طلائی تر ین کفش‌های کشتی جهان از پا درآمد

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

به گزارش "ورزش سه"، میخایین لوپز، فرزند لئونور و بارتولو، فراتر از تمامی محدودیت‌ها و مرزهای ممکن قدم برداشت. اگر بتوان یک دستاورد را که ورزشکاری موفق به کسب آن شده بی‌نقص بدانیم، مطمئنا دستاوردی خواهد بود که او موفق به کسب آن شده و پنجمین مدال طلای متوالی را در مسابقات کشتی فرنگی از آن خودش کرده است.

با این حال، مهم‌ترین نکته برای او این است که پس از پایان این مسابقات گفت: «به این که کوبایی هستیم و توانستم پاسخ خوبی به همه چیزهایی که این کشور به من یاد داد بدهم افتخار می‌کنم. هر قهرمانی در المپیک و کسب مدال جهانی همین احساس را برای من به همراه دارد.»

لوپز معنای کوباست چون بچه، جوان، کارگر، دانشمند، پزشک، معلم و همه و همه از پیروزی او در این بازی خوشحال هستند. این کشور احترام و عشق زیادی برای پیروزی قائل است و برای رسیدن به آن تلاش می‌کند. برای همین است که هر بار فردی از این کشور را می‌بینیم رو به ما فریاد می‌زند: عمرت دراز باد کوبا، عمرت دراز باید میخایین!

شب ششم آگوست و در پای برج ایفل بود که همه اسطوره‌ها برای در آغوش کشیدن او صف کشیدند. خاویر سوتومایور در روزی که خودش هم عملکرد درخشانی برای کوبا داشت در کنار لوپز حاضر بود.

در حالی که تپش قلب او برای کشورش به خوبی مشخص بود، میگل دیاز کانل به عنوان رییس جمهور کوبا با انتشار پیامی خطاب به او اظهار داشت: «این مهم‎‌ترین رویداد ورزشی دنیاست. تو کوبایی و بهترین الگو هستی.»

لوپز در پاسخ به سوالی درباره دلیل درآوردن کفش‌هایش روی تشک و قرار دادن آنها در آنجا به خبرنگاران گفت که تصمیمش برای این کار به این دلیل بوده که این کفش‌ها نمادی از بذرهایی باشند که قرار است برای ورزشکاران جوان باقی بمانند تا این مسیر را ادامه دهند.

او همچنین در پاسخ به این سوال که آیا پیامی برای مردم شهرش، هرادورا، دارد گفت: «بوسه‌ای برای مردم هرادورا. آماده باشید چون همه چیز از حالا آماده است.»

مطمئنا دل تشک کشتی هم برای لوپز تنگ خواهد شد. او به دنیا آمد تا روی این تشک زندگی کند و نفس بکشد و همیشه همین جا خواهد ماند، چون شکست‌ناپذیرها هرگز بازنشسته نمی‌شود. آنها به پیروزی ادامه خواهند داد.

لوپز پس از پایان مراسم به خبرنگاران گفت: «زمان زیادی گذشته است، اما همه مسابقات را با عشق به یاد دارم. یادم هفت که پدرو وال، مربی‌ام، گفت که از گرفتن عکسم با مدال طلا خسته شده است. ما فرزندان کوبا هستیم که هرگز تسلیم نخواهیم شد و همیشه به دنبال کسب پیروزی بیشتر هستیم.

من خودم را با کسی مقایسه نمی‌کنم اما به دنیا آمدم تا این کار را انجام دهم و به دستاوردهایم افتخار می‌کنم. نه برای خودم، بلکه به خاطر مردمی که این تلاش‌ها برای آنها بود. رییس جمهور دیاز کانل گفتند که من خود تاریخ هستم، اما من حقیقتا ثمره تاریخ کشورم هستم. هیچ چیز بالاتر از این نیست. هیچ چیز نمی‌تواند بیشتر از مردم کوبا در اعماق قلب یک کوبایی الهام‌بخش باشد.»