عنصرتجربه، حلقه گمشده ترکیب آبی‌ها

کسب اولین امتیاز دار و دسته ایتالیایی‌ها به‌قدری تلخ بود که هواداران داخل ورزشگاه و بسیاری از علامندان این تیم را برای ثانیه‌هایی مات و مبهوت و گیج روی سکوهای آزادی و پای گیرنده‌هایشان نشانده بود. شاید آنچه به چشمشان می‌دیدند باور نمی‌کردند، دریافت گل و بلافاصله سوت پایان مسابقه. اما آنچه حقیقت داشت سناریوی غریبی بود که برای این تیم در دوبازی ابتدایی فصل به صورت مشابه به وقوع پیوسته بود.

آن‌ها صرف‌نظر از پریدن دو امتیاز حساس خانگی شاید بیشتر دلواپس تبعات این تساوی شبه باخت بودند. چراکه شرایط استقلال تا قبل از این دیدار، مثل انبار باروتی بود که تنها به یک جرقه نیاز داشت و این جرقه را این بار امیرحسین باقرپور با گل ثانیه‌های پایانی زد تا به‌یک‌باره همه‌چیز آتش بگیرد.

یقیناً حضور آندره آ استراماچونی در نشست پیش از بازی مقابل فولاد با توجه به حاشیه‌های بسیاری که در اولین و آخرین کنفرانسی که در شهر تبریز به وقوع پیوسته بود، می‌توانست در جهت آرامش بخشیدن به فضای حاکم بر سکوها و نگرش و ذهنیت تک‌تک بازیکنانش، تاثیرمثبتی بگذارد.

کافی است تا فقط یک‌باره دیگر بازی را تماشا کنید. از ابتدای این دیدار می توانستیم ترس از عدم نتیجه‌گیری و دریافت گل را در چهره اکثر تماشاگران، ساق‌های بازیکنان و افراد حاضر در نیمکت این تیم مشاهده کرد، تا اینکه فرشید اسماعیلی با یک ضربه سر هوشمندانه توانست استقلال را از حریفش پیش بیندازد. اما آیا استقلال با توجه به تمام مشکلاتی که ظرف این‌یک ماهه اخیر تجربه کرده بود توانایی حفظ این تک‌گل به ثمر رسیده را داشت؟

شاید اگر دیدار اول را به‌حساب ذات بی‌رحم فوتبال می‌گذاشتیم اما حالا با تکرار پذیرش یک گل دقیقاً در ثانیه‌های آخر می‌توان نتایج زیادی گرفت. با انجام دو بازی یکی در خارج خانه و دومی در ورزشگاه آزادی، می‌شود بیشتر از هر چیزی ردپای اشتباهات این تیم را در پیش فصل اخیر مشاهده کرد.

نمی‌خواهیم به بحث نخ نمای خروج آن 17 بازیکن و یا ورود 14 بازیکن به ترکیب تیم اشاره‌کنیم، اما به‌واقع آن چیزی که در استقلال مدل 98 بیش از هر چیزی نمایان است عدم وجود یک لیدر و یا یک فرد باتجربه در داخل زمین است تا در این مواقع حساس بتواند بار روانی تیم را به دوش بکشد. حضور یک بازیکن باتجربه علاوه بر تمام مزیت‌هایی که دارد به نوعی تکیه گاه تیمی است که مانند استقلال این فصل، جوانان بسیاری دارد و در دوران گذار به سرمی برد. درعین حال بسیاری از آن‌ها تجربه تحمل چنین جو و فشاری را تا به این حد نداشته‌اند.

این در حالی است که استقلال در شرایطی فصل گذشته را با کمترین گل خورده، لیگ را به پایان رساند که سه تن از قدیمی‌های این تیم در فاز دفاعی، عطای حضور در تیم محبوبشان را هرکدام به دلایلی بخشیدند. شاید یک فریاد مهدی رحمتی یا پژمان منتظری چندان در ظاهر به چشم نیاید، اما درواقع همان ممکن است شور بازی را در ساق‌های بازیکن جوانی مانند رضاوند و دشتی و ریگی و غلامی و یزدانی و طاهر خانی و دانشگر، بیدار کند.

استقلال حالا با یک امتیاز از دو بازی شرایط خوبی را در جدول ندارد، اما همه خوب می‌دانیم که این تازه آغاز داستان یک‌فصل پرماجرا است.

منبع: باشگاه خبرنگاران