انتقاد تند مدیرعامل خانه سینما از دولت: به تخریب‌کنندگان حق‌السکوت می‌دهند تا علیه شان حرف نزنند/به 3 کارگردان تخریب گر وام های کلان داده اند

به گزارش نامه نیوز، محمدمهدی عسگرپور با اشاره به راه‌اندازی صندوق بیمه بیکاری و طرح امنیت شغلی گفت: امنیت شغلی یک مفهوم کلی است که یکسری زیرشاخه دارد. به‌عنوان مثال، یکی از زیرشاخه‌های آن صندوق بیمه بیکاری و یکی از زیرشاخه های آن؛ نمایش فیلم است که همگی باید دست به دست هم دهد تا امنیت شغلی فراهم شود.

وی در ادامه افزود: گاهی ممکن است دولت‌ها؛ امنیت شغلی را در یکی دو کلمه ترجمه کنند و زمانی‌که می‌گوییم امنیت شغلی تصورشان بر بیمه بیکاری‌ست یا تصورشان این است تنها کسانی که عضو صنف هستند؛ حق فعالیت دارند یا شرایط مشابهی. اما ما در طرح امنیت شغلی گفتیم این‌ها باید متوازن تغییر کند. به‌عنوان مثال، اگر صندوق بیمه بیکاری راه‌اندازی شود اما عضویت در نهادهای صنفی شرط نباشد؛ هرکسی می‌تواند وارد صندوق شود و تمام اهداف صندوق تامین نمی‌شود.

مدیرعامل خانه سینما با اشاره به اینکه تاسیس صندوق بیمه بیکاری گام خوبی است اما همه اهداف امنیت شغلی را تامین نمی‌کند؛ افزود: متاسفانه دولت قبل اساسا با این مفهوم سر عناد داشت بنابراین در آن فضای پرسوءتفاهم اصلا پرداختن به امینت شغلی شوخی و بیمه بیکاری سینماگران برای آن‌ها شوخی بود. طنز دیگر این بود که آنها بن گوشت و مرغ به اهالی هنر بدهند و صف‌های طویلی را برای این کار تشکیل دهند.

عسگر‌پور که با ایلنا گفتگو می کرد، تاکید کرد: دولت فعلی عزمش را نشان داده اما متاسفانه درباره این موضوع و موضوعات مشابه آن تنها زمانیکه به بحران می‌خوریم؛ سر یک میز می‌نشینیم و مذاکره به نتیجه می‌رسد. اگر دو هفته بعد بحران تمام شود دیگر حرفی از این وضعیت زده نمی‌شود البته شاید بخشی از این رفتار مربوط به بی‌پولی می‌شود که بودجه‌ای برای طرح امنیت شغلی ندارند که بخشی هزینه‌بر است البته بخش‌هایی نیز به هزینه ارتباطی ندارد و به مدرییت مربوط است.

عسگرپور در ادامه گفت: حل کردن این نوع موضوعات جسارت‌هایی می‌خواهد که گاهی دولتمردان ما ندارند مثلا مرجعی که می‌تواند تشخیص دهد چه کسی می‌تواند تهیه‌کننده یا کارگردان باشد؛ کجاست؟ عقل می‌گوید یک نهاد صنفی. دولت قبلی می‌گفت من هستم و بعد که می‌دید نمی‌تواند می‌گفت نهاد صنفی که خودم آن را می‌سازم. دولت فعلی هم نمی‌تواند بگوید چه کسی می‌تواند این امر را تشخیص دهد.

وی ادامه داد: دولت فعلی بیشتر وقت‌ها می‌گوید خانه‌سینما اما تبصره‌هایی هم برای آن می‌گذارد زیرا گاهی از طرف برخی همکاران ما در بیرون از خانه‌سینما به آن‌ها فشار وارد می‌شود که خانه سینما تنها نهاد صنفی نیست و ما هم مستقل هستیم.

وی با اشاره به اینکه این عملکرد نمی‌تواند برای دولت موفقیت بدنبال داشته باشد؛ افزود: دولت نمی‌تواند به تصمیم قطعی درباره این موضوع برسد و در این صورت؛ نهاد صنفی هم درست تقویت نمی‌شود. در این فضا شرایطی بوجود می‌آید که عده‌ای می‌گویند باید برای گرفتن خدمات و گرفتن پروانه ساخت عضو یک نهاد صنفی باشیم و عده‌ای هم یک پلاکارد می‌گیرند جلوی وزارت ارشاد و می‌گویند ما سینماگر مستقل هستیم و دوست نداریم وارد نهاد صنفی شویم و این همه دردسر بکشیم. دولت در این بخش بلاتکلیف است.

