برندسازی؛ کلید گمشده توسعه تولید داخل

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

اما متاسفانه در سال های اخیر برنامه ريزي جدي و عملي در اين زمينه صورت نگرفته است و همچنان شاهد تك تازي كالاهاي خارجی به خصوص کالاهای تولید چين و ترکیه در صنايع مختلف در بازار كشور هستيم.

نکته قابل توجه در این شرایط این است که کالاهای وارداتی تا حدی جذاب و از نظر قیمتی مقرون به صرفه هستند که مردم کمتر به استفاده از کالاهای تولید داخل تمایل دارند. بسياري از صاحب نظراندر این شرایط ركود اقتصادی و عدم حمايت دولت از بخش توليد خصوصا بعد از اجرای قانون هدفمندی یارانه ها را دلیل اصلی این موضوع می دانند. دو عاملی که در نهایت منجر به كيفيت پايين و قيمت بالاي محصولات داخلي شده است.

هم اکنون در حالی که احتمال دستیابی به توافق نهایی هسته ای تا 10 تیرماه و لغو تحریم ها در پی آن وجود دارد دو سوال اساسی مطرح می شود:

1- بعد از رفع تحريم كدام صنعت داخلی با ساختار فعلي مي تواند با کالاهای وارداتی که بخش عظیمی از بازار داخل را در اختیار دارند رقابت کند؟

2- صنایع داخلی متعددی وجود دارند که محصولات نهایی آنها از نظر کیفیت و قیمتی با نمونه های مشابه خارجی خوی توان رقابت دارند. اما در سال های اخیر نتوانسته اند جايگاه خود را در بازار داخل پيدا كنند. علت اصلی این موضوع را نیز می توان در عدم حمایت دولت از این صنایع و همچنین فرهنگ سازی اشتباه در جامعه مبنی بر کالاهای ایرانی بوده است. در این شرایط برای حمایت از این صنایع چه برنامه ای باید طراحی شود؟

پاسخ این دو سوال را تا حدود زیادی می توان در برندسازی ضعیف کالاهای داخلی جستجو کرد. واقعيت اينست كه قشر قابل توجهي از مردم بيش از گذشته به خريد كالاهاي به اصطلاح برند خارجی تمايل پيدا كرده اند. رشد قابل ملاحظه تبديل فروشگاه هاي سنتي به مراكز خريد بزرگ با نام های تجاری خارحی شاهدي بر اين مدعاست.

سبك و فرهنگ خريد مردم متاثر از عواملي همچون تبلیغ های گسترده در شبکه های اجتماعی و تلویزیونی تغييرات اساسي داشته و توليد كنندگان و متوليان فضاي كسب و كار نتوانسته اند خود را با شرايط جديد تطبيق داده و با برند سازي علمي و اصولي جايگاه كالاي ايراني را در عرصه رقابتي كه روز به روز شديدتر مي شود را حفظ كنند.

اينكه امروز دنيا نام ژاپن را با لوازم الكترونيك و خانگي و نام تركيه را با صنعت توريست و پوشاكش مي شناسد حاصل سالها برنامه ريزي و فعاليت هاي زيربنايي و نهايتا تبليغات و برندينگ محصولات و خدماتشان است.

اين روزها كه مسيرها براي ارتباط با دنيا هموارتر مي شود و وارد فضاي رقابتي تري نسبت به گذشته مي شويم لازم است ابتدا هدف گذاري توسعه را روي محصولاتي كه مزيت رقابتي دارند و قابليت رقابت از نظر قيمت و كيفيت با محصولات مشابه در منطقه و فرا منطقه ای را دارند بگذاريم و سپس فعاليت هاي زيربنايی براي توسعه را انجام دهيم.

مهمتر از همه اين مسائل توجه به بحث برندينگ اين محصولات و خدمات به صورت علمي و اصولي در سطح داخل و خارج از كشور است تا شاهد كالاي ايراني در سبد كالاي مردم باشيم.

به طور مثال در سال های نه چندان دور پسته ايراني در دنیا بی رقیب بود اما امروز در رقابت با معادل آمريكايي اش با بسته بندي و تبليغات گسترده سر تعظيم فرود آورده است. یا اسپانیایی ها زعفران ایرانی را با برند سازی و تبلیغات گسترده به نام محصول خودشان به فروش می رسانند. اگر برند سازي و تبليغات علمي و حرفه اي و اصولي باشد سوهان حاج حسين و گز كرماني چه كم از دونات آمريكايي دارد؟.

صد البته كه برند سازي در ايران با موانع جدي روبرو است. شركت ها و مجموعه هاي برند نه تنها حمايت نمي شوند بلكه از سوي اداره هايي نظير ماليات و شهرداري و بيمه تحت فشار اقتصادي قرار مي گيرند و نتيجه آن می شود که پتانسیل تولی داخل از بین می رود و شاهد خروج گسترده ارز برای واردات کالاهایی هستیم که توان تولید داخل را داریم.

كلام آخر اينكه مسئولان در اين شرايط حساس كشور براي خروج از ركود، افزايش صادرات و ترغيب مردم به استفاده از كالاي توليد داخلي، بايد صنايع استراتژيك و داراي مزيت رقابتي را شناسايي و با حمايت جدي و برنامه ريزي اصولي در زمينه توليد و تبليغات و برندينگ سهم بازار كالاي توليد کشور را افزایش دهند. همچنین بخش خصوصي نيز براي بقا در بازار داخلي و نفوذ در بازارهاي بین المللی چاره اي جز علمي كردن برنامه بازاريابي و برندينگ محصولات خود ندارد.

*مدیر مسئول