تحولات قفقاز| نگاهی به وضعیت آوارگان ارمنی قره‌باغ در ارمنستان
دولت ارمنستان گزارش می‌دهد که ثبت‌نام ۱۱ هزار نفر از بیش از ۱۳ هزار آوارگان قره‌باغ وارد شده به ارمنستان تکمیل شده است و نیازسنجی ۲ هزار و ۵۵۰ نفر ادامه دارد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، کابینه وزیران ارمنستان روز سه‌شنبه گزارش داد که تا ساعت 08:00 امروز سه شنبه، 13 هزار و 550 آواره داخلی از قره‌باغ کوهستانی وارد ارمنستان شده‌اند.
دولت ارمنستان گزارش می‌دهد که ثبت‌نام 11 هزار نفر از بیش از 13 هزار آوارگان قره‌باغ وارد شده به ارمنستان تکمیل شده و نیازسنجی 2 هزار و 550 نفر ادامه دارد.
مرکز هماهنگی آوارگان قره‌باغ برای سومین روز است که در ساختمان تئاتر درام گوریس مستقر شده و آن دسته از ساکنان قره‌باغ که نه جایی برای رفتن دارند، نه آشنایی در ارمنستان دارند، نه میزبانی، دولت ارمنستان آن‌ها را در اینجا ثبت‌نام می‌کند، نیازهای آن‌ها را ارزیابی می‌کند و سعی می‌کند تا آن‌ها را بر اساس اولویت مناطق اسکان دهد.
تردد مردم به مرکز هماهنگی در طول شبانه‌روز ادامه دارد. خبرنگاران ارمنی اعلام می‌کنند که مردم قره‌باغ با اتوبوس، کامیون و با ماشین‌های خودشان می‌آیند. آن‌ها خسته، ناامید و با احساس عدم اطمینان می‌آیند.
مادر 7 فرزند با یک کودک 13 روزه نمی‌دانست کجا برود. یک کودک کوچک با خواهر و برادرش با یک کامیون روباز به گوریس آمدند. به محض رسیدن به محل، حالش بدتر شد. یکی از پناهجویان به خبرنگاران گفت که با یک بچه آمده، دیگری در بیمارستان استپاناکرت (خانکندی) است و نمی‌داند چطور خواهد شد. یک زن همچنین گفت که هر دو کودک در روستای هرهر (منطقه مارتونو) قره‌باغ ماندند و مدعی شد که هرهر در محاصره است، بچه‌ها نمی‌توانند بیرون بیایند و او می‌خواهد به قره‌باغ بازگردد.
خانه‌ها و هتل‌های در نظر گرفته شده برای آوارگان قره باغ در سیونیک و وایوتس‌زور تقریباً به طور کامل اشغال شده‌اند، زیرا از عصر دیروز مردم در استان گغارکونیک اسکان داده شده بودند.
جریان ورود مردم از قره‌باغ به ارمنستان همچنان ادامه دارد. در این لحظه آخرین اتوبوس‌هایی که عمدتاً ساکنان منطقه مارتاکرت (آغدام) وارد شده بودند، منتقل شدند. به موازات آن، اتوبوس‌هایی نیز وجود دارند که مردم را از گوریس به مناطق مختلف ارمنستان منتقل می‌کنند.
یکی از کسانی که از قره‌باغ به ارمنستان منتقل شده است، به خبرنگاران گفت: کجا برویم زندگی کنیم، به ما یک جایی بدهید که برویم زندگی کنیم. یکی از بچه‌هایم در بیمارستان استپاناکرت (خانکندی) ماند، تحت درمان است، یکی را آوردم، نمی‌دانم چه کنم.
مردم قره‌باغ مرکز هماهنگی آوارگان در گوریس را با غذا، دارو و حداقل اطلاعات اولیه از جایی که باید بروند ترک می‌کنند. بسیاری از آن‌ها با انتخاب محل زندگی جدید موافق نیستند، به ویژه استان سیونیک به مذاق بسیاری خوش نیامده است. در نظر بگیرید که در اینجا نیز مشکلات امنیتی وجود دارد.
در مرکز هماهنگی گوریس افرادی که جایی برای رفتن ندارند ثبت‌نام می‌شوند و در مرکز کورنیدزور کسانی که اقوام و دوستانی دارند برای کسب راهنمایی به آنجا مراجعه می‌کنند.
نونه گریگوریان، آواره روستای هرهر در منطقه مارتونو، گفت: در زمان جنگ در مواضع بودم، از مواضع خارج شدم و امکان نداشت که بروم و فرزندم را از روستا خارج کنم، راه‌ها بسته بود. حالا باید اینجا بمانم، ببینم بچه‌هایم می‌آیند یا نه، اگر نیایند باید برگردم پیش بچه‌هایم. اگر بچه‌هایم نیایند من چه کار کنم؟
فلورا باقرمیان آواره روستای ونک گفت: می‌شود گفت همه توانستند بیرون بیایند و آنجا را ترک کردیم. ما خیلی از مردم روستا را از دست دادیم.
