آثار تجمعات حجاب؛ از اخلال در نظم تا دوقطبی‌سازی جامعه

گروه سیاست نامه‌نیوز: فراخوان‌های اخیر برای دفاع از قانون حجاب و عفاف صدای بسیاری حتی اصولگرایان را درآورده است که چه کسانی پشت صحنه برگزاری این تجمعات است و آیا اقدامات آنها منحل به دوقطبی‌سازی جامعه می‌شود؟

جواد آرین‌منش، فعال سیاسی، درباره این موضوع به «نامه‌نیوز» گفت: «این تجمعاتی که تحت عنوان دفاع از قانون حجاب و عفاف برگزار می‌شود، گردانندگانی پشت صحنه دارد که از سوی برخی جناح‌ها و نهادها حمایت می‌شوند و به این شکل نیست که گروهی از مردم به‌طور خودجوش مقابل مجلس جمع شوند تا مطالباتشان را مطرح کنند. اخیرا یکی از نمایندگان مجلس سخنان مهمی در این زمینه بیان کرده بود. او ادعا می‌کرد که افرادی پشت صحنه حضور دارند که از تجمع‌کنندگان حمایت‌های مالی می‌کنند تا آنها جمع شوند و شعار دهند. در خصوص قانون حجاب و عفاف انتقاداتی مطرح شده است؛ از جمله اینکه این قانون موجب ایجاد شکاف اجتماعی می‌شود و از سوی دولت نیز گفته شده که این قانون قابلیت اجرا ندارد و ایرادات اساسی دارد».

او ادامه داد: «این‌گونه تجمعات آثار منفی زیادی دارند؛ از جمله آنکه در نظم اجتماعی اختلال ایجاد می‌کنند و جامعه را دوقطبی می‌سازند. اگر این نیروها را خودجوش تلقی کنیم، باید مشخص شود چه چرا اینها می‌توانند تجمع برگزار کنند اما دیگران نه؟ اگر مجوز ملاک عمل است، اینها هم که مجوز ندارند».

این فعال سیاسی همچنین بیان کرد: «دولت آقای پزشکیان در قبال اجرای شعارهایی که مطرح کرده، از جمله رفع فیلترینگ و یا آزادی برگزاری تجمعات برای گروه‌های مختلف سیاسی، نتوانسته اقدامات لازم را انجام دهد. در مجموع به نظر من هیچ‌کسی، نه دولت و نه غیر دولت، قادر به اجرای قوانینی نخواهد بود که زمینه اجرایی آنها از لحاظ عینی و فرهنگی وجود ندارد. مانند فیلترینگ یا قوانین مشابه که قابلیت اجرایی ندارند. همچنین، قانون منع استفاده از گیرنده‌های ماهواره که هنوز هم به‌عنوان یک قانون وجود دارد، یا قوانینی پیشین مانند ممنوعیت استفاده از ویدئو، همگی قوانینی هستند که قابلیت اجرایی ندارند».

او در پایان گفت: «اگر قوانینی که به تصویب می‌رسد، پشتوانه علمی و پژوهشی نداشته باشند، تنها وقت مردم گرفته شده است. قانون حجاب و عفاف یکی از آن قوانین است. مرکز پژوهش‌های مجلس برای این تشکیل شده که پیش از طرح این قوانین در صحن علنی مجلس، مطالعات لازم برای اجرایی شدن آنها انجام شود و سپس در کمیسیون‌ها و صحن مجلس به تصویب برسند. وقتی کار علمی صورت نگیرد، بسیاری از قوانین بدون قابلیت اجرایی تصویب می‌شوند».