یادداشت امیر حاج‌رضایی درباره فاجعه فن‌خال در یونایتد

به گزارش نامه نيوز به نقل از سايت نود ، هفته گذشته مطلبی نوشتم تحت عنوان "منچستریونایتدِ خسته‌کننده"؛ در آن مطلب نوشتم که فن‌خال یک مربی قابل قبول است اما نه برای تیمی مثل منچستریونایتد؛ از سابقه کاری این مربی هلندی خیلی خوب باخبرم. می‌دانم با آژاکس قهرمان اروپا شده و سرمربی تیم‌های بزرگی مثل بارسلونا، بایرن‌مونیخ و تیم ملی هلند بود اما از همان روز اول گفتم که این مربی به دلیل فلسفه کاری‌اش، انتخاب بدی برای هدایت یونایتد بوده است. در همان مطلب اشاره کردم که فن‌خال برای یونایتد مناسب نیست، همانطور که رافائل بنیتز برای رئال‌مادرید و فابیو کاپلو برای تیم‌های ملی انتخاب‌های بدی هستند. آخرین بازی که به طور کامل از یونایتد دیدم، دیدار آنها مقابل آیندهوون در اولدترافورد بود. یک بازی که با اشتباهات پرتعداد فن‌خال در نهایت مساوی تمام شد. مسابقه‌ای که پیروزی در آن می‌توانست کار صعود یونایتد را تمام کند اما آن بازی، کلکسیونی از اشتباهات سرمربی هلندی بود. در آن مسابقه که یونایتد نیاز مبرم به سه امتیاز داشت، ماتا روی نیمکت بود و لینگاردِ جوان از ابتدا در ترکیب قرار گرفته بود. او در پنج دقیقه آخر مسابقه به زمین آمد. در مسابقه‌ای که یونایتد برد می‌خواست، تعداد زیادی پاس‌ عرضی و رو به عقب داده می‌شد؛ بی‌توجه به اینکه مساوی مقابل آیندهوون به هیچ دردی نمی‌خورد. این‌ها را می‌بینم و به این فکر می‌کنم که دست این مربی در باشگاه چقدر باز بوده؛ از نقل و انتقالات پرهزینه بگیرید تا هر چیزی که فکرش را بکنید. با این همه امکانات اما او روح فوتبال را در یونایتد کشت. این جمله را به خاطر حذف این تیم از لیگ قهرمانان نمی‌گویم؛ دلیل حرفم این است که این باشگاه، از دیرباز تیمی بوده با فلسفه هجومی. یک تیم کارگری که هوادارانش به ورزشگاه می‌روند تا خستگی کارهای روزانه‌ از تن‌شان خارج شود. اما او نمی‌گویم تعمدا اما با فلسفه‌ای که هیچ سنخیتی با یونایتد ندارد، همه‌چیز را در این باشگاه نابود کرده است. هیچ چیز تحت کنترل نیست فن‌خال مدام ادعا می‌کند همه‌چیز تحت کنترلش است و کارها درست پیش می‌رود اما من معتقدم در این تیم هیچ‌چیزی درست نیست. ممکن است خوانندگان این مطلب از من بپرسند فن‌خال بیشتر فوتبال بلد است یا من؟ من برای آنها هم پاسخ دارم. من دارم از فلسفه صحبت می‌کنم، نه از قدرت مربیگری و طراحی تمرین. سبک کاری فن‌خال، به سبک تیمی مثل یونایتد نمی‌خورد. به نظر من او دیگر یک مربی رده A در اروپا نیست و برای هدایت تیمی مثل یونایتد کوچک است. این را به دلیل نتایجی که با این تیم گرفته نمی‌گویم؛ من سال‌هاست هوادار یونایتدم و فلسفه این باشگاه را خوب می‌شناسم. شما نگاه کنید و ببینید منتقدان او چه کسانی هستند. از پیتر اشمایکل و ریو فردیناند تا پل اسکولز؛ ستاره‌ای که ۲۰ سال از عمرش را در این باشگاه پشت سر گذاشته اما می‌گوید تیم فعلی هیچ شباهتی به تیمی که از او یونایتد سراغ داشته ندارد.

مدارا با امروز و امید به آینده جمع‌بندی تمام صحبت‌هایم این است:"تفکرات فن‌خال، هیچ ارمغانی برای یونایتد نخواهد داشت." من متعلق به نسل گذشته‌ام و برای نسل خودم احترام قائلم اما از نظر من در حال حاضر مربی یعنی کلوپ، یعنی گواردیولا، یعنی بیلیچ، یعنی ساری، یعنی کونته و یعنی انریکه؛ به نظر من در حال حاضر بهترین راهکار برای یونایتد، ادامه همکاری با فن‌خال تا پایان فصل و حداقل گرفتن سهمیه لیگ قهرمانان است تا در تابستان آینده یک مربی واقعی روی نیمکت یکی از بزرگ‌ترین و هجومی‌ترین باشگاه‌های دنیا بنشیند.