حمله به دولت، حرکت به سمت بی‌دولتی است

نامه‌نیوز - به تازگی رادیکال‌های هر دو جناح سیاسی علیه دولت پزشکیان می‌تازند؛ چه به بهانه موضوع مذاکرات و چه بحث‌های داخلی از جمله اقتصاد اما هدف چیست و نتیجه‌اش چه خواهد شد؟

غلامرضا ظریفیان، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، درباره این موضوع به «نامه‌نیوز» گفت: «فضای سیاسی کشور دارای مشکلات جدی است؛ به ویژه در عرصه معیشتی مردم. بخشی از این فضا، التهابی است زیرا  یکباره با جهش‌ قیمت‌ها روبه‌رو می‌شویم یا تورم به شکل محسوی در زندگی مردم دیده می‌شود و قیمت ارز و طلا جهش‌های جدی پیدا می‌کند. این شرایط ناامنی روانی ایجاد می‌کند و نوعی فضای هیجانی پدید می‌آورد. اگر بخواهیم تصویر نزدیک به واقعیت از فضای سیاسی ارائه دهیم، این است که بخشی از شرایط موجود ناشی از نگرانی‌هاست که کنش و واکنش سیاسی را ایجاد می‌کند و برخی در این شرایط تصور می‌کنند برآمدن دولت جدید چه کمکی به حل مشکلات کرده است؟ بخشی از انتقادها از این سمت است. بخشی از نقدها هم از سوی طیف‌هایی خاص از اصولگرایان است که می‌گویند دیدید دولت نتوانست خوب عمل کند و اگر دولت ما می‌آمد می‌توانست مشکلات را حل کند. آنها از باب سیاسی به دولت چهاردهم حمله می‌کنند که این هم بخشی از کنش و واکنش است».

او ادامه داد: «روح سخنان رهبری مخالفت با گفت‌وگو کردن نیست. به نظر می‌رسد ترامپ دنبال دیکته‌کردن نقطه‌نظرات خودش است که در بسیاری از زمینه‌ها با اسرائیل همسو است. او نمی‌خواهد فضای مذاکره واقعی را ایجاد کند. البته از آن سو هم ایران برای حل مسائل خودش به ساماندهی امورات داخلی از جمله اقتصاد نیاز دارد، به یک برنامه راهبردی جدی برای گسترش روابط با منطقه و جامعه بین‌المللی احتیاج دارد».

این فعال سیاسی همچنین بیان کرد: «اگر دولت فضای التهابی اقتصادی را مدیریت کند، می‌تواند با امنیت خاطر بیشتری در حوزه دیپلماسی حرکت کند و از حجم نقدها علیه خود نیز بکاهد. کنشگران سیاسی در فضای التهابی باید کمک کنند که فضا را به سمت آرامش سوق دهند و دولت هم باید کمک کند فضای نگران‌کننده جامعه را کم کند. در آن شرایط می‌شود بر اساس مصالح کشور درباره نوع ارتباط با جامعه جهانی تصمیم گرفت».

ظریفیان در پایان گفت: «هر چه قدر دولت را تضعیف کنیم، به سمت فضای بی‌دولتی می‌رویم که چنین شرایطی بسیار خطرناک است. دولتی تازه روی کار آمده مشغول دست و پنجه نرم‌کردن با مشکلات انباشته است و مسیر سختی را در هم پیش دارد. تضعیف دولت، تضیف امید به آینده است و جامعه در فضای بی‌دولتی از نظر روانی آثار مخبرش بسیار زیاد است».