جنگ دو سطح دارد؛ قاعده پیروزی در هرکدام متفاوت است

جنگ دو سطح مختلف دارد که قاعده پیروزی در هرکدام با دیگری متفاوت است. نخستش میدان است که دیپلماسی نیز به کمک آن می‌آید. برنده و بازنده میدان بر اساس اهداف و مقاصدی است که هر طرف اعلام می‌کند و ابزار تحققش هم در کنار تیر و گلوله و بمب و موشک، فشارها و جبهه‌بندی‌های دیپلماتیک است اما آنچه در جنگ میدانی تعیین کننده است قدرت است و جنگاوری و در کنارش چانه‌زنی و جبهه‌بندی سیاسی.

سطح دوم جنگ اما افکار عمومی است. اینکه آدم‌ها چه در طرفین جنگ و چه آنانی که نظاره‌گر این معرکه هستند کدام طرف می‌ایستند. افکار عمومی هم می‌توانند بر میدان موثر واقع شود آنهم وقتی که به ابزاری برای اعمال فشار بر یکی از طرفین جنگ تبدیل شوند.

در جنگ افکار عمومی آنچه تعیین کننده است میزان قرابت به اسطوره‌ها است. یعنی اینکه در روایت از جنگ سخت و میدانی کدام طرف می‌تواند به اسطوره‌های بشری نزدیک‌تر شود. شهامت، مظلومیت، فداکاری، ترس، جنایت و خیانت مفاهیمی انسانی هستند که هر جامعه بشری متناسب با فرهنگ و تاریخ خویش تجسمی اسطوره‌ای از آنها دارد. کلید پیروزی در جنگ افکار عمومی آن است که چطور بتوانیم تصویر جبهه خویش را از جنگ به یکی از اسطوره‌های مانوس جامعه مخاطب نزدیک کنیم.

در معرکه جنگ کنونی نوار غزه به استناد همین محوریت اسطوره‌های بشری برنده قاطع افکار عمومی فلسطینیان هستند چه آنکه در طول تاریخ هفتاد و پنج ساله خویش باز آفرینی اسطوره‌های بشری را رقم زده‌اند. اینکه جوان مبارز فلسطینی از تونلی بیرون می آید و بمب را بر روی تنه تانک مرکاوا قرار می‌دهد بازآفرینی اسطوره شهامت در تمامی فرهنگ‌هاست. عدم توازن قوای طرفین درگیری بازآفرینی اسطوره نبرد عین جالوت است. کودک کشی بازآفرینی اسطوره فرعون کودک کش است و قس علی هذا. من باور دارم که فلسطین حتی در دل صهیونیست‌ها هم برنده معرکه قلوب و عقل‌هاست.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.