دستیار رئیس جمهور: رئیسی در موضوع حجاب، با من همراهی داشت | می‌گفت تاکی می‌توانیم دختران‌مان را بگیریم

«آهنگ متفاوت» در مشی فکری و رویکرد عملی سکینه سادات پاد در دوران کوتاه حضورش در دولت ابراهیم رئیسی آنقدر مشهود و بارز بود که با علامت سوال های زیادی روبرو شده است، از شائبه حضورش در دولت با سفارش خانم جمیله علم الهدی تا تلفن زدن ها به او بعد از هر توئیت و البته فشارها به او از درون دولت. 

او در این گفتگو تاکید کرد که روزهای سختی را در دولت گذرانده و بسیاری از اظهاراتش را برای اولین بار می گوید.

سکینه سادات پاد که از اسفندماه ۱۴۰۱ با حکم ابراهیم رئیسی، مسئول «پیگیری حقوق و آزادی‌های اجتماعی» در دولت اجتماعی شده بود، در این گفتگو از فشارهایی روایت کرد که از دولت به او وارد شد و گفت: مشی فکری من با کلیت آنچه که دولت سیزدهم و بعضی از همکاران در دولت سیزدهم داشتند و می‌گفتند، متفاوت بود ولی این تفاوت نگاه با شخص آقای رئیس جمهور نبود و اگر در جاهایی فشارهایی به ایشان وارد می شد و باعث می‌شد با من وارد گفتگو شوند، نوع گفتگوی ایشان از جنس مخالفت یا مغایرت با نگاه من نبود.

به گزارش خبرآنلاین بخش هایی از گفت وگوی سکینه سادات پاد را در ادامه می خوانید:

اگر حضورم در دولت به واسطه سفارش ها باشد، من اینقدر با تاخیر وارد دولت نمی‌شدم. در ۱۴۰۰ که دولت تشکیل شد، من در ۶ اسفند ۱۴۰۱ برای این مسئولیت انتخاب شدم.

پروسه حضورم در این جایگاه تقریباً سه، چهار ماهی زمان برد. در کنار من کاندیداهای دیگری هم مطرح بودند، کاندیداهایی که از بنده خیلی مشهورتر بوده و قبلاً هم در ساختارها بودند، جالب اینکه همه هم خانم بودند و آقای رئیسی اصرار داشتند که در این جایگاه، یک خانم باشد. ولی بین همه خود شخص آقای رئیس جمهور بنده را بعد از اینکه مصاحبه‌هایی انجام شد انتخاب کردند.

ایشان به من گفتند در این سمت قرار بگیرید چون من می‌خواهم کار واقعی بشود، یک شمشیرزن میدان می‌خواهم. در واقع می‌خواستند یک آدمی که چابک باشد و بتواند برای مردم کار واقعی بکند، در این مسئولیت قرار گیرد.

مثلا در مورد حقوق زنان، آزادی‌های اجتماعی و حتی نوع کنشگری‌مان، من معتقد و قائل به این هستم که در شرایط کنونی نمی‌شود یواش فکر کرد، باید بلند حرف زد و دفاع کرد. اصلاً وظیفه من همین بود وگرنه اساساً تشکیل این جایگاه فرمالیته، فرمایشی و مسخره بود اگر قرار بود من ساکت باشم.

برای من خیلی کم هزینه بود که ساکت باشم اما سکوت با جایگاه تعریف شده برای من همخوانی نداشت.

من هم تلاشم این بود که حرف نزنم و چیزی نگویم، ولی کسی آقای رئیس جمهور را اجبار نکرده بود فردی مثل پاد بیاید اینجا از این حرف‌ها بزند. در مقوله حجاب،  ایشان در خیلی از موارد با بنده همراهی داشتند. حتی به بنده می‌گفتند ما تا کی می‌توانیم دختران ۱۷، ۱۸ ساله را بگیریم؟ چندتا از اینها را می‌خواهیم بگیریم؟ چندتا از اینها را می‌خواهیم برایشان پرونده تشکیل دهیم؟

این نگاه آقای رئیس جمهور بود. واقعاً یک نگاه پدرانه‌ای به این دختران داشت و خیلی غصه می‌خورد.  یعنی دنبال این بود که ما به یک راهکار و روشی برسیم که بعضی برخوردهای نازیبایی که در روی زمین دارد اتفاق می‌افتد، صورت نگیر و واقعاً به طور واقعی معتقد بود و غصه می‌خورد که اینها جدا از ما نیستند و بچه‌های خودمان هستند.