در سرزمین عجایب زندگی می‌کنیم

به گزارش نامه نیوز، بهرام دبیری - هنرمند نقاش -، درباره‌ی لزوم تصویب قانون تخصیص یک درصد از بودجه به خرید آثار هنری و این‌که گفته می‌شود هنرهای تجسمی کالای لوکس است و صرف بودجه برای آن ضرورت ندارد، اظهار کرد: این‌که گفته شود آثار هنری تجسمی لوکس هستند، یک جمله دوپهلو است؛ واقعیت این است که هنرهای تجسمی لوکس است، ولی این‌طور نیست که صرف بودجه برای هنر غیرضروری باشد. هنرهای تجسمی هر کشوری ثروت، سلیقه و آبروی آن کشور است.

او ادامه داد: خرید دولتی باعث می‌شود که هنرهای تجسمی جزو اموال عمومی و ثروت ملی شود. در اموال موزه‌ها، آثار تجسمی جزو ثروت عمومی است و اگر بخواهیم هنرهای تجسمی را لوکس بدانیم، پس به‌طور کلی موزه‌های کشور، لوکس و غیرضروری هستند. معتقدم که این وظیفه‌ی دولت است که آثار هنرهای تجسمی را بخرد، چون این آثار آبروی ملی هستند. وی در پاسخ به این پرسش که چقدر بسترهای لازم برای تصویب قانون تخصیص یک درصد از بودجه‌های عمرانی ادارات دولتی برای خرید آثار هنرهای تجسمی آماده است؟ گفت: از نظر من، هیچ بستری وجود ندارد، چون ما در سرزمین عجایب زندگی می‌کنیم و اکنون زمینه‌های لازم برای تصویب و اجرای قانون یک درصد در کشور ما وجود ندارد. قانون یک درصد خرید آثار هنری مربوط به حدود 30 سال پیش است، در آن زمان شرکت‌های خصوصی و دولتی مجبور شدند بخشی از بودجه‌ی خود را صرف خرید آثار تجسمی کنند. در آن زمان چون بر خرید کارشناسی‌شده، تأکید شده بود این کار به‌شکل درستی انجام می‌شد. در سال‌های بعد، آثاری در انبارهای برخی شرکت‌های دولتی و خصوصی کشف شد که میلیاردها تومان می‌ارزیدند. این در حالی است که برای خرید آن‌ها بودجه‌های میلیونی صرف شده بود. دبیری بیان کرد: می‌گویند هر روز وقتی که یک اثر هنری خریده می‌شود کسی که آن را خریده، مجانی صاحب آن اثر شده است! چون رشد روزافزون قیمت این آثار بسیار قابل توجه است. اکنون می‌بینیم که بسیاری از بانک‌ها و موسسات مالی بزرگ در دنیا، پشتوانه‌ی مالی خود را آثار هنری قرار داده‌اند، چون دیده شده که آثار هنری رشدی بیش از طلا دارند. او با اعتقاد به این‌که اجرای قانون یک درصد در بعد از انقلاب ناموفق بود، گفت: یکی از دلایل موفق نبودن اجرای این قانون، این بود که برخی از کسانی که از سوی اداره‌های مختلف برای خرید آثار هنری معرفی می‌شدند کوچک‌ترین آگاهی‌ای نسبت به هنر ایران نداشتند و پولی را که باید صرف هنر مدرن ایران می‌کردند که برای آینده مردم ایران پس‌انداز شود صرف خریدن آثار بنجلی کردند که ارزشی نداشت. در نتیجه، اگر قرار باشد بودجه‌ای برای چنین موضوعی تصویب شود، باید توسط کسانی اجرا شود که متخصص و کارشناس باشند، وگرنه کارمند فلان اداره یا رییس روابط عمومی فلان شرکت، آگاهی و سواد آن را ندارد که بتواند خرید کارشناسی‌شده انجام دهد. او اضافه کرد: اگر مسوولان می‌دانستند که این هنر چه ارزشی دارد، سخاوتمندانه تلاش می‌کردند که این قانون تصویب شود و انتخاب آثار توسط کارشناسان و متخصصان انجام شود. ممکن است حتی هنری که مورد توجه کارشناسان و متخصصان است با مردم ارتباط برقرار نکند، ولی در آینده مشخص می‌شود که خرید آن آثار چه نتایجی خواهد داشت.

منبع: ایسنا