درویش به سوی رکورد: حتی پنج دقیقه بیشتر از عابدینی!
چهارمین سال مدیریت رضا درویش در بیم و امید انتخاب سرمربی و انتخاب بازیکنان جدید آغاز شده است.
به گزارش "ورزش سه"، سه سال پیش، در روزهایی که هواداران پرسپولیس چندان تمایلی به مدیرعاملی درویش در این باشگاه نداشتند، او با تصمیم حمیدرضا سجادی جانشین مجید صدری شد. این آغاز یک دوره جدید در باشگاه سرخپوش تهرانی بود، حضور مدیرعاملی جاه‌طلب و محبوب نزد پیشکسوتان که کم‌کم توانست نظر طرفداران پرسپولیس را هم به خود جلب کند. اگرچه مرد جام‌ها (در سال‌های بعد) رابطه‌ای پر فراز و نشیب با هواداران پرسپولیس داشت.
درویش 23 دی ماه 1400 روی صندلی مدیریت باشگاه پرسپولیس تکیه زد. او با سابقه سایپایی، نقاط مشترک زیادی با وزارتخانه حمیدرضا سجادی داشت و در ذهن طرفداران فوتبال هم چهره یک مدیر ورزشی را به نمایش گذاشته بود. او برای طرفداران پرسپولیس با تسهیل فروش مهدی ترابی به این تیم در سال 1397 شناخته می‌شد و البته ارتباط بسیار خوبش با علی دایی، سبب می‌شد تا هواداران پرسپولیس تصور کنند او قصد دارد دایی را به جای یحیی گل‌محمدی بنشاند.
او بیست و نهمین مدیرعامل پرسپولیس بود و روی یکی از لرزانترین صندلی‌های فوتبال ایران تکیه می‌زد. جایی که مدیران پیش از او هرگز نتوانسته بودند بیش از دو سال روی این صندلی باقی بمانند.
سه فصل جنجالی: بیرانوند، گل‌محمدی، گاریدو
با این حال رضا درویش با اعتماد به نفس خاصی به اردوی باشگاه پرسپولیس ملحق شد. تیم او در فصل نخست نتوانست عنوان قهرمانی را کسب کند اما هجوم سریع پرسپولیس به بازار نقل و انتقالات با خرید چند ستاره سبب شد تا قرمزها با امید و اعتماد عملکرد او را دنبال کنند. جذب دانیال، سروش، صادقی، گولسیانی، پورعلی‌گنجی، لوکادیا، دیاباته و بازگرداندن علیرضا بیرانوند، باعث شد تا درویش لقب فلورنتینو پرز را از هواداران پرسپولیس دریافت کند.
در فصل بیست و دوم که اغلب مسابقات بدون حضور تماشاگران برگزار می‌شد، پرسپولیس با وجود جدایی لوکادیا، موفق شد عنوان قهرمانی را به دست بیاورد. در پایان فصل مسئله مهم پیش آمده، فسخ یکطرفه قرارداد علیرضا بیرانوند بود که رضا درویش را در یک خطر جدی قرار داد. تصویر مشهور دراز کشیدن او در اتومبیل برای فرار از دست خبرنگاران، توجهات زیادی را به خود جلب کرد. با این حال درویش موفق شد بیرانوند را به پرسپولیس برگرداند و تیمش با آرامش فصل بیست و سوم را آغاز کند.
نکته مهم اینکه پرسپولیس فصل گذشته به دلیل ابطال لایسنس حرفه‌ای از لیگ قهرمانان آسیا کنار رفته بود، اما این بار موفق شد لایسنس را بگیرد و به آسیا بپیوندد؛ اما حذف در مرحله گروهی، نارضایتی شدیدی را نسبت به مدیرعامل قرمزها به وجود آورد. با این وجود او که همچنان مقبولیت اجتماعی قابل قبولی را داشت، با حمایت پیشکسوتان توانست از این سد عبور کند.
اما این تازه نوک کوه یخ برای مدیرعامل پرسروصدای پرسپولیس بود. 11 دی ماه فصل گذشته، استعفای یحیی گل‌محمدی از باشگاه پرسپولیس سبب شد تا او نیمکت قرمزها را برای اولین بار در دوران رضا درویش در معرض ترک قرار دهد. البته درویش پیش از این سه بار با استعفای یحیی مواجه شده بود اما این بار به نظر می‌رسید سرمربی قرمزها روی تصمیم خود پافشای خاصی دارد. جالب است بدانید اولین استعفای یحیی در دوران درویش، تنها سه روز بعد از مدیرعاملی او اتفاق افتاد.
