دیشب بهترین بازیکن جهان را دیدیم

پایگاه خبری تحلیلی نامه نیوز (namehnews.com) :

به گزارش "ورزش سه"، وینیسیوس درست در زمانی که هم‌تیمی‌هایش به او نیاز داشتند، ظاهر شد تا به جهان نشان دهد که چرا بیشتر از هر کسی شایسته دریافت توپ طلاست.

تئاتر دو شاتله پاریس با آغوش باز منتظر وینیسیوس است تا در تاریخ ۲۸ اکتبر (7 آبان) او را به عنوان بهترین فوتبالیست جهان معرفی کند. این مراسم توپ طلا، جایی است که ستاره برزیلی با یک نمایش خاطره انگیر دیگر در لیگ قهرمانان برابر دورتموند و با یک هت‌تریک فوق‌العاده به استقبالش خواهد رفت.

این یک بازگشت طلایی دیگر از رئال بود، اولین برای کیلیان امباپه در برنابئو، ولی چندمین بار برای وینیسیوس که او را به یکی از مهم‌ترین رویدادهای تمام دوران حرفه‌ای‌اش خواهد برد؛ رویدادی که به او اجازه می‌دهد به گذشته نگاه کند و به میم‌هایی بخندد که در طول فصل‌های ابتدایی شماره ۷ در برنابئو منتشر شد. و واقعاً یک ضرب المثل وجود دارد که هرگز اشتباه نمی‌کند: کسی که آخر از همه می‌خندد، بهتر می‌خندد.

او پس از ثبت سومین هت‌تریک خود با لباس سفید، اعتراف کرد: «می‌خواهم همیشه اینجا در رئال باشم و کارهای زیادی برای تیمی انجام دهم که همه چیز را به من داده است.»

یک بازیکن نسل‌ساز، منحصر به فرد، با تنها ۲۴ سال سن. این است وینیسیوس خوزه پائیشائو دی اولیویرا جونیور، هر بار که تمام پتانسیلش را به جهان فوتبال نشان می‌دهد. وینی وقتی متمرکز و در فضای باز باشد، هیچ فوتبالیستی وجود ندارد که بتواند او را متوقف کند. و قبل از اینکه میکروفن را بگیرد تا عشقش به باشگاه مادریدی را نشان دهد، ستاره برزیلی دوباره بخشی از منبع بی‌پایان جادویی‌اش را برای نجات آنچلوتی‌ها در سومین بازی لیگ قهرمانان به نمایش گذاشت.

نیمه دوم عجیب شماره ۷

آنچه غیرقابل درک است همیشه در شب‌های بزرگ برنابئو رخ می‌دهد. و در مادرید، در حالی که انتظار بهترین نسخه شماره ۹ (امباپه) را می‌کشند، اتفاق غیرقابل درک توسط وینی تجسم می‌یابد، صاحب توپ بازی که به خانه برد و پیش درآمدی بر اولین توپ طلای او.

وینیسیوس شب‌هایی مانند این را با حقایقی که فصل گذشته با قلم خود امضا کرده توضیح می‌دهد. با این حال، خود آنچلوتی هم آنچه را در نیمه دوم برنابئو دید، عجیب دانست. تصور کنید بقیه چه احساسی دارند: «آنچه می‌توانم بگویم این است که دیدن یک بازیکن که نیمه دومی مانند وینیسیوس ارائه دهد، عجیب است. و نه فقط به خاطر سه گل، بلکه به خاطر شخصیتش فوق‌العاده‌ای که نشان داد.»

شماره ۷ برزیلی در نیمه دوم رنگ عوض کرد و تیم را بر دوش خود برداشت، در نمایشی بی‌نظیر از شخصیت و استعداد خالص. شخصیت او، که از زمان ورودش به رئال مادرید نشان داده شده، ممکن است توضیحی برای آنچه در استادیوم اتفاق افتاده باشد. زیرا وینی همیشه تلاش می‌کند حتی اگر اوضاع از ابتدا خوب پیش نرود، به همین دلیل است که در دقیقه ۸۰ هر بازی هنوز با همان قدرت، انرژی و اشتیاقی که تازه وارد زمین شده، به جلو می‌رود.

و رقبایش که هر بار با او روبه‌رو می‌شوند به شدت رنج می‌برند. آنها پس از دیدن اینکه هیچ راهی برای خسته کردن برزیلی وجود ندارد، درخواست پایان بازی می‌کنند. او همیشه فراتر ار رقیب مستقیمش ظاهر می‌شود. می‌توانید از امره جان بپرسید که با مأموریت خودکشی‌ای که شاهین به او سپرد، در دقیقه ۷۶ به سمت راست برای دفاع وینی رفت.

وینی در پایان بازی گفت: «ما خیلی ساکت به رختکن رفتیم، حرف‌های مربی را شنیدیم و تنها یک چیز گفتیم: اگر گل اول را بزنیم دوباره بازخواهیم گشت.»  با این حال، نیمه دوم به عنوان یک نقطه عطف در فصل رئال به نظر می‌رسد. آنها بالاخره بهترین نسخه خود را نشان دادند و این معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که حریف فشار بیشتری وارد می‌کند و نتیجه به سود نیست. یک پیروزی بزرگ آن هم چهار روز قبل از پذیرایی از بارسلونا در اولین ال‌کلاسیکوی فصل.

بوتراگنیو برای تجزیه و تحلیل هت‌تریک وینی گفت: «اینکه چگونه وارد محوطه جریمه شد و آن فریب مدافعان و دریبل‌های بعدی، من را یاد پله انداخت.»

گل‌هایی برای ثبت در تاریخ

در گل اول، او از یک پاس عالی مدافع حریف استفاده کرد تا دروازه حریف را باز کند. در گل دوم، یک فرار 80 متری را شروع کرد و به سرانجام رساند.

داستان گل دوم فراموش‌نشدنی است، او در دقیقه ۸۶ توپ را از نزدیکی محوطه جریمه خودی و روی اشتباه بازیکن دورتموند در اختیار گرفت، استارتی باورنکردنی را در فاصله ۸۰ متری از دروازه حریف زد، ۷۰ متر را در ۱۰ ثانیه طی کرد و یک تنه تک تک بازیکنان حریف را از سر راهش برداشت و شوتی مهارنشدنی را از روی قوس محوطه جریمه به سمت دروازه دورتموند شلیک کرد که دور از دستان دروازه‌بان در گوشه دروازه جای گرفت.

در گل سوم، از همه کسانی که باید عبور کرد تا مانند بزرگان گلزنی کند. نیمه دومی که از عهده هیچ فوتبالیستی در جهان برنمی‌آمد، جز وینیسیوس.