افزایش احتمال انحلال دولت خودخوانده مخالفان در ونزوئلا

به گزارش نامه‌نیوز، یک مقام ارشد ائتلاف مخالفان دولت ونزوئلا در گفت‌وگو با روزنامه انگلیسی فایننشال‌تایمز اعلام کرد: احزاب مخالف در حال بررسی طرحی برای پایان دادن به دولت موقت تحت حمایت آمریکا به رهبری «خوان گوایدو» رهبر مخالفان دولت ونزوئلا هستند.

یکی از سخنگوهای گوایدو به فایننشال‌تایمز گفت: احزاب مخالف موضع روشنی درباره تداوم دولت موقت ندارند.

رویترز در اینباره نوشت: ۱۰ حزب مخالف دولت ونزوئلا درباره برگزاری انتخابات اولیه در ژوئن ۲۰۲۳ برای انتخاب یک نامزد واحد جهت ریاست‌جمهوری توافق کرده‌اند. انتخابات ریاست‌جمهوری ونزوئلا در سال ۲۰۲۴ برگزار خواهد شد.

به گزارش ایرنا، گوایدو و متحدانش، حزب حاکم به رهبری نیکلاس مادورو را به تقلب در انتخابات ۲۰۱۸ متهم کردند. اتهام تقلب مورد حمایت آمریکا قرار گرفت اما هرگز مورد تایید جامعه بین‌الملل یا نهادهای مردمی در ونزوئلا قرار نگرفت.

گویدو به عنوان رقیب مادورو یک دولت موازی در سال ۲۰۱۹ تشکیل داد اما این دولت به خاطر حمایت مردم از مادورو نتوانست وی را از قدرت برکنار کند.

مجمع عمومی سازمان ملل متحد هر سال اعتبارنامه دولت مادورو را به عنوان تنها نماینده قانونی جمهوری بولیواری ونزوئلا تصویب کرده و اقدام آمریکا را در تحمیل مقامات خودخوانده رد کرده است.

ونزوئلا در سال ۲۰۱۸ شاهد تشدید طرح بی ثبات سازی کاراکاس در صحنه داخلی و بین المللی از سوی واشنگتن با هدف سرنگونی دولت مشروع مادورو بود. پس از آن که ملت ونزوئلا در انتخاباتی آزاد، شفاف و دموکراتیک مجددا نیکلاس مادورو را به عنوان رئیس جمهوری این کشور انتخاب کردند، دولت منتخب مردم با کارزاری به رهبری آمریکا و متحدانش روبرو شد که به دنبال بی اعتبار کردن دولت مشروع کاراکاس بودند. موضوعی که با نادیده گرفتن  اراده مردم سعی داشت با ایجاد موانع سخت برای حاکمیت دولت، برنامه کودتا را در این کشور پیش ببرد.

در پی پیروزی مجدد مادورو در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۸، «خوان گوایدو» به عنوان نماینده راستگرای افراطی و رهبر حزب مخالفان در ونزوئلا با حمایت دولت «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری وقت آمریکا، خود را به عنوان «رئیس جمهور مسئول» معرفی کرد. طرح به رسمیت شناختن غیرقانونی این شخص از سوی واشنگتن و برخی شرکای اروپایی اش همزمان با تشدید فشارها و تحریم های یکجانبه علیه مردم ونزوئلا و غارت دارایی های نفتی و طلای این کشور ادامه پیدا کرد و مردم را در دستیابی به دارو و مایحتاج ضروری خود به ویژه در دوره بحران همه گیری به رنج و زحمت بسیار دچار کرد.