پیروزی هنر مبارک

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

کرونا در جنگ تن به تن و کوچه به کوچه صنعت و علم و بشر را غافلگیر کرد. همه نقشه‌ها را در آنی به‌هم زد. ارتش‌های بزرگ به زانو درآمدند. ناوهایی که در اقیانوس‌ها خدایی می‌کردند پرچم کرنش و تسلیم برافراشتند و رنجور و هراسان در ساحل‌های امن‌تر پناه گرفتند. مدعیان فتحِ دیگر کهکشان‌ها کوچه به کوچه عقب نشستند. صاحبان علم و صنعت و فناوری و انالحق‌گویان روز زمین به خانه خزیدند. نقاب بر چهره کشیدند. درب‌ها بر روی خود بستند. علم و دانش و صنعت سرگشته و پای در گل ماند. جهان در چشم به‌هم زدنی به تسخیر سپاه مهاجم کوید ۱۹، این مهاجمان تاجدار نادیدنی درآمد. جهان تسلیم شد. آهن و بتون و شمشیر و درفش در برابرش در هم شکست.

ناگهان اما اسیران جنگی خانه‌نشین به خود آمدند. با نغمه‌های موسیقی و با بوی خوش شعر و ادب و عرفان برخاستند. رقص‌کنان. دستی به سوی آسمان و دگر دستی به‌سوی زمین. نغمه جان سردادند و جانی دگر گرفتند. میدان‌های پیروزی کرونا با رقص تیمارگران عشق و سربازان سلامت، به آوردگاه هزیمت این دشمنِ نادیدنی تبدیل شد. قدرت جادویی هنر، تخت‌ها و راهروهای خوفناک بیمارستان‌ها را باغ و بوستان کرد. گلستانی پر از نغمه‌های عاشقانه. هنر به خانه‌ها رسید. فیلم‌ها، کتاب‌ها، قصه‌ها، نغمه‌ها و رقص، خانه‌ها را پر کرد از امید. زندان خانگی به یمن آفریده‌های هزاران هزار ساله هنرمندان، گلشنی شد پر از بنفشه و ریحان. هراس و وحشت از پنجره‌ها گریخت. هنر، مردمان زندانیِ در خانه‌ها را به بالکن‌ها کشاند. سازها کوک شد. نغمه‌ها آغاز شد و بالکن‌ها شد جلوه‌گاه هنرِ هنرمندان. دست‌ها در رنگ، پنجه‌ها درچنگ. هنر بر کرونا پیروز شد. این لشکر هولناک، اما در برابر آنچه که از جنس جان است و روح انسانیِ انسان، تاج از سر برداشت و زانوی ادب بر زمین زد. و به چشم جان و با معجزه هنر آزمودیم این گفته زیبای شمس تبریزی را که : «ما آنیم که زندان را بر خود بوستان گردانیدیم. چون زندان ما بوستان گردد، بنگر که بوستان ما خود چه باشد».

فضای مجازی که پرشده بود از رجزخوانی‌های زورمداران و شهرت‌پیشگان بی‌هنر، آوردگاه زیبایی و آفرینش‌های هنری، ساز و آواز و انسان دوستی، کژی و ناراستی‌ها را از فضای مجازی پس راند. انسانیت انسان خود را دوباره نشان داد. کرونا بر پول و پورشه و آهن پیروز شد. در این نبرد سهمگین، بازارهای بورس و دلار و سکه و جنگ افزار از رونق افتاد. اما بازار ساز و آواز، ادب و عرفان، در یک کلمه بازار «هنر» پررونق شد.