‌روش های درمان زخم بستر

زخم بستر یا زخم فشاری یک مشکل شایع در افرادی است که برای مدت طولانی در تخت بستر قرار دارند یا توانایی حرکت محدودی دارند. درمان زخم بستر شامل تسریع بهبودی زخم، کنترل درد، جلوگیری از عفونت و حفظ تغذیه مناسب است.(در صورت نیاز به خدمات پرستاری و آمبولانس خصوصی کلیک کنید)

 در ادامه به برخی از روش‌های درمان زخم بستر می‌پردازیم:

1. کاهش فشار:

   - تغییر موقعیت: اگر شما زخم بستر دارید، باید به طور مکرر موقعیت خود را تغییر دهید. تعداد تغییرات موقعیت بستگی به وضعیت شما و کیفیت سطحی که بر روی آن قرار دارید دارد.

   - استفاده از سطوح پشتیبان: از تشک، تخت و بالش‌های ویژه استفاده کنید که به شما کمک می‌کنند به گونه‌ای بنشینید یا دراز بکشید که پوست آسیب‌پذیر شما محافظت شود.

2. تمیز کردن و پوشاندن زخم:

   - تمیز کردن: اگر پوست آسیب ندیده است، آن را با یک محلول شستشوی ملایم بشویید و خشک کنید. زخم‌های باز را هر بار که باند تغییر می‌کند با آب یا محلول نمکی شستشو دهید.

   - استفاده از باند: استفاده از باند باعث تسریع بهبودی زخم می‌شود، زخم را مرطوب نگه می‌دارد و عفونت را جلوگیری می‌کند. انواع باندها شامل فیلم‌ها، گازها، ژل‌ها، فوم‌ها و پوشش‌های خاص می‌شوند. شما ممکن است نیاز به ترکیبی از باندها داشته باشید.

3. تخلیه بافت آسیب دیده:

   - برای بهبود درست، زخم‌ها باید از بافت آسیب دیده، مرده یا عفونت‌زده خالی شوند. پزشک یا پرستار ممکن است با استفاده از آب یا برش بافت آسیب دیده، بافت آسیب دیده را تخلیه کند.

4. سایر مداخلات:

   - داروهای کنترل درد و عفونت: داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم ممکن است در کاهش درد موثر باشند. و داروهای آنتی بیوتیک نیز برای کنترل عفونت استفاده می شوند

پماد زخم بستر

پمادهای آنتی بیوتیک می‌توانند در درمان زخم‌های بستر مفید باشند. در زیر لیستی از پمادهای آنتی بیوتیک که برای درمان زخم‌های بستر استفاده می‌شوند آمده است:

1. پماد Dynarex Vitamins A & D: این پماد حاوی مواد معالجه‌کننده‌ای است که برای زخم‌های کوچک، خراش‌ها و سوختگی‌ها مناسب است.

2. پماد Neosporin First Aid Antibiotic: این پماد حاوی مواد ضدعفونی کننده است و برای زخم‌های کوچک، سوختگی‌ها و خراش‌ها مناسب است.

3. پماد Perrigo Bacitracin First Aid Antibiotic Ointment Cream: این پماد حاوی آنتی بیوتیک بسیتراسین است که برای جلوگیری از عفونت زخم‌های پوستی مانند سوختگی‌ها، زخم‌های عمیق و زخم‌های بستر مناسب است.

4. پماد موپیروسین (Mupirocin): این پماد نیز ممکن است برای درمان زخم‌های بستر استفاده شود. اما برای اطمینان و استفاده صحیح از این پماد، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

5. پماد تتراسایکلین: استفاده از پماد تتراسایکلین برای زخم‌های بستر می‌تواند مفید باشد. تتراسایکلین یک آنتی‌بیوتیک است که به خانواده داروهای تتراسایکلین تعلق دارد و به عنوان یک پماد موضعی برای درمان عفونت‌های پوستی استفاده می‌شود.

