طعنه سنگین وزیر دولت نهم به احمدی نژاد و جبهه پایداری

مهمترین بخش های اظهارات باقری لنکرانی

در دولت سیزدهم توانستیم در زمان کوتاهی به حدود ۱۰۰ میلیون دوز و اکنون به ۱۴۰ میلیون دوز رسیدیم. البته الان در مقطعی هستیم که واکسن نزده‌ها یک کانون بحران بالقوه برای کشور هستند و طبق آماری که شنیده‌ام حدود ۱۴ میلیون نفر در کشور واکسن نزده هستند.

 حجم واکسیناسیونی که تا آخرین روزهای دولت دوازدهم انجام شد نهایتاً به ۱۰ میلیون نفر هم نرسید

 اگر بخواهیم دارویی وارد کنیم با مشکلات زیادی مواجه هستیم. اینکه بانکی جرات کند پول ما را قبول کند و شرکت مورد نظر ریسک کند و نترسد از اینکه توسط امریکا تحریم شود، خودش یک داستان است.

همانطور که دکتر مرندی، رئیس محترم فرهنگستان نامه‌ای به سازمان ملل در این زمینه نوشتند، ما با یک جنایت جنگی هم در عدم دسترسی یا دسترسی دیرهنگام به برخی داروها و تجهیزات پزشکی رو به رو بودیم.

ما یک کشور ۸۴ میلیونی هستیم و این تعداد کاملاً ناهمگن است. مثلاً در این کشور منطقه سرباز را در سیستان و بلوچستان داریم و منطقه یک تهران را هم داریم. لذا در چنین کشور ناهمگنی با گروه‌های مختلف درآمدی این توجه جدی به محرومان کار سختی است ولی این توقعی است که از دولت سیزدهم می‌رود و دولت هم نشان داده می‌تواند آن را برآورده کند.

گروه های در معرض خطر و گروه‌هایی که جزو اقشار ضعیف جامعه محسوب می‌شوند احتیاج به حمایت ویژه دارند. این حمایت ویژه صرفاً نقدی نیست مثلاً در زمان اضطرار وقتی می‌بینیم کسی دچار اضطرار دارو است نمی‌توان گفت صبر کنید تا ارز ۴۲۰۰ تومانی فلان شود و بعد کاری کنیم لذا باید برای اضطرار فعلی پیش‌بینی لازم را انجام دهیم وگرنه دچار مشکل می‌شویم. این توان در دولت سیزدهم با توجه به جوان بودن، تحرک و اینکه رئیس این دولت فردی است که رنج محرومیت کشیده و دست پاک است و همکاران دست پاک هم انتخاب کرده شدنی است.  

سیاست برای برخی شغل است. یعنی شما اگر سیاست را از برخی بگیرید شغل دیگری ندارد اما سیاست برای ما شغل نبوده است، ما دکتر و طبیب هستیم و درس می‌دهیم و شغل ما همین است.

پاسخ شما به این سوالات تک کلمه‌ای چیست؟

کرونا؟ تلخ.

حسن روحانی؟  بنفش

احمدی نژاد؟ سرمایه از دست رفته.

سید ابراهیم رئیسی؟ امید فعلی کشور.

جبهه پایداری؟  دوستان گذشته.

آیت الله مصباح؟ عالم فرهیخته.

سوم تیر؟ روز امید سابق مستضعفین.

جریان انحرافی؟ حرف خوبی به یادم نیفتاد.

انتخابات ۹۲؟ سهل انگاری و ساده اندیشی.

شورای نگهبان؟ حافظین شرع و دین.

سیاست؟ تلخ و شیرین.

هاشمی رفسنجانی؟ رضوان الله تعالی علیه.

حاج قاسم؟ الگوی نسل جوان.

صبح جمعه؟ وقت دلتنگی.

شیراز؟ مأمن.

نمره به دولت سیزدهم؟ ۱۶ و نیم.

دولت مردمی؟  دولت مستضعفین.

سفرهای استانی؟ وقت شور و نشاط

متروپل؟ فاجعه.

آبادان؟ زیبا و شیرین.

اهل فوتبال هستید؟ نه خیلی!

جام جهانی؟ قطر.

گروه ایران؟ گروه سخت.