پپ مثل مورینیو: بد بازی کن و قهرمان شو!

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

به گزارش "ورزش سه"، حتی نقشه‌های کامل پپ گواردیولا نمی‌توانست غرور ایتالیایی را شکست دهد، اگر نمایش درخشان رودری در کار نبود. ما اینجا تمام کلیدهای برتری سیتی در فینال لیگ قهرمانان را مرور می‌کنیم.

قهرمانی با نمایشی ضعیف، شرم‌آور نیست

یک چیز وجود دارد که همیشه تیم‌های قهرمان را متمایز کرده است: بردن زمانی که بد بازی می‌کنند. پپ گواردیولا پس از فینال لیگ قهرمانان اروپا که منچسترسیتی مقابل اینتر پیروز شد، نشان داد که این درس را یاد گرفته است. هیچ شرمساری‌ای بزرگتر از وجدان ناآرام نیست و پپ که می‌دانست اگر می‌خواهد دوباره لیگ قهرمانان را بالا ببرد، فوتبالش نیاز به تطبیق دارد. او تغییرات را پذیرفت تا تیم انگلیسی را به نسخه‌ای تبدیل کند که می‌داند چگونه حتی با نمایشی متوسط و بد پیروز و قهرمان شود.

دیمارکو (مدافع اینتر) قبل از فینال هشدار داد: «ما خون بالا می‌آوریم تا قهرمان شویم.»

اینگونه بود که اینترمیلان که از نظر فنی ضعیف‌تر بود و می‌دانست که در مقایسه نفر به نفر نیز از سیتی پایین‌تر است، وارد زمین شد و شرافتمندانه مبارزه کرد. اینتر به معنای واقعی کلمه جنگید و رقابت کرد. یک درس فوتبال توسط شاگردان سیمونه اینزاگی پس از نشان دادن شجاعتی مثال زدنی که کاملا سیتی را غافلگیر کرد. آنها تصمیم گرفتند در جلوی منطقه خود پنهان نشوند و به سیتی حمله‌ور شدند. دیوار کلاسیک ایتالیایی پس از شروع بازی با چاقو بین دندان‌هایش به فوتبالی دیوانه‌وار تبدیل شد که تیم انگلیسی را با دردسرهای زیادی مواجه کرد.

یاد بگیرید با بازی بد، برنده شوید

پپ گواردیولا با حرکاتی که بازتابی واقعی از احساسات سرمربی اسپانیایی بود و چیزی را که در بازیکنانش می‌دید دوست نداشت، از روی نیمکت ناامیدانه فریاد زد: «آرام باشید، آرام باشید!»

پپ یک مربی صریح و بی‌پرواست و واکنش او به اشتباه آکانجی که چیزی نمانده بود توسط لائوتارو با گلزنی تنبیه شود، در تاریخ باقی خواهد ماند. او روی زمین افتاد و روی زانوهایش به نظر می‌رسید از ادرسون برای مهار ضربه لائوتارو تمنا دارد. او دعا می‌کرد توپ گل نشود و گل هم نشد.

سیتی در بسیاری از دقایق نیمه اول به نظر حتی نمی‌توانست اینتر را قلقلک بدهد. سیتی بدون ایده‌ای برای یافتن فرمولی که بتواند از فشار خوب و نظم تاکتیکی مردان اینزاگی جلوگیری کند، سعی کرد به فوتبالی برگردد که در طول فصل برای آنها جواب داده بود: بازی مستقیم برای رساندن توپ به ارلینگ هالند. با این حال، چمن استادیوم آتاتورک باعث شده بود بدترین نسخه نروژی را ببینیم. او در دوئل‌ها پیروز نمی‌شد و در بین مدافعان میانی ایتالیا سردرگم بود. ارلینگ تنها شانسی که داشت را نیز هدر داد. زمانی که پلان A (گردش سریع توپ) و پلن B (هالند) شکست خوردند، گواردیولا مجبور شد یاد بگیرد که با بازی بد برنده شود. آنها می‌دانستند که چگونه باید هجوم رقیب را تحمل کنند و سپس در یک لحظه شوت رودری (چه فوتبالیستی خدای من) اولین لیگ قهرمانان را به سیتی داد. می‌دانید چه می‌گویند وقتی اولی می‌آید؟ دومی همیشه راحت‌تر به دست می‌آید.

