استخوان‌ها هم هورمون می‌سازند؟

محققان به تازگی دریافته‌اند استخوان که بیشتر به عنوان یک اندام مرده در نظر گرفته می‌شد در حقیقت یک غده است. بیت لانسکه، محققی که در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه هاروارد بر روی استخوان و مواد معدنی کار می‌کند می‌گوید: بین استخوان و مغز و سایر اندام‌ها تعاملات زیادی وجود دارد و این بدون شک یکی از نوید بخش‌ترین عرصه‌های مطالعاتی در آینده خواهد بود. به گزارش نامه نیوز، نتایج مطالعه جدید نشان می‌دهد دست کم چهار هورمون استخوانی در بدن وجود دارد که به عنوان پیک یا قاصد عمل می‌کنند. احتمالا تعداد هورمون‌های استخوانی از این هم بیشتر است. محققان به تازگی شروع به کشف و بررسی این نکته کرده‌اند که این نوع پیام‌رسانی چه کارکردی در بدن دارد. اما بررسی هورمون‌ها باید با درک و شناخت دقیق‌تر نحوه تنظیم قند، انرژی و چربی در بدن همراه باشد. در بین هورمون‌هایی که در فهرست پیام‌آوران استخوان قرار گرفته‌اند - یعنی استئوکلسین، اسکلرواستین، فاکتور رشد فیبروبلاست 23 و لیپوکالین 2- آخرین هورمون بیش از سایرین توجه محققان را جلب کرده است. لیپوکالین 2 که برای مبارزه با عفونت‌های باکتریایی از استخوان آزاد می‌شود، در مغز هم برای کنترل اشتها به کار می‌رود. بعد از این که موش غذا می‌خورد، سلول‌های تشکیل‌دهنده استخوان ریزمغذی‌ها را جذب و هورمونی به داخل خون آزاد می‌کنند که لیپوکالین 2 (LCN2) نام دارد. LCN2 به مغز می رود و در آنجا با سلول‌های عصبی تنظیم‌کننده اشتها وارد واکنش می‌شود. این سلول‌ها به مغز می‌گویند باید دست از خوردن کشید. محققان پیش از این فکر می‌کردند عمدتا سلول‌های چربی مسئول تولید لیپوکلین 2 هستند. اما با آزمایش بر روی موش‌ها مشخص شد که استخوان‌ها 10 برابر بیشتر از سلول‌های چربی این هورمون را تولید می‌کنند. بعد از یک وعده غذایی استخوان‌های موش مقادر کافی از LCN2 را به بیرون فیلتر می‌کنند تا سطح این هورمون درخون سه برابر بیشتر از زمان پیش از صرف وعده غذایی شود. استاورولا کوشتنی، از مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا می‌گوید: نقشی که برای استخوان تعریف شده بسیار جدید است و آن را به عنوان یک اندام درون ریز معرفی می‌کند. کلیفورد روزن، یک متخصص غدد درون‌ریز در مرکز پزشکی مولکولی در اسکاربرود، مین می‌گوید: از نظر فیزیولوژیکی این کشف به این معنی است که تعاملات دو سویه‌ای بین استخوان و دیگر بافت‌های بدن وجود دارد. استخوان‌ها از طریق مدلسازی دوباره دائما خودشان را بازسازی می‌کنند و این فرایند بسیار انرژی‌بر است. سلول‌هایی به نام استئوبلاست استخوان‌های جدید می‌سازند. دیگر سلول‌ها به نام استئو کلاست استخوان‌های قدیمی را تخریب می‌کنند. با این حجم تغییر و تبدیل، اسکلت بدن باید مکانیسم‌های به شدت تنظیم شده‌ای داشته باشد که به کل بدن کمک کند با آنچه در سطح اسکلتی روی می‌دهد هماهنگ باشد. روزن می‌گوید: استئوبلاست و استئوکلاست‌ها این هورمون‌ها را آزاد می‌کنند تا کارخود را به درستی به انجام برسانند.

منبع: ایسنا