سعید راد: مگر چند ترانه علیدوستی در کلاس‌های بازیگری داریم؟
پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) : 
به گزارش نامه، سعید راد که شب گذشته فیلم «سفر سنگ»اش از تلویزیون پخش شد درباره حضور در این فیلم در «هفت» گفت: مثل تمام هنرمندانی که حضور در فیلم‌های مسعود کیمیایی آرزوشان بود، من هم آرزوی بازی در فیلم ایشان را داشتم. یادم می‌آید برای فیلم بوکسور با امیر نادری به خارج از ایران رفته بودم و در تمام سفر تاب و تب حضور در فیلم سفر سنگ را داشتم و آرزو داشتم برای نقشی در این فیلم انتخاب شوم. به ایران که آمدم نزد کیمیایی رفتم و ایشان دستمالی به من دادند که به سرم ببندم. همین دستمالی که در فیلم هم بر سرم است. پس از آن انتخاب شدم و کار را آغاز کردم.
وی افزود: حضور من در سفر سنگ نتیجه عشق، علاقه و یادگرفتن من بود. در تمام دوران کاری تلاش می‌کنیم تا کار را بیاموزیم که کارگردانان بزرگی چون درویش و حاتمی‌کیا ما را برای پروژه‌های خود انتخاب کنند.
بازیگر «دوئل» با اشاره به اینکه ساخت فیلم مطرحی چون «سفر سنگ» به بودجه وابسته نبود گفت: در آن دوران تفکر و مولف وابسته به بودجه آنچنانی نبود. اگر قرار بود سفر سنگ در شرایط کنونی ساخته شود بودجه 10 میلیارد تومانی می‌خواست. اما آن زمان ما با کمترین امکانات و با حداقل بودجه آقای کیمیایی فیلم را ساختیم. توقع بازیگران بسیار کم بود. مردم شهر طالقان وقتی پلاسی ما را می‌دیدند ما را به ناهار و شام دعوت می‌کردند. 5-6 نفر در اتاق یک مدرسه می‌خوابیدیم و از حمام و اتاق مخصوص و صبحانه و ناهار به موقع هم خبری نبود. محور اصلی در نمودار یک فیلم اخلاق و شرافت تالیف بود. همین موضوع باعث می‌شد تا فیلم تاریخ مصرف نداشته باشد و قواعد مولف هم رعایت شود.
راد در بخش دیگری از گفته‌هایش درباره آموزش بازیگری گفت: منکر کلاس‌های بازیگری نیستم اما هنرجویان در این کلاس‌ها چه می‌آموزند و در نهایت سینمای ما چه میزان ظرفیت و تولید دارد. در سینما برای یک بازیگر همیشه نقش وجود دارد اما زمانی که بازیگر به یک اسم تبدیل شود. در سینمای جهان مخاطب با اسم بازیگر وارد سینما می‌شود و با فیلم خارج می‌شود. بازیگر باید تماشاگر داشته باشد نه مشتری. تماشاگر متخصص است و به خاطر بازیگر به سینما می‌رود اما مشتری برایش فرقی ندارد چه فیلمی باشد و می‌خواهد وقتش را بگذراند. اگر ما تماشاگر داشتیم می‌بایست برای فیلم‌هایمان صف‌های چند کیلومتری کشیده شود.
وی افزود: کلاس‌های بازیگری ما به گونه‌ای نیست بازیگر شایسته به جامعه سینمایی معرفی کند. امین تارخ می‌گوید ما خروجی داشته‌ایم اما مگر کار تولیدی است که خروجی داشته باشیم. دانش اولیه مهم است ولی با کدام ظرفیت و توانایی هنری. افرادی که از کلاس‌های بازیگری بیرون می‌آیند یا باید پول بدهند یا آشنا داشته باشند تا بتوانند در فیلمی حضور داشته باشند یا در نهایت افسرده شوند.
بازیگر فیلم «چمران» با اشاره به اینکه ترانه علیدوستی از کلاس‌های بازیگری بیرون آمده است افزود: اگر شخصی مثل ترانه علیدوستی از این کلاس‌ها بیرون آمد و انتخاب شد به خاطر شانسی بود که داشت و صدرعاملی او را انتخاب کرد. علیدوستی انتخاب شد و با لیاقتی که داشت توانست در کار خود باقی بماند. اگر صدرعاملی بازیگر دیگری انتخاب می‌کرد شاید علیدوستی هم این مسیر را طی نمی‌کرد. در نهایت مگر ما چند ترانه علیدوستی داریم؟
راد ماندگار شدن یک فیلم را در اثر انتخاب بازیگر شایسته توسط کارگردان دانست و افزود: اینگونه نبود که کیمیایی به بازیگر ثابت روی بیاورد و فقط از بازیگر ثابت استفاده کند. به عنوان نمونه در سال‌های اخیر پولاد بازیگر ثابت کیمیایی شده است. اما برای فیلم «دست تنها» قرار نبود پولاد حضور داشته باشد چرا که برای او نقشی تعریف نشده بود. کارگردان است که تصمیم می‌گیرد چه کسی در فیلمش بازی کند. اما متاسفانه این روزها کسانی آمده‌اند که به علت حجوم کاری زیاد کارگردان‌ها بازیگران را انتخاب می‌کنند و بعضا دوستی و رفاقت در این میان نقش دارد.
وی با اشاره به اینکه معضل کلاس‌های بازیگری عدم آموزش اخلاق حرفه‌ای است گفت: بازیگران باید یاد بگیرند که بعد از دیده شدن در چند فیلم چگونه رفتار کنند. اگر فیلمی فروش بالایی داشته باشد بازیگر خودش را به فیلم سنجاق می‌کند و به آن افتخار می‌کند. با یک حساب سرانگشتی «عقاب‌ها» با پول بلیط این روزها 20 میلیارد تومان فروش داشته است. از این فروش خوشحال شدیم اما بازیگر فقط باید بازیگر باشد نه به این‌ها بنازد.
سعید را در پایان افزود: می‌گویند مردم می‌فهمند. این شعار است. اگر فهم مردم برای من مهم است باید خودم را به اندازه فهم آن‌ها مسلح کنم تا سیر فهم مخاطب را افزایش دهم. مخاطب ما درگیری‌های صورت گرفته در سینما را درک می‌کند. اگر انگیزه‌ای برای حضور در سینما نداشته باشد به اینترنت و ماهواره‌ها پناه می‌برد و متاسفانه فروش‌های سینما نشان می‌دهد که ما چیزی برای خروجی نداشته‌ایم.
دیدگاه تان را بنویسید