چرا کار به اعتراضات صنفی رسیده؟

گروه سیاست نامه نیوز – چند روزی است که کارکنان قوه قضاییه هم به صف معترضان صنفی پیویسته‌اند. این موضوع از جهت قابل توجه است. از همه مهم‌تر اینکه درست یا غلط به باور عموم جامعه کارکنان دولت در دستگاه‌های مختلف فشار معیشتی کمتری را به نسبت کارمندان بخش خصوصی و کارکنان بخش‌های خدماتی تحمل می‌کنند، پس اگر صدای آنها هم درآمده یعنی اوضاع معیشت خیلی خراب است.

دوم اینکه اگر یک روز کشاورزان تجمع می‌کنند، یک روز معلمان، یک روز هم کارکنان قوه قضاییه احتمالا یعنی اعتراضات صنفی رو به افزایش است و باید هرچه سریعتر فکری کرده و به نحوی به مطالباتشان پاسخ داد یا آنها را به شکلی قانع و راضی کرد.

سوم هم اینکه مشکل معیشتی کارمندان همیشه یک آفت جدی داشته و آن هم افزایش فساد و زیرمیزی و ... است. حال اگر حرف از دستگاه قضا که وظیفه برقراری عدالت را دارد، باشد؛ موضوع حائز اهمیت‌تر می‌شود. بر همین اساس است که برخی از کارشناسان بر توجه ویژه به اعتراضات کارکنان قوه قضاییه که در پی رد طرحی در مجلس ایجاد شده، تاکید می‌کنند. گروهی هم چون به عملکرد این قوه نقد دارند، ترجیح می‌دهند که سکوت کنند. گروه دیگری از کارشناسان اما مساله را ریزبینانه‌تر بررسی می‌کنند. یعنی اولا بین قضات و کارکنان اداری دستگاه قضا تفکیک قائل شده و با این خط‌کشی اهمیت پاسخگویی به مطالبان کارکنان دستگاه قضا را بیش از اهمیت پاسخگویی به سایر اقشار نمی‌دانند.

محمدصادق کوشکی، فعال سیاسی اصولگرا در این گروه قرار می‌گیرد. او در گفت‌وگو با «نامه نیوز» با اشاره به اینکه «این کارکنان عادی قوه قضاییه هستند که مساله دریافتی دارند و دریافتی‌هایشان احتمالا پاسخگوی هزینه‌های فعلی نیست» گفت: «سامانه و نحوه پرداخت حقوق قضات کاملا متفاوت است. کارمندان اداری این قوه اما مثل سایر کارکنان دولت درآمدهایی دارند که احتمالا تناسبی با تورم ندارد. آن فساد یا تخلفاتی که ممکن است در دستگاه قضایی رخ دهد هم طبیعتا خیلی بستگی به این بخش از کارکنان قوه قضاییه ندارد چون آنها کارهای اداری را انجام می‌دهند و ورود به حوزه قضاوت مربوط به افرادی است که رسته قضایی دارند. لذا به نظر نمی‌رسد که مشکلات پرونده‌های قضایی ناشی از وضعیت این کارکنان اداری باشد. کارکنان اداری قوه قضاییه خیلی داری نفوذ و تاثیر نیستند. شاید بتوانند زمان یک دادرسی را عقب یا جلو کنند اما امکان ورود در ماهیت پرونده‌ها را ندارند».

وی درباه اینکه آیا اعتراضات کارکنان قوه قضاییه نشان دهنده گسترده شدن مشکلات معیشتی در اصناف مختلف و فراگیر شدن کنش‌های اعتراضی است؟ گفت: «بخش‌‌های زیادی از کارکنان دولت این مشکلات را دارند و برخی این مشکلات را بیان می‌کنند. مثل معلمان و فرهنگیان. به نظر من بخشی از این مساله ناشی از آن است که مدیران این دستگاه های نمی‌توانند ارتباط خوبی با کارکنان خود برقرار کنند. یعنی اگر این کارمندان یا نمایندگان آنها بتوانند به سادگی با مسئولان دستگاه‌های مربوطه ارتباط گرفته و دیدگاه‌های خود را مطرح کنند و صدایشان شنیده شود، نیازی به این تجمعات نخواهد بود. به عبارت دیگر هرجا که تجمعی صورت می‌گیرد، باید اختلال را در درون آن دستگاه جست.  به نظر من اگر کارکنان یک دستگاه نکته و اعتراضی داشته باشند منطقی ‌تر است که به مسئولان مافوق خود منتقل کنند و مطمئن باشند که آن مسئولان صدایشان را می‌شنوند، مطالبه آنان را پیگیری کرده و تا حد امکان پاسخ می‌دهند. اگر این سازوکار وجود داشته باشد. هیچ کارمند ترجیح نمی‌دهد برای بیان اعتراض خود به خیابان بیاید و حتما ترجیح می‌دهد که پروسه اصلی و منطقی را طی کند اما وقتی این ارتباطات ساده برقرار نمی‌شود یا شاید اصلا وجود نداشته باشد، عملا فضایی ایجاد می‌‌شود که اعتراضات صنفی خیابانی شود».

کوشکی گفت: «پیش فرض طبیعی این است که دولت یا دستگاه های دولتی نمی‌‌توانند همه نیازهای صنفی کارکنان خود را برآورده کنند و به مطالبان آنان پاسخ دهد اما این که حرف و اعتراض کارمند شنیده شود و پاسخ داده شود، می‌تواند مانع از افزایش خیلی از اعتراضات شود چون این کارمندان ما افراد منطقی هستند یا شورشی نیستند لذا اگر صدایشان شنیده شود، تجمع در خیابان را ترجیح نخواهند داد.»