مصاحبه‌ای که نصرالله رادش را به گذشته برد/ سکانس گریه‌ را دوست نداشتم و فقط جنگولک بازی درمی‌آوردم

به گزارش نامه نیوز، این بازیگر در عین حال اظهار نظر می‌کند: امیدوار بودم از این دست کارها زیاد کار کنم، روح خاصی در آن کار بود و احساس می‌کردم ادامه پیدا می‌کند. روحی که آن زمان در بعضی کارها بود و این روزها کمرنگ شده است.

*** نصرالله رادش، بازیگر سریال‌های «روزگار جوانی»، «ساعت خوش»، «زیرآسمان شهر» و «مسافران» مدت‌هاست حضور کمرنگی در تلویزیون دارد؛ البته او این روزها به سریال طنز «اتاق عمل» به کارگردانی مهران مدیری پیوسته است. رادش در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو ایسنا، درخصوص حضور کمرنگش در تلویزیون در این سال‌ها اظهار کرد: نمی‌دانم. خیلی به این اتفاق بدبینانه نگاه نمی‌کنم، خیلی مواقع مصاحبه، آدم‌ها را به گذشته برمی‌گرداند. در حالی که غوطه‌ور شدن در گذشته خوب نیست. در مورد گذشته صحبت کردن اذیتم می‌کند. دلیل کم کاری‌ام در این سال‌ها را واقعا نمی‌دانم. شاید به خصوصیات و نواقص خودم برمی‌گردد، شاید روابط عمومی خوبی ندارم. سال‌ها به این ماجرا فکر کردم. هر بازیگری توانایی‌های خاصی دارد و در یکسری کارها موفق‌تر است. من نیز فضای خاص خودم را دارم که برایم به وجود آمد و در آن شکوفا شدم؛ البته این فضا دیگر خیلی برای من پیش نیامد، شاید خیلی‌ها توانستند و من نتوانستم. بازیگر «روزگار جوانی» گفت: در این سال‌ها خیلی‌ها توقعشان این بود که من پررنگ‌تر شوم اما اتفاق عکس افتاد. آدم پرتوقعی نیستم اما دوست دارم کاری کنم که همه دوست داشته باشند. گاهی اوقات خودم را مقصر می‌دانم اما در نهایت خودم باعث بودم. شاید مثل خیلی‌های دیگر آنقدر دغدغه بازیگری نداشتم؛ به عنوان مثال آقای عطاران توانست فضایی که در آن موفق بود را ادامه دهد. برخی‌ها توانایی و قدرت مدیریت بازیگری را دارند و آن پختگی را دارند اما برخی‌ها بلد نیستند مدیریت کنند، شاید من هم جزو آن دسته بودم. این بازیگر از سریال‌های «ساعت خوش» و «روزگار جوانی» به عنوان دو کاری یاد کرد که تا ابد در یادش خواهند ماند و گفت: دو کار تا ابد یادم است که در آن کوچکترین رقابت وجود نداشت و عاشقانه کار کردیم. بطن کارها روحی داشت که به سریال کوچکترین لطمه‌ای وارد نمی‌کرد. بعضی از سریال‌ها را که نگاه می‌کنی در حالی که از تکنیک پیچیده‌ای بهره برده‌ا‌ند، اما آن روح لارم را ندارند. وی با اشاره به پشت صحنه «روزگار جوانی» که عاشقانه و دوستانه بود، گفت: یادم است در آن موقع در سکانسی قرار بود گریه کنم که برایم بسیار خاطره‌انگیز شد. من سکانس گریه‌ را دوست نداشتم و فقط جنگولک بازی درمی‌آوردم اما با کمک و راهنمایی بچه‌ها آنقدر خوب گریه کردم که دیگر نمی‌خواستم قطع کنم و این کمک عجیب و غریبی در کار بود. اما روحی در برخی‌ها بود که احساس می‌کنم این روزها نیست. بازیگر «ساعت خوش» همچنین با بیان این مطلب که صمیمیت بچه‌ها در موفقیت سریال «روزگار جوانی» دخیل بود، گفت: ما پنج رفیقی بودیم که در پشت صحنه کار نیز چنین فضای صمیمی و شادی داشتیم. انرژی خاصی برایم پیش آمده بود. درست است آقای فرهادی قصه‌های «روزگار جوانی» را نوشته و بعد هم عوض شد اما دلیل موفقیت این سریال فقط قصه‌های خوب نمی‌تواند باشد. این بازیگر در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا با بازیگران «روزگار جوانی» در ارتباط است؟ گفت: با آقای مهران صبایی و کیهان ملکی ارتباط داشتم. نصرالله رادش در پایان گفت‌وگوی خود؛ گفت: دوست داشتم قسمت شود و بار دیگر در آن جو و فضا کار کنم. در فضایی کار می‌کردیم که وقتی می‌خواستیم بعد از 12 ساعت کار را تعطیل کنیم، به جای اینکه انرژی از من گرفته شود، انرژی به من داده می‌شد.

منبع: ایسنا