نکو و معجزه نظم، دفاع، خشونت و جاه طلبی!

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

به گزارش "ورزش سه"، یک لباس تیره، صورتی تراشیده و موهایی حالت‌گرفته با صدایی که بخواهید یا نه، از صدای شما بلندتر است. این هیبتی است که دیدن آن در کنار خط هنگام بازی‌های استقلال برای تمام بازیکنان و مربیان لیگ تکراری شده است. درست مانند سبک بازی تیم‌های تحت هدایت او.

استقلال در یکی از مهم‌ترین بازی‌های فصل خود و البته یکی از بزرگ‌ترین مقاطع از سامان‌گرفتن سرمربی جدید در استقلال، طوری سپاهان را برد که جای حرف و حدیثی باقی نماند.

هرچند اختلاف یک گل بود، اما کافی بود شما یک نیم فصل از مدل بازی‌های استقلال زیر نظر او را دیده باشید تا بعد از سوپرگل روزبه به یقین برسید که سپاهان زور گل زدن به استقلال را ندارد و تمام این قصه باشکوه برای استقلال را یک نفر نوشته: جواد نکونام!

مرد محبوب این روزهای سکوهای آبی که بر خلاف مقطع ابتدایی فصل گذشته، این بار در اوج قدرت و حمایت به استقلال آمد، قطعا ساده‌ترین نوع فوتبال در لیگ برتر ایران را ارائه می‌کند اما در طراحی، اجرا و پیاده‌سازی این مدل از بازی به حدی از تبحر رسیده که حداقل در قلمروی خودش در ورزشگاه آزادی، کسی جلودار او و تیم تحت هدایتش نیست.

 

نکونام در این دوره از مسابقات لیگ برتر تمام سرمربیانی که در جایگاه نیمکت میهمان در بازی با استقلال حاضر شده‌اند را با یک «خسته نباشید» جانانه بدرقه کرده تا حالا با ۳۹ امتیاز مقتدرانه در صدر جدول رده‌بندی جای بگیرد.

صدرنشینی‌ای که حاصل تحکم او بر بازیکنان تیم و حتی کادر مدیریتی باشگاه است. او در طول فصل از خواسته‌هایش برای تقویت تیم تا جایی که می‌توانسته عقب ننشسته، بازیکنان تحت اختیارش را هرگز از چارچوب مدنظرش خارج ندیده و البته که در زمین بازی، یک مربی واقعی است.

نکونام که در بازی رفت برابر سپاهان تنها شکست فصل را با پذیرش گل روی یک پنالتی بحث‌برانگیز متحمل شده، تمام بازیکنانش را با دسته نامرئی پلی‌استیشن در اختیار دارد و به حدی روی آنها نفوذ پیدا کرده که واقعا کمتر حرکت اضافی از آنها در زمین بازی می‌بینیم.

جواد که در این فصل از نیمکت‌نشین کردن هیچ بازیکنی حتی مهرداد محمدی هم ابایی نداشته، بخشی از این اقتدار را از کاریزمای ذاتی و شخصیتی خودش می‌گیرد. بخش دیگر آن که احتمالا دلیل غالب در این خلق و خو است، برگرفته از تجارب کم‌نظیر در دوره بازی است که او را از تمام بازیکنان تحت اختیارش بزرگ‌تر می‌کند.

البته که بی‌انصافی است دستاورد و موفقیت نکونام را تنها حاصل شخصیت و سابقه بازی او بدانیم و از تبحر او در اتخاذ تاکتیک و تسلطش بر اجرای آن چشم‌پوشی کنیم. با نگاهی دوباره به جریان بازی با سپاهان می‌بینید که همه چیز مطابق انتظار او پیش می‌رود. استقلال هرجا اراده کرد توپ را به دست گرفت و بازی را چرخاند و هرجا که می‌خواست، در برابر توپ قرار می‌گرفت تا با فوتبال واکنشی که تخصص نکونام است، بازی را کنترل کند. در این بین دو موقعیت بزرگ سپاهان هم روی اشتباهات فردی به دست آمد تا آبی‌ها مثل بازی رفت نمایش قابل قبولی برابر تیم مورایس داشته باشند.

نکونام در این فصل بیش از هر زمان دیگری نشان داده پافشاری روی تاکتیکی که از شانس موفقیت برخوردار است اگر با تسلط و مهارت و البته ابزار لازم همراه باشد، قطعا به نتیجه ختم می‌شود. او حالا در استقلال نه‌تنها روی بازیکنان خودش مسلط است، بلکه توانسته با قدرت این بازیکنان و کیفیت فردی آنها که از ابتدای حضور او بالاتر هم رفته، به حریفان هم چیره شود و حداقل هیچ هوادار استقلالی را از آزادی ناامید برنگرداند.