دلواپسان علیه وزرای رئیسی گروکشی می کنند

از زمانی که حضور ابراهیم رئیسی در انتخابات ریاست‌جمهوری مسجل شد، نمایندگان سابق و فعلی مجلس بودند که برای دوران ریاست‌جمهوری رئیسی به برنامه‌ریزی پنهان و آشکار پرداختند تا شاید سهمی از دولت سیزدهم نصیب آنان شود. 10 خرداد بیش از ۳۰۰ نماینده ادوار مختلف مجلس در دیدار با سید‌ابراهیم رئیسی حمایت خود را از وی در انتخابات سیزدهمین دوره ریاست‌جمهوری اعلام کردند، اما زمان زیادی نگذشت؛ یعنی در 26 خرداد، ۲۱۰ نماینده مجلس طی بیانیه‌ای خواستار انصراف نامزدهای اصولگرا به نفع رئیسی شدند. نامه آن‌ها خطاب به زاکانی، قاضی‌زاده‌هاشمی، رضایی و جلیلی نوشته شد. در بخش پایانی آن آمده بود: «‌قطعا این کناره‌گیری خود تلاشی برای حضور حداکثری مردم در صحنه شکل‌دهی به دولتی کارآمد و مقتدر خواهد بود.» چند روز بعد دوباره بیانیه‌هایی از مجلس خطاب به رئیسی منتشر شد که محتوای آن تبریک پیروزی او در انتخابات و ذکر مطالباتشان در لفافه بود! نکته قابل تامل به حواشی این دیدارها مربوط است؛ چنانکه خبر آنلاین در 29 اردیبهشت نوشت: «با وجود اینکه ادعا می‌شد ۲۲۰ نماینده حامی کاندیداتوری رئیسی بوده‌اند، اما در جلسه امروز نمایندگان با رئیسی کمتر از ۱۰۰ نفر حضور داشتند. به گفته یک فرد مطلع، «در این جلسه که احمد امیرآبادی نماینده قم مجری آن بود، ابراهیم رئیسی صحبتی نکرد. نمایندگان گروه به گروه، یا یکی، دو نفری جلو می‌رفتند و با ابراهیم رئیسی صحبت می‌کردند» صحبت نکردن رئیسی با نمایندگان بر صحت خبری که پیش از این منتشر شده بود، افزود: چندی پیش برخی سایت‌های خبری مدعی شدند که رئیسی از اعطای وقت به نمایندگان مجلس خودداری می‌کند.  سهم خواهان بهارستان در حال سبقت  مشخص است که عرض ارادت‌های این روزهای برخی نمایندگان اصولگرا و دلواپس به رئیسی به‌خاطر خواسته‌هایی است که از او دارند. فارغ از جلب توجه رئیس‌جمهور منتخب 1400 به رفع کمبودهای حوزه‌های انتخابیه‌ای نمایندگان، برخی اهداف دیگر هم در پشت پرده مجیزگویی نمایندگان وجود دارد و آن هم توجه به خواست آنها در انتصاب وزرا به‌ویژه وزیرکشو راست که پس از آن بتوانند در انتخاب استاندار به نقش آفرینی بپردازند. برخی نمایندگان مجلس پا را از پیشنهاد گزینه‌های مطلوب برای وزارتخانه‌ها فراتر گذاشته و با لحن دیگری به تعیین وزیر برای کابینه رئیسی مشغول هستند! درخواست سهم نمایندگان از کابینه رئیسی موضوعی نیست که نهان بماند؛ به عنوان نمونه سیدمصطفی میرسلیم نماینده اصولگرای مجلس اخیرا این توئیت را منتشر کرد: «حسن نیت جناب آقای رئیسی و کمک و مشورت گرفتن از مردم ستودنی است؛ ولی انتخاب وزرا از وظائف اصلی رئیس‌جمهور است که باید با مشورت خبرگان و اهل تدبیر و رأی اعتماد مجلس انجام گیرد و نه با نظرخواهی عمومی!» رای اعتمادی که میرسلیم به آن اشاره کرد را می‌توان تهدیدی برای رئیسی تلقی کرد؛ بدان معنا که او برای تایید وزرایش باید به نظر نمایندگان توجه کند و گزینه‌های در ذهن بهارستان‌نشینان برای جلوس بر کرسی وزارتخانه‌ها مدنظر رئیس‌جمهور باشد. همچنین مالک شریعتی، نماینده تهران در مجلس یازدهم درخصوص احتمال نقش‌آفرینی نمایندگان در چینش کابینه چه به صورت حضور مستقیم خودشان یا به صورت معرفی‌کردن افرادی برای مناصب گفت: «اینکه کسانی بخواهند فردی را تحمیل کنند، حتما غلط است؛ مجلس چنین برنامه‌ای ندارد، اما ما اکنون نمی‌دانیم ممکن است در مورد یکی، دو نفر یا سه، چهار نفر تقاضا از سوی خود دولت باشد که کمک کنند که آن هم باید بررسی شود. اما اینکه نماینده‌ها متقاضی حضور در کابینه باشند من چنین استنباطی ندارم.»  