جلیلی و رفقا نه جنگیدن بلدند، نه دیپلماسی

نامه نیوز - از ابتدای امسال تحولات خاورمیانه شتاب فزاینده ای پیدا کرد؛ کنسولگری ایران در سوریه هدف اسرائیل قرار گرفت و ایران نیز در پاسخ، عملیات وعده صادق یک را به اجرا درآورد. بعد از جان باختن ناگهانی سیدابراهیم رئیسی در سانحه بالگرد/ تصور آن بود که پیروزی پزشکیان باب گفت‌وگو با غرب را باز می کند و حتی اگر برجام احیا نشود، توافقی جدید جایگزین آن خواهد شد اما هنوز چند ساعتی از مراسم تحلیف رئیس جمهور نگذشته بود که عوامل رژیم صهیونیستی در تهران اسماعیل هنیه را ترور کردند؛ ایران پاسخ ندادن به این اقدام اسرائیل را به توقف جنگ در غزه منوط کرد اما نه تنها جنگ در غزه تمام نشد بلکه انفجار پیجرها و بی سیم های حزب الله نشانه ای از شعله ور شدن آتشی دیگر در منطقه بود و در زمان کوتاهی پس از آن خبر ترور شهید سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب الله و سردار نیلفروشان در لبنان توسط رژیم صهیونیستی اتفاق افتاد. ایران در پاسخ به این اقدامات تروریستی وعده صادق2 را عملیاتی کرد و اسرائیل نیز این عملیات را بی پاسخ نگذاشت.

ایران قصد داشت عملیات وعده صادق 3 را به اجرا درآورد اما عقب نشینی اسرائیل از لبنان و قبول آتش بس عاملی شد تا ایران نیز برای مدتی اجرای عملیات یادشده را معلق کند. در حالیکه تصور می شد تا رفتن ترامپ به کاخ ریاست جمهوری آتش جنگ در غزه نیز خاموش شود، ناگهان مخالفان مسلح در سوریه حرکت خود را به سمت دمشق آغاز کردند و در کمتر از 2 هفته نظام اسد سقوط کرد. اتفاقی که کمتر تحلیلگری انتظارش را داشت.

 در طول این 8 ماه  سعید جلیلی و دوستانش دائم و بی وفقه به نقد دیپلماسی و تشویق رویکردهای جنگ طلبانه پرداختند. هر اتفاقی افتاد آنها رویکردهای دیپلماتیک دولت پزشکیان را سرزنش کردند و جنگ را تنها راه برای عبور از وضعیت حساس کنونی دانستند. سعید جلیلی در جدیدترین اظهارنظرش گفته «نتیجه تنش زدایی حذف گفتمان جهاد خواهد بود. اگر ما بگوییم که نه ما در تله جنگ نمی‌افتیم خطاست». این گروه چنان از جنگ و جهاد سخن می گویند که هر کس آنها را نشناسد، تصور می کند «جلیلی و رفقایش عجب پهلوانانی نترس در میدان نبرد هستند»، اما واقعا این طور است؟

محمد مهاجری در گفت‌وگو با خبرنگار نامه نیوز درباره ناراحتی سعید جلیلی و رفقایش از احیای مسیر مذاکره و دیپلماسی گفت: آقای جلیلی چند مرتبه کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری شد چون خیلی دوست دارد رئیس جمهور شود. او این دوره گمان می کرد دیگر زمانش شده و قطعا به آرزویش می رسد اما این اتفاق نیفتاد چون نظام عاقل است و اجازه نمی دهد یک جناح تندرو ، قدرت را در کشور به دست بگیرد.

این فعال مطبوعاتی ضمن اشاره به دورانی که جلیلی مسئول مذاکرات بود، نحوه مذاکره سعید جلیلی را فاجعه خواند و یادآور شد: ما آن زمان درباره نحوه مذاکره آقای سعید جلیلی صحبت هایی را می شنیدیم که کاملا خجالت آور بود. او حتی برای گفتن یک جمله ساده به طرف های مقابل زنگ می زد و از تهران مشورت می گرفت. در واقع این رفتارهای آقای جلیلی مصداق بارز ندانم کاری بود.

وی ادامه داد: آقای جلیلی از اینکه رئیس جمهور نشد، ناراحت و عصبانی است و کارهای امروزش نیز کاملا از این عصبانیتش نشأت می گیرد. امروز آقای جلیلی و دوستانش در مقام متهم هستند، نه در مقام طلبکار. اگر آقای جلیلی و دوستانش امروز از باز شدن مسیرهای دیپلماسی اظهار ناراحتی می کنند، دلیلش آن است که این حوزه نقطه ضعف آنهاست و می گویند «وقتی ما نتوانستیم در حوزه دیپلماسی کاری کنیم پس چرا بگذاریم دیگران این کار را انجام دهند».

این تحلیلگر مسائل سیاسی درباره ادعاهای جنگ طلبانه سعید جلیلی گفت: جنگیدن که کاری ندارد، آقای جلیلی و دوستانش غزه نمی توانستند بروند، لبنان و سوریه که می توانستند بروند و بجنگند؛ چرا نرفتند؟ اینکه آقایان در تهران نشستند و به دشمنان در 5 هزار کیلومتری فحش و ناسزا می گویند که هنر نیست. این نشان می دهد آقای جلیلی و دوستانش نه جنگیدن بلدند و نه دیپلماسی. فقط نشستند همدیگر را تشویق می کنند و هورا می کشند. این افراد هیچ مصرفی در جمهوری اسلامی ندارند. خوب است آقای پزشکیان یک معاونتی را در دولت تحت عنوان «جنگجوها» درست کند تا آقای جلیلی و رفقایش تا می توانند این ور و آن ور بروند بجنگند.