«هوشنگ امینی» مردی خطرناک‌تر از اصغر قاتل/ مردی که 14 زن و کودک را کشت + عکس

به گزارش نامه، 50 سال قبل در چنین روزهایی بازپرس جنایی تهران در حال رسیدگی به یک سلسله قتل بود بی‌آنکه بداند امسال در اردیبهشت‌ماه انجمن علمی دانشجویی دانشکده حقوق دانشگاه تهران همایشی تحت عنوان «همایش تخصصی تحلیل جرم‌شناختی قتل‌های سریالی» برگزار خواهد کرد. «پارسایی» بازپرس شعبه پنجم دادسرای پایتخت در دهه سوم اردیبهشت‌1342 در حال تکمیل تحقیقات جنایی خود از مردی جوان به نام «هوشنگ امینی» بود. این مرد 26 ساله که در تعطیلات نوروز 1342 در ورامین شناسایی و دستگیر شد در اردیبهشت‌ماه آن سال 9 فقره از قتل‌های خود را برای تیم جنایی تشریح کرده بود. این جوان که به «قاتل کلاه‌نمدی به سر» مشهور شده بود همه قربانیان خود را در حالی که دستان‌شان بسته بود مجروح به قتل می‌رساند. سپس سر همه قربانیان را از تن?شان جدا می‌کرد. با توجه به اینکه «هوشنگ امینی» یکی از قاتلان سریالی کشورمان است که در این سال‌ها کمتر از آن صحبت شده ولی پرونده او را می‌توان از پرونده‌های دوران معاصر دانست و مورد بررسی قرار داد، از این شماره «اعتماد» می‌توانید در ستون «خاطره جنایی» این ماجرا را دنبال کنید. روزنامه کیهان در چهارمین شماره خود در سال 1342 با تیتر درشت در صفحه دهم خود با عنوان «جنایات پی‌در پی تهران توسط یک نفر انجام می‌شود» از ماجرای «هوشنگ امینی» خبر داد. کیهان در نخستین گزارش‌اش از این عنوان نیز استفاده کرد؛ «مردی که آدم شکار می‌کرد». در فاصله دهم تا پانزدهم فروردین‌ماه، 50 سال قبل با توجه به تعطیلی سیزده‌به?در نوروز خبر دیگری از این ماجرا منتشر نشد تا دوباره کیهان در شماره 5911 خود به تاریخ نیمه فروردین‌ماه 1345 با تیتر درشت «من قاتل 14 زن و کودک هستم» به انتشار جزییات بیشتری درباره این جنایات پرداخت. بازپرس صدقی از دادگاه بخش ورامین در آن زمان آغازگر تحقیقات بود و در همان روز کیهان نقل قولی از او منتشر کرد که گفته بود: «هوشنگ از اصغرقاتل خطرناک‌تر است». اما بعد از مدتی انجام تحقیقات جنایی، پرونده جنایات «هوشنگ امینی» به دادسرای تهران ارجاع شد. روزنامه کیهان همچنین در گزارش دوم خود از این ماجرا که در نیمه فروردین‌ماه 12342 منتشر شد به یک تیتر دیگر نظر خوانندگان خود را به عمق جنایات این مرد توجه داده بود؛ «هوشنگ مقدار زیادی گوش و بینی انسان جمع کرده بود.» قتل‌های هوشنگ چگونه برملا شد ماجرای دستگیری «هوشنگ امینی» به آخرین روزهای سال 1341 برمی‌گردد که یکی از کارکنان دادگاه ورامین برای تفریح به همراه خانواده خود به خارج از شهر و جایی که مسجدی متروکه قرار داشت، رفت. او در آنجا متوجه رد خونی بر زمین و آثار آن بر دیوارها شد و وقتی رد خون را گرفت متوجه توقف رد خون در دهانه یک چاه شد. سپس او ماموران ژاندارمری را از این موضوع مطلع کرد و بدین‌ترتیب با حضور ماموران ژاندارمری جسد مردی که بعدها مشخص شد «مهدی فدایی» نام داشته، کشف شد. با این اتفاق ژاندارمری ری شروع به تحقیق کرد. کیهان در آن سال گزارش داده که افسری به نام ستوان هاشمی با توجه به سابقه‌یی که از یک جوان داشته او را برای تحقیق فرا می‌خواند اما آن جوان مراجعه نمی‌کند و همین ظن ماموران را برمی‌انگیزد که این جوان خود عامل قتل است. این مظنون کسی نبود جز «هوشنگ امینی». ژاندارمری ری او را می‌شناخت زیرا 2 سال قبل‌تر وقتی این مرد به همراه دو تن دیگر در حال به قتل رساندن مردی حوالی ری بودند سر رسیده بود و مانع از جنایت شده بود. در آن ماجرا نیز هوشنگ به هنگام بریدن گلوی قربانی خود بازداشت شد. با این وصف یکی از ژاندارم‌ها با لباس شخصی خانه خواهر هوشنگ را زیرنظر گرفت و در نهایت او را در همان خانه دستگیر کردند. هوشنگ امینی که بود؟ بنا به گزارش اعتماد، روزنامه کیهان در گزارشی که روز 18 فروردین‌ماه 1342 منتشر کرد، «هوشنگ امینی» را جوانی 26 ساله و متهم به قتل 14 زن و کودک و مرد معرفی کرد. در این گزارش تاکید شده بود که «هوشنگ امینی» همیشه کلاهی نمدی به سر دارد و سیما و ظاهر او با اعمالش هیچ شباهتی ندارد. به گفته مادر و برادر هوشنگ او مدت‌ها از سربازی فراری بوده و ماموران نظام وظیفه در جست‌وجوی او بودند. مردی خطرناک‌تر از اصغرقاتل خبرنگاران، آن سال با مرور بر جنایات «هوشنگ امینی» به این مرد صفت جنایتکاری خطرناک‌تر از اصغر قاتل دادند. کیهان در انعکاس صحبت‌های این مرد به هنگام بازجویی در دادسرا به نقل از او نوشت که این مرد از آدم‌کشی لذت می‌برده است. کیهان با تیتر «من از جان کندن انسان لذت می‌برم» به انتشار حرف‌های «هوشنگ‌امینی» پرداخت که گفته بود: « وقتی قربانیان خود را دست‌بسته سرمی‌بریدم آنها دم مرگ به خرخر می‌افتادند و من از جان کندن آنها لذت می‌بردم.» در شماره‌های بعدی به تشریح روند بازجویی و محاکمه این قاتل سریالی می‌پردازیم. سروان کاویانی، فرمانده گروهان ژاندارمری ری در همان زمان طی نامه‌یی به بازپرس نوشت که طی سال 1340 تا پایان سال 1341 دست‌کم 10 جسد در منطقه ری کشف شده که سر نداشته‌اند و احتمال داد که به همین شیوه‌یی که «هوشنگ امینی» قربانیانش را به قتل می‌ر‌ساند، کشته شده باشند. با ما در شماره‌های بعدی همراه باشید تا این پرونده را مرور کنیم.