من عصبانی نیستم !

یادداشت وارده/ محمد مهدی صدر زاده : واقعا حیرت برانگیز است این میزان تلاش برخی جریان ها و یا افراد برای عصبانی و ناراحت کردن مردم. تو گویی اصلا طبق یک برنامه ریزی منسجم و داری زمان و البته با موضوعات متنوع ، گروهی سخت مشغول این کارند. گروهی دارای یک انسجام فکری مشخص و البته با کادربندی های درونی که تقسیم کار مشخصی دارند .
این گروه معنا و مفهوم همه کارهایشان را می دانند از عواقبشان هم آگاهند ، هم مامور به تکلیفند و هم نتیجه.
تخت گاز جلو می روند ؛ هر روز یک بازی جدید . اگر با مداقه به رفتار شناسی این گروهک مشکوک بپردازیم متوجه می شویم این گزاره که می گویند این افراد ، مردم برایشان مهم نیست غلط و نادرست بوده و کاملا عکس این ماجرا صدق می کند.
به یک معنا اتفاقا برای این گروهک ، «مردم و جامعه» در درجه نخست اهمیت قرار دارد. آنها به هر آنچه برای جامعه و مردم اهمیت دارد و اولویت های آنهاست اهمیت می دهند. همه آنها را لیست می کنند و با تمام قوا در جهت خلاف خواست جامعه حرکت می کنند. از تمام انرژی ها مشروع و نامشروع خود استفاده می کنند تا خواست و میل جامعه را بی اثر کنند.
آنها چون یک بچه و کودک شر بدون تعقل به خرابکاری مشغول اند . به جای داشتن دغدغه مساله زی و معیشت مردم به مقولاتی مانند تصویب طرح های عجیب و غریب می اندیشند. آنجا در خوزستان مردم به تعبیر رهبر معظم انقلاب دغدغه ها و گله هایی دارند به حق ، آنها اینجا دنبال بستن راه های معیشتی مردم هستند .
یک جلسه درست و حسابی برای بررسی مشکلات مردم در خوزستان و سایر شهرها تشکیل نمی دهند اما تا دلتان بخواهد جلسه تشکیل می دهند برای پیدا کردن راه های انجام فضولی و دخالت در زندگی و احوالات خصوصی مردم.
آنها که خود را ولایتمدارانی اصیل می خوانند ، وقتی رهبر انقلاب به تفصیل درباره حق مردم و نقش مردم در حکومت سخن می گویند ، چوب پنبه هایی اعلا با بهترین جنس اختیار می کنند و در سوراخ گوش هایشان می چپانند تا مبادا این سخنان حق بشنوند. بی درنگ البته از مردم چونان رعیت یاد می کنند و اصرار دارند که ما یعنی طبقه حاکم مانند خان و ارباب حق هر نوع تصمیمی را داریم. و این دقیقا خلاف فرمایشات امام عزیز ما و جانشین برحقشان است.
نه با نگاه امنیتی و آمیخته با حس توهم توطئه بلکه با اندک استفاده از قوه تعقل می توان فهمید که این عناصر مشکوک، به راهبری یک پروژه بسیار خطرناک اشتغال دارند؛ «عصبانی کردن مردم».
در همین ماجرای محدود کردن مردم در اینترنت ببینید با روح و روان مردم چه کرده اند. مردم بیچاره که در بدترین وضعیت اقتصادی به سر می برند برای ادامه حیات خود کسب و کارهای اینترنتی راه انداخته تا سفره بسیار کوچک خود را در زمانه غیبت مرغ و گوشت و برنج و حبوبات از قوت لایموتی چون نان پر کنند با طرح هایی چون مسدود سازی اینترنت و محدود سازی ارتباطات فضای مجازی چنان لرزه بر اندامشان انداخته اند که گوش هایشان را به پیچ رادیو تیز کرده اند تا شاید کسی پیدا شود و این فقره را تکذیب کند.
این گروهک معلوم الحال که توصیه پذیر و البته اصلاح پذیر به نظر نمی رسند ، شاید تنها راه این باشد که در پایان این وجیزه کوتاه از هر آنکس که در جمهوری اسلامی با هر مقام و جایگاهی می تواند اندکی مقابل ماموریت مشکوک این افراد کاری کند بخواهیم به حرمت همین مردم با وفای ایران به میدان آمده و زبان در کام نگه نداشته و آن چه را بگوید که حق است .
آقایان ! لطفا مردم را عصبانی نکنید.
همین!