دولت چهاردهم و چالش مواجهه با طالبان

نامه نیوز - روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: 

امروز 24 مردادماه، سالروز آغاز سلطه گروه تکفیری-تروریستی طالبان بر افغانستان است. سه سال قبل در چنین روزی با موافقت و حمایت آمریکا، اشرف غنی رئیس جمهور دست‌نشانده افغانستان در چارچوب توافقی که با دولت آمریکا صورت گرفته بود با یک فروند هواپیما کابل را به مقصد امارات ترک و حکومت را به گروه طالبان واگذار کرد، گروهی که با اعلام پایان جمهوریت در این کشور و برگزیدن عنوان «امارت اسلامی افغانستان» بدون هیچ مانعی حکومت خودخوانده مورد نظر خود را تشکیل داد و ملت افغان را یکبار دیگر به گروگان گرفت.

این، دومین بار است که طالبان بر افغانستان حکومت می‌کند. بار اول، در سال 1375 با به راه انداختن حمام خون توانست حکومت مورد نظر خود را تشکیل و به مدت 5 سال به سلطه خود ادامه دهد. در سال 1380 بعد از انفجار برج‌های دوقلوی نیویورک، آمریکا به افغانستان حمله و آن را از سلطه طالبان خارج کرد و تا مرداد سال 1400 در اشغال خود نگهداشت. بعد از آنکه دولت آمریکا اهداف خود را در منطقه محقق ساخت، به این نتیجه رسید که به جای اشغال مستقیم افغانستان، آن را به گروه تکفیری-تروریستی طالبان بسپارد و با حمایت‌های غیرمستقیم به تداوم حاکمیت این گروه کمک کند. ارتش آمریکا که براساس توافق قطر، قدرت را به طالبان تحویل داد و بدون درگیری از افغانستان خارج شد، انواع سلاح‌ها و تجهیزات نظامی متعلق به خود را در اختیار این گروه قرار داد و دولت آمریکا نیز متعهد شد ماهیانه مبالغ قابل توجهی دلار به حکومت خودخوانده طالبان بدهد که در مدت سه سالی که از سلطه این گروه بر افغانستان گذشته به این تعهد عمل کرده است. طالبان نیز به تعهدات خود نسبت به دولت آمریکا بطور کامل عمل کرده و طبق گزارش‌های سازمان ملل، افغانستان را به کانون تروریسم در منطقه تبدیل کرده است.

حکومت خودخوانده طالبان در حالی با حمایت‌های دولت آمریکا اکنون سه سال است بر افغانستان سلطه دارد که به هیچیک از اصول دموکراسی و موازین اعلام شده توسط سازمان ملل و مندرج در منشور ملل پای‌بند نیست. این حکومت، بدون آنکه انتخابات برگزار کند، بدون آنکه قانون اساسی داشته باشد و بدون آنکه به مقررات بین‌المللی پای‌بندی نشان دهد، سه سال است که مقدرات ملت افغانستان را در دست گرفته و به تضییع حقوق مردم ادامه می‌دهد و در عین حال مورد حمایت همه‌جانبه دولت نیز قرار دارد.

از دولت آمریکا انتظاری غیر از همراهی با گروه‌های تروریستی و استفاده ابزاری از آنها برای تحقق اهدافش نیست ولی آنچه باید مورد تامل قرار گیرد تعامل غافلانه و ناشیانه‌ایست که از دولتمردان کشورمان و بعضی از فعالان رسانه‌ای در مورد طالبان و خطر بزرگ این گروه برای منطقه و ایران مشاهده می‌شود. همگان می‌دانند که طالبان را خود آمریکا به وجود آورده و هر وقت خواسته به شکل‌های مختلف از آن برای تحقق اهداف خود استفاده کرده است. بنابراین، تطهیر طالبان و فریب شعارهای بظاهر ضدآمریکائی این گروه را خوردن در شان افراد آشنا با مسائل سیاسی منطقه و بین‌الملل نیست. متاسفانه دولت‌های دوازدهم و سیزدهم برخورد هوشمندانه‌ای با این پدیده خطرناک نداشتند و در سه سال اخیر امتیازات زیادی در ایران به طالبان داده شد که با مقررات حاکم بر روابط بین‌الملل منطبق نیست. حکومت غیرقانونی که منتخب مردم نیست و به رسمیت شناخته نشده، نباید بر سفارت و کنسولگری‌ها تسلط و حاکمیت داشته باشد و جایگاهی تقریباً مشابه دولت‌های قانونی و به رسمیت شناخته شده در اختیارش قرار داده شود و دستش در کشورمان چنان باز باشد که همه احساس خطر کنند.

یکی از انتظارات جدی که از دولت چهاردهم وجود دارد اینست که با استفاده از اهرم‌های دیپلماتیک با خطر طالبان مقابله کند. قطع کردن امتیازات، بازپس گرفتن امکانات و تسهیلات و تعامل در چارچوب قانونی آنگونه که با یک حکومت غیرقانونی و به رسمیت شناخته نشده صورت می‌گیرد، از این اهرم‌ها هستند. دولت جمهوری اسلامی باید حامی مردم افغانستان باشد و فقط دولتی را به رسمیت بشناسد که در یک انتخابات آزاد با آراء مردم این کشور تاسیس شود.