ازسوی دیگر ماجرا جبهه پایداری و سهم‌خواهی آنهاست؛ آنها در این انتخابات برای رئیسی سنگ تمام گذاشتند که مهم‌ترین آن، پشت کردن به نامزد سنتی خود و حمایت از رئیسی بود؛ البته در ظاهر. چرا که جلیلی هم نامزد پوششی برای رئیسی بود و پایداری‌ها احتمالا با علم به این سناریو به جای اینکه پس از انصراف جلیلی پشت سر رئیسی بروند از ابتدا رفتند تا منتی هم بر سر او بگذارند و دست‌شان برای سهم‌خواهی بازتر باشد.   مهاجرت از بهارستان به پاستور؟ برخی از نمایندگان مجلس هم هستند که خود را لایق حضور در کابینه رئیسی می‌دانند و با تبلیغات زیاد سعی دارند فشارهای لازم برای حضور در پاستور را وارد کنند مانند فریدون عباسی که می‌گوید: «اگر صلاح کشور این بود که تشخیص داده شود در پست‌های اجرایی به حضور برخی نمایندگان بیشتر احتیاج است، قاعدتا باید در دولت حضور پیدا کنند»،  اما نماینده دیگری به نام سیداحسان خاندوزی می‌گوید که «ترجیح بنده این است که با حضور در مجلس به خوب‌تر عمل کردن دولت کمک کنم.»  مخالفان سهم‌خواهی از رئیسی چه گفتند طیف دیگر اصولگرایان مخالف این مشی و برنامه نمایندگان همفکر خود هستند.  چنانکه دیروز یک فعال سیاسی اصولگرا به این موضوع اشاره کرد. عباس سلیمی نمین گفت: «نگران هستم شاید نمایندگان دنبال سهم‌خواهی از دولت جدید باشند و ۲۰۰ نماینده‌ای که برای تقویت رئیسی امضا جمع کردند، حالا بیایند و هر کدام به‌زعم خود سهمی طلب کنند.» برخی نمایندگان مجلس هم با وجود اصولگرا بودن همکاران، خود را از سهم خواهی برحذر می‌دارند مانند یک عضو کمیسیون اقتصادی مجلس  که تاکید کرد: « انتظار می‌رود دولت سیزدهم در راستای توصیه‌های مقام معظم رهبری در جهت رفع موانع و تولید گام بردارد و حرکت چرخه اقتصاد کشور را مضاعف کند.» علیرضا سلیمی تصریح کرد: «برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی ممکن است در زمان انتخابات در ستادهای انتخاباتی آقای رئیسی فعال شده باشند، اما امروز باید با جدیت به وظیفه نظارتی خود عمل کنند.» وی خاطرنشان کرد: «مجلس یازدهم چک سفید امضا به دولت رئیسی نمی‌دهد و قطعا با استفاده از ابزارهای نظارتی مجلس با جدیت بر روند شکل‌گیری و عملکرد دولت سیزدهم نظارت خواهد داشت.»  ماه عسل تلخ در نهایت مشخص است نمایندگانی که روزی برای حضور جلیلی در انتخابات ریاست جمهوری فرش قرمز پهن می‌کردند، اما پس از آن به اصرار از او خواستند که از عرصه کنار برود، پتانسیل تضعیف رئیسی و دولت او در صورت عدم توجه به سهم‌خواهی‌هایشان را دارند. به نظر می‌رسد ماه عسل نمایندگان و رئیسی عمر کوتاهی دارد و با معرفی وزرای پیشنهادی به پارلمان به اتمام می‌رسد! آیا تجربه تعامل کم‌دوام نمایندگان مجلس با احمدی‌نژاد باز هم تکرار خواهد شد؟