خاطره آب‌پاش‌های نوکمپ و ظهور رودری

شاید پپ گواردیولا به فصل 10-2009 و بازی برگشت بارسلونا-اینتر فکر می‌کرد؛ زمانی که آنها با فعال کردن آب‌پاش‌ها در نوکمپ رقیب پیروز خود را بدرقه کردند، در حالی که شاگردان ژوزه مورینیو صعود خود را به فینال لیگ قهرمانان اروپا روی چمن جشن می‌گرفتند. مورینیو با بازی دادن به سامی اتوئو در جناحین و با تیمی 10 نفره آنقدر جریان بازی را کند کرد تا به هدف خود برسد و نتیجه عملاً برای تیم سرمربی اسپانیایی یک کابوس بود (حذف با وجود برتری 1-0). بارسای پپ آنطور که انتظار می‌رفت بازی را شروع نکرد و دیر به خودش آمد. آن شب آب‌پاش‌ها دیر روشن شدند تا بازیکنان پپ را از کابوس بیدار کنند.

 با این حال، با درسی که آموخته بود، پپ بین نیمه به خودش آمد و رودری، موثرترین هافبک جهان، را بیدار کرد.

رودری بعد از سوت پایان بازی اعتراف کرد: «در نیمه اول وحشتناک بودم. پپ به من هشدار و البته روحیه داد و گفت که باید ذهنیتم را تغییر بدهم.» 

هافبک اسپانیایی در داخل محوطه یک توپ مرده را گرفت و با یک ضربه عالی مهمترین گل تمام دوران حرفه‌ای خود را به ثمر رساند. مردم در مورد هالند صحبت می‌کردند، اما رودری چه سالی را پشت سر گذاشت! در حال حاضر هافبک بهتری از او وجود دارد؟

درس فوتبال ایتالیا

سه فینال اروپایی در این فصل توسط تیم های ایتالیایی (فیورنتینا، رم و اینترمیلان) و سه شکست. آنها از فینال لیگ قهرمانان دو چیز را در ذهن ها ثبت کردند: درد قابل انتظار و تشویق ابدی عاشقان فوتبال. مردان اینزاگی می‌دانستند که روی کاغذ از منچسترسیتی پایین‌ترند اما می‌خواستند به آیندگان درس بدهند. 

انگار اینزاگی بند به بند جملات تونی داماتو با بازی ال پاچینو در فیلم "ANY GIVEN SUNDAY" را برای بازیکنانش تکرار کرده بود: «نمی‌دانم چه بگویم. سه دقیقه تا بزرگترین نبرد زندگی حرفه‌ای ما باقی مانده و همه چیز یا به افتخار یا به از هم پاشیدگی ختم می‌شود. بازی با بازی، اینچ به اینچ تا پایان. ما الان در جهنم هستیم آقایان، باور کنید. ما یا اینجا می‌مانیم و اجازه می‌دهیم له شویم یا اینچ به اینچ راه خود را به سمت نور برمی‌گردانیم.» 

و این چیزی بود که اینترمیلان در فینال استانبول انجام داد. یک کار بی عیب و نقص و مبارزه در متر به متر زمین. اینزاگی در پایان بازی گفت: «تمام جهان بازی اینتر را دیدند، من به تیمم افتخار می‌کنم.» 

لوکاکو قانون مودریچ را باطل کرد

مودریچ در اوج جشن‌های قهرمانی شماره 14 رئال در لیگ قهرمانان گفت: «می‌دانی چه می‌خواهم به تو بگویم، دوست من؟ برای قهرمانی در لیگ قهرمانان باید یک کروات در تیم داشته باشی. یک کروات ده بار پیاپی این جام را برده است.» 

مردان سیمونه اینزاگی به طلسم خود (مارسلو بروزوویچ) چسبیدند تا از قانون مودریچ پیروی کنند. بولداگ کروات در خط هافبک درس کاملی از پرس داد و قبل از پایان 40 دقیقه اول فینال، کاپیتان هفت بار توپ‌ها را به نفع تیمش ریکاوری کرده بود. نقشه‌ای که در حال اجرا بود تا اینکه غول بلژیکی به صحنه آمد.

روملو لوکاکو شب خوبی نداشت. مهاجم بلژیکی اینتر در دقیقه 57 به جای ژکوی مصدوم وارد زمین شد و علی‌رغم اینکه از موقعیت‌های خوبی برخوردار بود، نتوانست به گل برسد. در واقع از آن جلوگیری هم کرد. او به معنای واقعی کلمه به ضرر تیمش شد. ورود او البته که اینتر را هجومی‌تر کرد، اما شانس، او ​​را در آستانه دروازه همراهی نکرد. لوکاکو مانع گلزنی دیمارکو شد و با ضربه سری که ادرسون با پا توپ را بیرون آورد، واضح‌ترین موقعیت بازی را از دست داد. 

یک سانتی‌متر بیشتر به سمت راست و شاید داستان فینال متفاوت می‌شد، اما فوتبال گاهی اوقات خیلی بی‌رحم است، نه روملو؟