از 11 دی تا 7 بهمن، درویش با اسامی مختلفی مذاکره کرد و حتی به دیدار برانکو ایوانکوویچ رفت. اما سرانجام 27 روز بعد از استعفای یحیی، تصمیم گرفت دستیار او، اوسمار لوس ویه‌را را به عنوان سکاندار جدید تیم برگزیند. او با جذب اوستون اورونوف و عبدالکریم حسن، پرسپولیس را تقویت کرد و قرمزها توانستند دومین قهرمانی متوالی را به دست بیاورد - درویش تبدیل به اولین مدیرعاملی شد که دو بار متوالی در جشن قهرمانی تیمش شرکت می‌کند. او در جشن قهرمانی پرسپولیس میدان‌داری می‌کرد و با همان لحن همیشگی به سؤالات خبرنگاران پاسخ می‌داد غافل از اینکه حوادث بزرگی در راهند.
بلافاصله بعد از جشن قهرمانی، جدایی اوسمار و فسخ یکطرفه بیرانوند با جدایی دو ستاره به مقصد تراکتور همراه شد. اگرچه رضا درویش موفق شد نظر مالک جدید باشگاه پرسپولیس را هم به خود جلب کند و صندلی مدیرعاملی را نگه دارد، اما با کوچ سه نفره بیرو، دانیال و ترابی هر نتیجه ضعیف آوار اعتراض‌ها به سمت مدیریت پرسپولیس را در پی دارد. آن هم در شرایطی که او این بار به سراغ یک انتخاب عجیب رفت و گاریدو را به تهران آورد، کسی که خیلی زود نشان داد نمی‌تواند سرمربی موردنظر هواداران پرسپولیس باشد.
درویش در حال حاضر با همان مدل روزهای شروع کار در پرسپولیس با اعتماد به نفس و جدیت کار انتخاب مربی را پیش می‌برد و ظاهرا اصرار او به انتخاب یک گرینه اسم و رسم دار دلیلی جز ضرورت او برای خروج از دریای طوفانی و آفتاب گرفتن لب ساحل ندارد. او می‌خواهد کسی سرمربی پرسپولیس باشد که دیگر کسی مدیریت پرسپولیس را سیبل نتایج منفی احتمالی نکند و درصورت کسب پیروزی هم اعتبار آن به انتخاب مدیریت سرخ‌ها برسد.
در آغاز چهارمین سال: همه رکوردها شکست!
درویش هر کاری که نتوانسته بکند، اما به خوبی توانسته جایگاه خود را حفظ کند. او در این مدت جنجال‌های بسیار بسیار زیاد از جمله جدایی سه سرمربی، فسخ چند باره قرارداد مهمترین بازیکن، ترک ناگهانی اردوی تیم توسط چندین ستاره و... را تجربه کرده و حتی با وجود تغییر مالکیت باشگاه، روی صندلی مدیرعاملی باقی مانده است.
او حالا سومین سال مدیریت خود را استارت زده و تبدیل به پرسابقه‌ترین مدیرعامل پرسپولیس بعد از امیر عابدینی شده است. عابدینی از سال 1372 تا 1379 مدیرعامل پرسپولیس بود و حالا اگر بانک شهر به تمدید قرارداد دو ساله با درویش متعهد بماند، او رکورد عابدینی را هم خواهد شکست.
شاید برایتان جالب باشد که به این چند نکته هم توجه کنید:
پرسپولیس از سال 1397 تا 1400 شش مدیرعامل مختلف داشت: گرشاسبی، عرب، انصاری‌فرد، رسول پناه، سمیعی و صدری.
قرمزها از سال 1390 تا 1393 هشت مدیرعامل را تجربه کردند: کاشانی، رویانیان، پروین، رحیمی، منتقمی، سیاسی، طاهری و نژاد فلاح.
سرخپوشان از سال 1400 تا 1403 تنها یک مدیرعامل را در باشگاه خود دیدند: رضا درویش.
درویش امیدوار است به رکورد چهار قهرمانی لیگ امیر عابدینی برسد تا پرافتخارترین مدیرعامل باشگاه پرسپولیس لقب بگیرد؛ هرچند که موج نارضایتی از او به حدی بالا گرفته که شاید چهارمین سال تصدی بر قرمزها به این سادگی‌ها و با موفقیت خاتمه نیابد. اما او حضور در پست مدیریت پرسپولیس را دوست دارد و با ناملایمت‌ها صندلی را ترک نخواهد کرد. این خواستن، تفاوت کمی نیست و احتمالا او را در مقام رکوردشکنی هم قرار بدهد. مدیرعاملی که زندگی زیر سیل انتقادهای همیشگی را یاد گرفته و از تکنولوژی فیبر نوری استفاده می‌کند!
دیدگاه تان را بنویسید