نقدی بر لباس های پیشنهادی برای کاروان المپیک ایران

زهرا ناجیان*- یکی از اصول اولیه در طراحی مناسب و مطلوب، رعایت ایجاز و سادگی است. کثرت المان ها در یک طرح نشان از عدم شناخت کافی و قدرت انتخاب طراح دارد. استفاده ی هم زمان از رنگ و نقش پرچم، خوشنویسی ایرانی و لاتین و عناصر دیگری همچون نقوش ستاره ای، تنها ملغمه ای گیج کننده را در یک طرح بوجود می آورند. همچنین تعدد و تندی رنگها بیشتر چشم آزارند تا چشم نواز. عنصر دیگر طراحی علی الخصوص در طراحی مدرن، عدم استفاده ی مستقیم از نشانه هاست. یک طرح خوب تداعی گر معانی و مفاهیم است نه بازنمایی آنها. چنانکه در ادبیات عنصر زیبایی بخش کلام کنایه و استعاره و مجاز است و گرنه میان شعر و یک متن خبری تفاوتی باقی نمی ماند. استفاده ی مستقیم از تصویر پرچم ایران قطعا نمونه ی یک دیزاین مدرن و برازنده نیست مورد سوم که در خصوص طراحی لباس بیشتر خودنمایی می کند، در نظر گرفتن مورد استفاده است. الگوی برش این لباس ها شاید برای یک شب نشینی یا شرکت در اپرا زیبنده باشد ولی تناسب کارکردی با یک رویداد رسمی ورزشی ندارد در نهایت و مهم تر از همه عنصر وحدت است. استفاده از نقوش ایرانی خوش نویسی در کنار ستاره هایی که یادآور نمادهای متال هاست، بر روی مدل لباسی که از الگوهای قرن نوزدهم انگلیسی ملهم است (الگوی لباس بانوان)، طرحی التقاطی را به وجود آورده که فاقد اصل وحدت است نتیجه آن که از نظر یک هنرمند، این طرح ها اگرچه در نگاه کلی زیباتر و چشم نوازتر از طرح رونمایی شده هستند، اما به همان اندازه طرح خانم مهناز آرمین با کارکردشان بی تناسب و برای چنین رویدادی نازیبنده و مضحکند. *کارشناس ارشد پژوهش در هنرهای سنتی، دانشجوی دکتری پژوهش هنر