آسیا مانگساریان، آواره از پاتارا گفت: فرار کردم آمدم، من خانه ندارم، سه بار وارد جنگ شدم، ایشخانادزور را ترک کردم به گوریس رسیدم. دوباره به پاتارا رسیدم، خانه‌ام را از دست دادم، به من خانه بدهید، پس من باید چه کار کنم؟ آن‌ها نوه‌های من هستند، شوهرم و دامادم را بیرون کردند، می‌گویند ما با ارامنه کاری نداریم اما ارمنی‌ها را به خاکستر تبدیل کردند.
انار عیوض‌اف سخنگوی وزیر دفاع آذربایجان اعلام کرد: ما آماده‌ایم تا امنیت ارمنی‌ها و آذربایجانی‌های مقیم قره‌باغ را تضمین کنیم. برای رسیدن به این هدف، پاکسازی منطقه از مین‌ها را آغاز کرده‌ایم. برای افراد بدون سرپناه چادر زده‌ایم. چنین کمپ‌هایی در مناطق کلبجر، فضولی و آغدام ایجاد شد. ما آماده ارائه گرما، آب و غذا به هر یک از اردوگاه‌هایی هستیم که هزاران نفر می‌توانند در آن زندگی کنند.
با این وجود، بی‌اعتمادی متقابل و همچنین ترس از تحقیر و آزار و اذیت، بسیاری از ارامنه قومی را از زندگی در چنین اردوگاه‌هایی باز می‌دارد.
سیرانوش سرکیسیان، روزنامه‌نگار ساکن خانکندی می‌گوید: من هم سن و سال خودم را نمی‌شناسم که بخواهد با شرایط فعلی اینجا بماند. از طرفی اقوام مسن من می‌گویند می‌خواهند اینجا بمیرند. آن‌ها پسران خود را در جنگ‌های قبلی قره‌باغ از دست دادند. برای افراد هم سن و سال من، این چهارمین جنگ است.
ارتش آذربایجان به خبرنگاران اجازه نزدیک شدن به خانکندی را نمی‌دهد و تردد نمایندگان رسانه‌ها در منطقه را به شدت کنترل می‌کند.
اگر وعده‌های خوش‌بینانه باکو، اظهارات دیپلماتیک و فراخوان‌های جامعه جهانی را کنار بگذاریم، در نتیجه، سرنوشت 120 هزار نفر در قره‌باغ (باکو می‌گوید که حدود 50 هزار ارمنی قومی در قره‌باغ زندگی می‌کنند) کاملاً در دست آذربایجان است.
الشاد حاجیف سخنگوی وزارت کشور آذربایجان به خبرنگاران گفت که در میان ارامنه قره‌باغ متقاضیان تابعیت آذربایجان نیز وجود دارد.
به گفته وی، این افراد بیشتر به مسائل مربوط به ایمنی و سلامت خود علاقه دارند.
حاجیف به این نکته توجه کرد که درخواست افراد ارمنی تبار که برای شهروندی درخواست می‌کنند، بر این اساس بررسی خواهد شد.
الهام علی‌اف رئیس‌جمهور آذربایجان در جریان گفتگو با تویوو کلاار، نماینده ویژه اتحادیه اروپا در قفقاز جنوبی که روز شنبه به باکو سفر کرده بود، گفت: کلیه حقوق ارامنه قره‌باغ اعم از تحصیلی، فرهنگی، مذهبی، شهرداری، انتخابات و سایر حقوق تضمین خواهد شد.
علی‌اف اعلام کرد که دولت آذربایجان یک کارگروه برای حل مسائل اجتماعی، انسانی، اقتصادی و زیرساختی در قره‌باغ ایجاد کرده است.
بر اساس اطلاعات ارائه شده توسط رادیو عمومی ارمنستان، خانواده‌های ارمنی که نمی‌خواهند تابعیت آذربایجان را دریافت کنند و تصمیم به ترک قره‌باغ دارند، با همراهی نیروهای حافظ صلح روسی به ارمنستان اعزام می‌شوند.
نیکول پاشینیان نخست‌وزیر ارمنستان در سخنرانی روز یکشنبه خود گفت که آن‌ها آماده پذیرش ارامنه قره‌باغ هستند.
پاشینیان گفت: اگر تلاش‌ها برای تضمین حقوق و امنیت ارامنه قره‌باغ به نتیجه نرسد، جمهوری ارمنستان آغوش خود را به روی برادران و خواهران خود از قره‌باغ خواهد گشود.
دیدگاه تان را بنویسید