بندری، کوکتل، هات داگ، کرونا
پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :
محمد علوی: توی یکی از برنامههای تلویزیونی، مردی چهل پنجاه ساله به گزارشگری که میخواست درباره کرونا باهاش مصاحبه کند با قطعیت میگفت کرونا وجود ندارد و ممکن نیست خودش به بیماری مبتلا شود. گزارشگر بیچاره هاج و واج به مرد چهل پنجاه ساله نگاه میکرد و مانده بود چه بگوید. دوستی که کنار من نشسته بود گفت: واقعا بعد از این همه مرگ و میر چنین آدمهایی هنوز هم هستند؟ گفتم: بله هستند، تعدادشان خیلی بیشتر از آن چیزی است که ما خیال میکنیم. شاید خیلی از کسانی که به این تئوری معتقدند صداقت مرد چهل پنجاه ساله را نداشته باشند ولی در دلشان همان چیزی را میگویند که او میگوید. یعنی باورشان آن چیزی است که او به زبان آورده. تنها تفاوتشان در این است که مرد چهل پنجاه ساله آن را صراحتا بیان میکند ولی آنها جرات گفتنش را ندارند. دوستی که کنار من نشته بود گفت: من اینقدرها هم بد بین نیستم، چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است.
کرونا آنقدر آشکار و واضح است که دیگر برهان و دلیل نمیخواهد. گفتم: موضوع آنقدر که تو فکر میکنی ساده نیست. باورهای مردم خیلی سخت تغییر میکند. بعد ادامه دادم: کسی که دست زن و بچهاش را میگیرد و به رستوران شلوغ میرود و هیچکدام هم ماسک ندارند، آیا به کرونا باور دارد؟ کسی که فرزندانش را تشویق یا مجبور نمیکند ماسک بزنند چطور؟ کسی که توی تاکسی مینشیند و با موبایلش ور میرود و عاقل اندر سفیه به کسانی که ماسک زندهاند نگاه میکند چطور؟ آیا آن خانمی که توی یک پاساژ شلوغ بچه ده سالهاش را ول میکند تا بدون دستکش و ماسک بچرخد و خودش را به همه جا بمالد، کرونا را باور دارد؟ چند روز پیش توی یکی از چهارراههای مهم و شلوغ تهران جمعی را دیدم که از یک دستفروش ساندویچ خریده بودند و دور هم ایستاده بودند و میگفتند و میخندیدند و بندری و کوکتل پنیری و هات داگ را به نیش میکشیدند بی اینکه نگرانی داشته باشند این وضعیت ممکن است بیمارشان کند. آن مرد چهل پنجاه ساله قابل ستایش است چون باور غلطش را به زبان میآورد و آدم میتواند با حرف زدن مجابش کند ولی آنهایی که چیزی نمیگویند و در عین حال شبیه او عمل میکنند، پنهانکاران خطرناکی هستند.
دیدگاه تان را بنویسید