه همین فعالیت‌ها نیز موجی از تخریب علیه او به راه افتاده است باید در اولین فرصت تصمیم گرفته و تصمیم خود را اعلام کند. آقای قالیباف یا همان طور که پیش تر گفته بود، مایل به نامزدی در ریاست جمهوری نیست و قصد رقابت با رئیسی را ندارد و یا همین طور که در روزهای اخیر به نظر می‌رسد مایل به کاندیداتوری است. اگر گزینه دوم درست باشد که بسم‌الله ولی اگر گزینه اول صحت دارد، حداقل با بیان نظر خود تکلیف سایرینی که معطل تصمیم او هستند را روشن کند. 

این طور که نمی‌شود، یک هفته تا ثبت نام نامزدها مانده باشد و همه گزینه‌های اصلی در سکوت و چراغ خاموش فعالیت رقبای احتمالی خود را رصد کنند! در عین حال نیز شاهد باشیم که برخی یک روز بودجه را هدف گرفته، فردا شهرداری و پس‌فردا هم یک چیز دیگر و به رئیس مجلس بتازند. شاید قالیباف طی سال‌ها به این وضعیت عادت کرده باشد و اهمیتی ندهد اما نباید فراموش کند که حالا دیگر رئیس قوه مقننه است و نباید اجازه دهد برخی به خاطر تخریب شخص او، نهاد پارلمان را زیر سوال ببرند. آن هم به خاطر ظن به کاندیداتوری او!

قالیباف و سایر نامزدهای احتمالی باید توجه داشته باشند که نیاز امروز کشور رئیس جمهوری است که با اقتدار ایستاده و در جهت رفع ضعف‌های موجود اقدام کند. رئیس جمهور که بتواند از پس رفع شکاف بین مردم و دولت که در سال‌های اخیر به دلایل متعدد افزایش یافته، برآید. رئیس جمهوری که در تعامل با سایر قوا و نهادها کشور را در راستای استیفای حقوق ملت اداره کند و هیچ یک از این‌ها از عهده کسی که تا قبل از دقیقه نود قادر به تصمیم گیری نیست، برنمی‌آید. 

آقای قالیباف اگر این پتانسیل را در خود دیده باید هرچه سریعتر تصمیم گرفته و وارد میدان شود. حتی اعلام تبصره رقابت نکردن با آقای رئیسی نیز چندان پسندیده نیست زیرا انتظار می‌رفت که هر کدام از داوطلبان ریاست جمهوری صرفا به معرفی خود و تواناهایی خود پرداخته و تصمیم‌گیری را به عهده مردم گذارند. وحدت در یک جناح سیاسی قاعدتا از مصالح و مسائل ملت و مملکت مهم‌تر نیست. کمترین انتظار نیز از آقایان این است که منفعت و وحدت جناح خود را به مصلحت مردم ترجیح ندهند.