مخفی‌کاری‌های تیم ملی و سوالات بی‌پاسخ؛ خون‌دلها خورده‌ایم

تورج عاطف - نامه نیوز، وقتی رویدادی رخ می دهد افراد نظرهای مختلفی را ارائه می دهند که این نظرها صرفا بعنوان علاقه به آن موضوع است ولی گوئی این واقعیت در فوتبال ما چون بسیاری از مقوله های اجتماعی ما مورد توجه قرار نمی گیرد. ما دوست داریم تهمت بزنیم و همدیگر را خائن و خادم معرفی کنیم و در این میان آن چیزی که توجهی به آن نمی شود حکایت شعر مشهور نادر ابراهیمی است؛ ما برای آن که ایران گوهر تابان شود/خون دلها خورده ایم خون دلها خورده ایم

/ما برای آن که ایران خانه خوبان شود /رنج دوران برده ایم رنج دوران برده ایم.

خون دلها برای این فوتبال می خوریم و رنج ها بی کران برای این فوتبال می بریم زیرا این فوتبال عشق بزرگ برای یک ملت است. این فوتبال حق دارد که توجه بخواهد و تفکر بخواهد ولی جز نابخردی چیزی ندیده است. فوتبال ما در دست افرادی است که گوئی به تنها چیزی که نمی اندیشند این حکایت عشقی است که بر آن حکم فرما است.

فوتبال ما در روز آخر کاری هم باز خون به دل ها کرد و سکوت بدرقه راهش شد. تیم ملی ما پشت درهای بسته آخرین بازی تدارکاتی و شاید تنها بازی تدارکاتی اش را انجام داد. سوال این است؛ چرا پشت درهای بسته ؟ تیم ملی ما در این بازی به دنبال چه هدفی می گشت؟

1/ هماهنگی ؟

2/ تست بازیکنان تازه ؟

3/ تست تاکتیک تازه ؟

4/ روحیه همبستگی ؟

برای رسیدن به این اهداف چرا باید پشت درهای بسته این کار انجام می گرفت ؟ تیمی که قرار بود لژیونرهایش به آن ملحق شوند نیاز به هماهنگی نداشت زیرا تیم به احتمال فراوان در بازی با قطر بدون میلاد محمدی و عزت الهی و جهانبخش و آزمون و شجاعی .. به میدان نخواهد آمد. تست بازیکن تازه در مقابل تماشاگران نمی توانست نتیجه بهتری دهد؟

به دلایلی که در مورد هماهنگی گفتیم تاکتیک تازه هم با این نفرات کاررائی نداشت که بخواهیم پنهانش کنیم و روحیه همبستگی در استادیوم خالی حاصل می شود؟ آیا این کار استاندارد بود؟ آن هم برای تیمی که در شب سال نو باید به خارج از کشور برود و شاید حضور تماشاگر می توانست انگیزه های روانی به این تیم بدهد. هر چند این سوالها باز هم بی پاسخ خواهند ماند.

آرزوی موفقیت برای تیم ملی فوتبال داریم اگر ایرادی و یا انتقادی هم وجود دارد به خاطر خون دلها و رنج ها برای این تیم است. امید که این تیم موفق شود.