جهان پهلوان تختی، مردی که در زمان نماند
امروز 17 دی ماه پنجاه و ششمین سالگرد اسطوره جوانمردی و مردم داری ورزش ایران است.
به گزارش "ورزش سه" و به نقل از خبرگزاری فارس، غلامرضا تختی در پنجم شهریور سال 1309 درخانوادهای مذهبی و متوسط در محله خانیآباد تهران به دنیا آمد. رجب خان پدر تختی غیر از وی دو پسر و دو دختر داشت که همه آنها بزرگتر از رضا بودند.
تختی از 20سالگی کشتی را در باشگاه پولاد زیر نظر حبیباله بلور آغاز کرد. وی در رقابتهای قهرمانی کشور طی سالهای 1329 تا 1338در وزنهای 6-7-8 هشت بار قهرمان کشور شد. غلامرضا همچنین سه بار پهلوان ایران شد.
تختی در اولین حضور خود در تیم ملی در رقابتهای جهانی 1951 هلسینکی در وزن 79 کیلوگرم صاحب مدال نقره شد.
رضا در اولین حضور خود در المپیک در رقابتهای 1952 هلسینکی با شکست مقابل کوریدزه از شوروی به مدال نقره دست یافت.
افتخارات پهلوان بزرگ کشتی ایران در رقابتهای جهانی 1959 و 1961 و 1962 تهران، یوکوهاما و تولیدو با کسب دو مدال طلا و یک مدال نقره ادامه یافت.
تختی در رقابتهای المپیک 1956 و 1960 ملبورن و رم صاحب یک مدال طلا و یک مدال نقره شد. غلامرضا همچنین در بازیهای آسیایی 1958 توکیو به مدال طلا دست پیدا کرد. تختی آخرین بار در رقابتهای جهانی 1966 تولیدو دوبنده تیم ملی را به تن کرد.
غلامرضا تختی اولین کشتیگیر ایرانی است که موفق شد در سه وزن صاحب مدال شود. وی همچنین پرافتخارترین کشتیگیر تاریخ کشتی ایران در المپیک است.
وایکینگ پالم سوئدی، عادل آتان ترک، بوریس کولایف روس، پیتر بیلر آمریکایی، دیتریش آلمانی، ویحزیستیوک روس، عصمت آتلی ترک، حسن کنگور ترک، الکساندر مدوید بلاروس و احمد آئیک ترک مهمترین رقیبان تختی در 14 سال حضور وی در عرصه بین الملی بودند.
تختی در لیست بهترینهای قرن فیلا در جایگاه سیزدهم قرار دارد و در رقابتهای جهانی 2007 باکو نیز از وی بعنوان یکی از مشاهیر کشتی دنیا تجلیل شد.
غلامرضا در آبان ماه 1345 زندگی مشترک خود را آغاز کرد و بابک تنها یادگار تختی است. تختی سرانجام 17دی ماه سال 1346 درحالیکه بابک 4ماهه بود در هتل آتلانتیک سابق درگذشت.
بیشک آن چیزی که از تختی میتوان گفت این است که این مرد بزرگ در زمان نماند و پس از 56 سال از رفتنش هنوز هم یاد و خاطره او در میان مردم باقی مانده است.
در حقیقت غلامرضا تبلور آرزوهای یک ملت بود. او سمبل تاریخ ماست. مردی که درمیان مردم زیست و از میان مردم رفت و پیکرش در ابن بابویه شهر ری آرام گرفت. روحش شاد، یادش گرامی.
دیدگاه تان را بنویسید