کارگردان "مهمان داریم"؛ در پاسخ به این سوال که آیا این رفتار دولت برای حفاظت از سینما دربرابر گروهای فشار نیست و توقیف چند فیلم نیز با همین هدف انجام شده؛ گفت: ما در دوره‌ای به‌سر می‌بریم که آدم‌ها دنبال دردسر نیستند. یعنی کسی که سر پستی و سمتی می‌آید و مدیر دولتی می‌شود؛ می‌گوید قرار من با خانواده‌ام این نبود که یک یا دو سال سر کاری بیایم و شهید بشوم و بروم. قرار بود زندگی و مدیریت کنم و و مسائلی را درست کنم و بعد‌ها افتخار کنم که زمانی مدیر این بخش بودم. هیچکسی حاضر نیست بگوید دو سال سرکاری باشم و دچار مسائلی شوم که گاه مجبور به خداحافظی هم بشوم.

وی ادامه داد: این طرز فکر یک لایه محافظه‌کار بوجود می‌آورد به‌خصوص در کشوری که شما نمی‌دانید قدرت اصلی کجاست؟ آیا قدرت در دست دولت است یا مجلس؟ ضمن اینکه قدرت فصلی هم عوض می‌شود. آنهم در نهادهای فرهنگی مانند حوزه هنری، وزارت ارشاد، سازمان تبلیغات، سپاه و... معلوم نیست قدرت کجا بیشتر است و قدرت اصلی کجاست؟ بنابراین این لایه محافظه‌کاری به مدیریت سرایت می‌کند که مدیر برای اداره کردن یک موضوع باید محافظه‌کاری به خرج دهد و اگر لازم شد حتی ۲ یا سه فیلم را قربانی کند. اگر هم لازم شد به خانه سینما و آدم‌های دیگر کمک می‌کند تا تعادل ایجاد کند. یعنی هم به خانه سینما کمک می‌کنم و هم به هر فردی که به خانه‌سینما فحش بدهد.

عسگرپور در ادامه خاطرنشان کرد: البته ممکن است این طرح در ۶ ماه جوابگو باشد اما در یک سال بعد جواب نمی‌دهد و هرج و مرج و مشکل برخواهد خورد. خود من به‌عنوان مدیر یک نهاد صنفی می‌پرسم چرا باید عضو کانون کارگردانان باشم وقتی مثلا فردی که بیرون خانه‌سینماست راحت امتیاز و مجوز می‌گیرد؟ مثلا دولت فعلی به ۳ نفر از کسانیکه بیشترین تخریب خانه‌سینما را داشتند؛ وام‌های قابل توجه داده و زمانیکه درباره این وام‌های کلان از مدیران سوال می‌شود؛ می‌گویند فیلم آن‌ها ارزش زیادی داشته است. درحالیکه این وام پاداش فریاد نزدن علیه دولت جدید و به‌نوعی حق‌السکوت است. مثلا در رسانه‌های تصویری فیلمی را خریدند که قبلا تلویزیون آنرا خریده است و می‌گویند داریم حمایت می‌کنیم. و آن فرد نیز دائم درحال حرف زدن عیله خانه‌سینما و دولت است و در خلوت هم به دولت و خانه سینما می‌خندند.

وی در پاسخ به این سوال که آیا این کار برای حفظ سینما و خانه‌سینماست یا از ترس؛ گفت: حتی اگر نیت‌شان خیر هم باشد غلط است زیرا در اینصورت هدف؛ وسیله را توجیه می‌کند. من به‌عنوان مدیر هدفم این است که یک وضعیت آرامی را در سینما بوجود بیاورم بنابراین حق‌السکوت می‌دهم خوب پس زیرمیزی هم می‌شود داد درحالیکه این کار درست نیست و بنده خیلی این موضوع را قبول ندارم. زمانی که ما این حرف‌ها را می‌زنیم می‌گویند این‌ها جنگ‌طلب‌های قدیم هستند که هنوز دنبال جنگ هستند اما من منظورم این نیست که اگر کسی به نهاد صنفی توهین کرد؛ نباید فیلم بسازد بلکه حرف من این است وقتی مدیر می‌داند یک ساختمان غیرقانونی داده شده یا فلان سایت غیرقانونی واگذار شده؛ بعد من به‌عنوان نهاد صنفی بخواهم پیگیری کنم که متوجه شوم خود دولت قصد پیگیری ندارد؛ مشخص نمی‌شود چگونه باید به دولت کمک کرد و این‌ها همه یک سردر گمی کلی بوجود می‌آورد.

منبع: تیک