لطفا برای درمان این ۵ بیماری آنتی بیوتیک مصرف نکنید!

به گزارش نامه نیوز ، از حق که نگذریم، گاه بیماری می‌تواند هر یک از ما را از پای درآوَرَد. اما آن زمان که در اثر برخی بیماری‌ها در عذاب هستیم و به بهبودی اوضاع نیز با دیده‌ی شک می‌نگریم، ممکن است بر این پندار برویم که آنتی بیوتیک می‌تواند به عنوان راه‌حلی نهایی بیماری‌مان را از میان بَرَد. اما پرسش این است که آیا واقعاً آنتی بیوتیک می‌تواند روند بهبودی‌مان را سریع‌تر گرداند؟ پاسخ این است که برخی شرایط و بیماری‌ها نه نیازی به آنتی بیوتیک دارند و نه می‌توانند به سبب مصرف آنتی بیوتیک بهبود یابند. اما پیش از آن که این شرایط و بیماری‌ها را ذکر کنیم، بهتر است نیم نگاهی به نحوه‌ی فعالیت آنتی بیوتیک ها داشته باشیم. با این مقاله همراه باشید تا شما را با نحوه‌ی فعالیت آنتی بیوتیک ها و پس از آن بیماری‌هایی که نیازی به آنتی بیوتیک ندارند آشنا سازیم. آنتی بیوتیک‌ها چگونه عمل می‌کنند؟ آنتی بیوتیک‌ها، یا همان داروهای ضد باکتری، قادر به مبارزه عفونت‌هایی هستند که عامل آن‌ها باکتری است. آن‌ها این کار را یا با کشتن باکتری‌ها و یا با جلوگیری از رشد و تکثیر آن‌ها انجام می‌دهند. این مهم است که هر یک از ما بدانیم که چه زمانی نیازی به آنتی بیوتیک نداریم، چرا که مصرف بیش از اندازه‌ی آنتی بیوتیک کمترین ضرری که می‌تواند به همراه داشته باشد این است که بدن‌مان را در برابر آنتی بیوتیک‌ها مقاوم می‌سازد. اما بدِ قصه اینجاست که مقاومتِ آنتی بیوتیکی خطرناک است چرا که می‌تواند درمان بیماری‌هایی که به آسانی قابل درمان هستند را مشکل کند. ذکر این نکته لازم می‌نماید که این فرد نیست که در برابر آنتی‌بیوتیک مقاوم می‌گردد بلکه باکتری است که به مرور زمان در برابر آنتی بیوتیک‌ها مقاوم می‌شود. با توجه به آن چه که گفته شد، اکنون می‌توان اضافه کرد که هر یک از ما می‌بایست در مصرف آنتی بیوتیک‌ها دقت زیادی داشته باشیم تا مبادا دچار مقاومت آنتی‌بیوتیکی شویم. در همین راستا در ادامه به معرفی برخی شرایط بدِ سلامت می‌پردازیم که نیازی به مصرف آنتی بیوتیک ندارند . بیماری‌هایی که نیازی به مصرف آنتی بیوتیک ندارند ۱- عفونت‌های تنفسی: آنتی بیوتیک‌ها قادر به مبارزه با ویروس و به تبع آن عفونت‌های ویروسی نیستند. این امر نیاز به آن‌ها را در شرایط زیر مرتفع می‌سازد: سرما خوردگی سرفه برونشیت گلودرد اکثر عفونت‌های سینوسی اکثر عفونت‌های مربوط به گوش در واقع این نوع عفونت‌ها خود در طی زمان می‌توانند رفته رفته بهبود یابند و مصرف آنتی بیوتیک برای کودکان و بزرگسالان می‌تواند مضراتی به همراه داشته باشد. به همین سبب پیش از آن که برای هر یک از این موارد درصدد مصرف آنتی‌بیوتیک برآیید، با یک پزشک مشورت کنید. ۲- اگزما: اگزما یک بیماری پوستی است که می‌تواند موجب ایجاد لکه‌های قرمز، التهاب، خارش، ترک خوردگی و زبری در پوست شود. انواع مختلفی از این بیماری وجود دارد که اکثریت آن‌ها از نوع اگزمای تماسی هستند. اگزما ناشی از عوامل مختلفی است: همچون گرما، نوع غذا و … . اما گاه ممکن است اگزما به واسطه‌ی ویروس، عفونی شود. برای کنترل اگزما می‌توان از رعایت بهداشت شخصی، پوشیدن البسه‌ی نرم و مرطوب کننده بهره جست. اغلب، برخی انسان‌ها خودسرانه از آنتی بیوتیک برای رفع عفونت‌های پوستی بهره می‌برند. اما با این حال، تحقیقات نشان از آن دارند که کرم‌های آنتی بیوتیک بر روی پوست هیچ‌گونه تأثیر مثبتی ندارند، سهل است، ممکن است عفونت را بدتر کنند. ۳- باکتریوری بدون علامت: به طور کلی ادرار استریل است و هیچ‌گونه باکتری‌ای در آن وجود ندارد. اما گاه به سبب عواملی ممکن است باکتری در ادرار دیده شود. این امر در افراد زیر بیشتر رخ می‌دهد: بیماران مبتلا به عفونت مثانه و یا کلیه سالمندان زنان باردار زنانی که از نظر جنسی فعال‌اند زنان مبتلا به دیابت بیمارانی که از سوند ادراری استفاده می‌کنند در واقع اگر به سوزش ادرار و یا تکرر ادرار مبتلا هستید، نگران نباشید، خطر باکتریوری بدون علامت برای شما وجود ندارد. ذکر این نکته لازم می‌نماید که باکتریوری بدون علامت قابل درمان نیست. ۴- ورم ملتحمه: ورم ملتحمه یا همان چشم صورتی می‌تواند ناشی از ویروس، باکتری، حساسیت و یا برخی محرک‌ها باشد. علائم آن به قرارِ زیرند: افزایش میزان اشک قرمزی چشم سوزش و خارش در چشم افزایش میزان حساسیت به نور اکثر مواردِ مربوط به ورم ملتحمه شدید نیستند و خود به خود بهبود می‌یابند. این بیماری ممکن است به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشد اما تنها زمانی که برای مدت زمانی طولانی به طول انجامد و همچنین ناشی از باکتری باشد. ۵- عفونت‌های گوش: عفونت‌های گوش ممکن است کانال گوش و یا گوش میانی را دچار سازند. این عفونت‌ها سه نوع هستند: عفونت حاد گوش خارجی (AOE): این بیماری بر کانال گوش تأثیر می‌گذارد و از آن با نام «گوش شناگر» نیز یاد می‌شود. عفونت گوش میانی (OME): این بیماری زمانی رخ می‌دهد که مایع گوش در گوش میانی جمع شود. این نوع بیماری، با هیچگونه خلط، عفونت و یا دردی همراه نیست. عفونت حاد گوش میانی (AOM): این بیماری زمانی رخ می‌هد که مایع در گوش میانی جمع شود. عفونت حاد گوش میانی گاه به سبب باکتری است و گاه به سبب ویروس. عفونت‌های گوش، بالاخص OME و AOM، معمولاً خود به خود بهبود می‌یابند و نیازی به آنتی بیوتیک ندارند. به همین دلیل است که پزشک گاه تنها مراقبت و صبر را تجویز می‌کند. برای تشخیص بهتر حتماً می‌بایست به پزشک مراجعه کنید و از مصرف خودسرانه‌ی آنتی بیوتیک برای عفونت‌های گوش بپرهیزید. منبع : نت نوش