دیوان اشعار «آتش» از نگاه دکتر حسین الهی قمشه ای

به گزارش نامه نیوز ، آدمي شهره شهر هستي است به عشق ورزيدن و شعر خواندن و ثنا گفتن، چنان که فرشتگان از آواي او به وجد و سماع آيند (قدسيان در عرش دست افشان کنند) و مسيحاي مجرد در آسمان به پايکوبي برخيزد. آدمي است که بازار عشق را در جهان گرم مي کند و بر سر هر کوي و برزن، يا نقشي از جمال او به نمايش مي گذارد يا نغمه اي در وصف ابروان دلبند او مي سرايد يا به شوق ديدار او در سايه بيد مي رقصد و مي چرخد و شعر مي گويد، و هر گل نو که در جهان بيند همچون هزاردستان، هزار بيت در وصف آن مي سرايد و هر گوشه ابرو که از جمال يار در گوشه اي مي بيند چون هلال به همه کس مي نمايد، هنر، دستاويز پايکوبي آدمي در ميدان عشق است، تجلي اشتياق آدمي براي بازگشت به وصال معشوق است، و آثار هنري روياي عاشقاني است سبک سير که به سوي آن کعبه اقبال راه پيموده اند و چراغ هدايتي است که سالکان آينده اين راه را روشني بخشند تا مگر در چاه نيفتند. اين عاشقان ديوان شعر خدا را مي خوانند و مست مي شوند، و به مصداق مستي و راستي آنچه از لطائف لعل يار چشيده اند به صورت شعر به زبان مي آورند. اما شاعراني نيز هستند که از شراب شعر آن شاعران حقيقي مست مي شوند و بر سبيل مجاز خود نيز براثر آن مستي به اقتفاي ايشان از شوق سخني مي گويند و ذوق و طبع آنان به حقيقت سايه اي از سيمرغ هزارچهره شعر آناني است که در سيمرغ محو شده اند. ديوان اشعار «آتش» (تخلص بانو قمشه اي) نيز حاصل اين عشق و الفتي است که خواهر صاحبدل و خوش طبع اين حقير (مهديه الهي قمشه اي) نخستين فرزند دختر شادروان (مهدي الهي قمشه اي) که با سيري عاشقانه در ديوان شاعران بزرگ چون نظامي، مولانا، سعدي، حافظ و ديگران داشته و نيز دستاورد فيوضاتي است که ايشان در مکتب درس ادب، تفسير، فلسفه و عرفان پدر در طول سال هاي متمادي آموخته و با ذوق و قريحه ذاتي خويش آميخته است. این بازتاب آن انس با شاعران پيشين و حضور و مصاحبت فيض بخش پدر و استفاده از محضر ديگر استادان روزگار خود به صورت غزليات، رباعيات، ترانه ها و قطعات آکنده از مفاهيم عرفاني و اخلاقي در اشعارش به چشم مي خورد.

منبع: خبرآنلاین