مراحل درمان زخم بستر شامل مراقبت و تمیز کردن زخم، کنترل عفونت، تسهیل ترمیم بافت‌های آسیب دیده و حفظ رطوبت زخم می‌شود. این مراحل بهتر است توسط مراقبین سلامت آموزش دیده صورت گیرد

نحوه استفاده از پماد زخم بستر:

در زیر، راهنمای استفاده صحیح از پماد تتراسایکلین برای زخم‌های بستر  به عنوان نمونه آورده شده است، نحوه استفاده از تمام پمادهای زخم بستر همین گونه است:

1. قبل از استفاده از پماد تتراسایکلین، منطقه زخم را با آب گرم و صابون به طور کامل شستشو دهید و سپس آن را خشک کنید.

2. پماد را به صورت لایه‌ای نازک روی منطقه زخم بمالید. مقدار پماد باید کافی باشد تا منطقه زخم را به طور خفیف بپوشاند.

3. پماد تتراسایکلین را در یک لایه نازک بمالید و آن را به طور یکنواخت روی پوست پخش کنید. در صورت نیاز، ممکن است نیاز به لایه دوم پماد باشد تا منطقه زخم به طور کامل پوشیده شود.

4. پس از استفاده از پماد، منطقه زخم را با یک باند یا گاز پوشانده شود، اگر تمایل دارید.

5. استفاده از پماد تتراسایکلین را به مدت زمانی که پزشک تجویز کرده است ادامه دهید. عدم استفاده مداوم از پماد ممکن است باعث بازگشت عفونت شود.

6. در صورت بروز هرگونه علائم ناخوشایند یا حساسیت پوستی، به پزشک خود مراجعه کنید.

مهم است که قبل از استفاده از هر نوع پماد یا دارویی، با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که استفاده از آن برای بیمار مناسب است و هیچ تداخلی با داروهای دیگری که ممکن است استفاده کنید ندارد.

جهت دریافت خدمات حرفه ای پزشکی کلیک کنید

روش‌ ویژه و موثر در درمان زخم بستر

استفاده از سشوار در درمان زخم بستر

استفاده از سشوار در درمان زخم بستر ممکن است در برخی موارد مفید باشد. با این حال، قبل از استفاده از سشوار در درمان زخم بستر، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. در ادامه به بررسی برخی از مزایا و محدودیت‌های استفاده از سشوار در درمان زخم بستر می‌پردازیم:

مزایا:

- افزایش جریان خون: استفاده از سشوار باعث افزایش جریان خون در ناحیه زخم می‌شود که می‌تواند به تغذیه بهتر بافت‌های آسیب دیده کمک کند.

- کاهش رطوبت: سشوار می‌تواند رطوبت را از ناحیه زخم بردارد و باعث خشک شدن آن شود که می‌تواند به بهبود زخم کمک کند.

- تسکین درد: استفاده از سشوار می‌تواند به تسکین درد در ناحیه زخم کمک کند.

محدودیت‌ها:

- خطر ایجاد سوختگی: استفاده نادرست از سشوار می‌تواند منجر به سوختگی پوست شود. بنابراین، باید از دمای مناسب و فاصله مناسب بین سشوار و پوست اطمینان حاصل کرد.

- خطر عفونت: استفاده از سشوار بر روی زخم بستر می‌تواند خطر عفونت را افزایش دهد. بنابراین، قبل از استفاده از سشوار، باید از تمیز بودن و ضدعفونی بودن سشوار اطمینان حاصل کرد.

- تأثیرات جانبی: استفاده از سشوار ممکن است باعث تحریک پوست و ایجاد تغییرات در جریان خون شود. بنابراین، در صورت بروز هرگونه علائم نامطلوب، باید استفاده از سشوار را متوقف کرد و به پزشک خود مراجعه کرد.

با توجه به محدودیت‌ها و خطرات ممکن، بهتر است قبل از استفاده از سشوار در درمان زخم بستر، با پزشک خود مشورت کنید و دستورالعمل‌های ایشان را رعایت کنید.

سخن پایانی

درمان زخم‌های بستر، که به عنوان زخم‌های فشاری نیز شناخته می‌شوند، یک فرآیند پیچیده است که برای بهبود و ترمیم بافت‌های آسیب دیده و جلوگیری از عفونت و تبخیر زخم انجام می‌شود. هدف اصلی درمان زخم‌های بستر، تسریع فرایند التیام و بازگشت به سلامتی عادی بیمار است.