قضایای مهران مدیری، پارگی، یلدا، هالووین و سایر قضایا/ طنز

اميدوارم قضيه قضايا به قدر كفايت برايتان جا افتاده باشد.

... و اما ساير قضايا:

قضيه مهران مديري در ميان ساير قضايا، اين روزها هيچ قضيه‌اي به قدر قضيه مهران مديري و دورهمي اخيرش حائز اهميت نيست.

قضيه بي‌پولي تلويزيون و قبول انواع و اقسام سفارشاتي كه از اسپانسرها مي‌پذيرد، ديگر آنقدر شور شده كه هركس دلواپس هر قضيه‌اي باشد، مي‌تواند يك پولي ببرد، بدهد به تلويزيون تا مديري به قضيه فحش بدهد.

ديروز همسايه ديوار به ديوارمان طبق معمول با همسرش دعوا داشت و يكباره عصبانيتش به اوج رسيد و فرياد كشيد: «ببين يه كاري نكن برم جفت كليه‌هام رو بفروشم پولشو رو بدم تلويزيون تا مديري هر چي از دهنش درمياد توي «دورهمي» به اون شوهرخواهر فلان فلان شده‌ات بگه!»

لذا اگر در همين روزها ديديد «مهران مديري» در برنامه «دورهمي» بيخود و بي‌جهت يه فحشي به آقايي به نام «نجف كلخوراني قره‌دره‌اي» داد، نگران نشويد و دنبال مرجع ضمير قضيه نگرديد. اين بنده خدا باجناق همسايه ماست. توانسته پول جور كند و سفارش فحش داده به تلويزيون!

قضيه پارگي يا پارگي قضيه در سياست خارجي اين قضيه مستقيم به سياست خارجي مربوط است. البته ساير قضاياي اين مطلب هم تاكنون به سياست خارجي ربط داشته. اساساً «پارگي» در سياست خارجي نوعي تهديد به حساب مي‌آيد و آنقدر نيز مهم شده كه عن‌قريب شايد در وزارت امور خارجه يك اداره كل «پارگي و ساير قضاياي مرتبط» راه‌اندازي ‌شود.

اهميت ماجراي پارگي را خودمان به دشمنان غربي و آمريكايي ياد داديم. آنها چندان به جريان پارگي و پارگي جريان حساس نبودند. از وقتي كه رئيس‌جمهور وقت آن وقت‌هاي ما گفت: «آنقدر قطعنامه صادر كنيد تا قطعنامه‌دانتان پاره شود» قضيه براي دشمنان ما حساس شد.

حالا ترامپ ديوانه مي‌خواهد «برجام» ما را پاره كند. آیا به‌راستی «برجام» ما مهم‌تر است يا «قطعنامه‌دان» آنها؟ قطعنامه‌دان آنها پاره شد تا رسيديم به برجام. حالا نمي‌دانم بعد از پارگي برجام ما چه مي‌شود و ما بايد چه چيز دشمن را به تلافي پاره كنيم. از اين به بعدش ديگر به كارشناسان سياست خارجي و صنف رفوگران و احتمالاً اداره كلي كه گفتم مربوط مي‌شود. در كشور ما يك گروهي هستند كه از هر نوع پارگي استقبال مي‌كنند و شاد مي‌شوند. هم آن‌وقت كه قطعنامه‌دان آنها پاره شد جماعت شاد شدند، هم حالا كه برجام‌مان در شرف پارگي است. دليلش را نمي‌دانم چيست.

قضيه يلدا قضيه يلدا خيلي پيچيده نيست. يلدا بلندترين شب سال است كه ما ايرانيان از ديرباز آن را گرامي داشته‌ايم. يعني طوري خوردني‌هاي عجيب و غريب و نساز را با هم مي‌خوريم كه ناسازگاري‌شان با جهازهاضمه ما همان كاري را مي‌كند كه ناسازگاري جناحين با كشور مي‌كند. لذا عواقب يلدا معمولاً تا چند روز در سفره همه ايرانيان مشهود است و كته و ماست در ايام بعد از يلدا قوت غالب مردم است (عرض كردم كه ماجرا بي‌شباهت به داستان دو جناح نيست!)

قضيه هالووين مطلع شديم كه بعد از حضور غرورآفرين جوانان آينده‌ساز كشور در ولنتاين، با برگزاري پرشور هالووين، مشت محكمي بر دهان ياوه‌گويان اصابت كرد. هالووين جشني است كه اساس آن بر ترس و وحشت است. لذا به دلايل عديده در درازمدت برگزاري هالووين منتفي است. ما در اين مملكت سخنران‌هايي داريم كه لب باز مي‌كنند، همزمان نصف موهاي هيكل شنوندگان فر مي‌خورد و نصف ديگرش سيخ مي‌شود. با اين حساب هالووين به چه كارمان مي‌آيد؟ در كشوري كه به هركس مي‌رسي تا مي‌پرسي چه خبر؟ جواب مي‌شنوي كه «هيچي حالا صبر كن ببين چي مي‌شه. تازه اولشه. سرگنده قضيه هنوز زير لحافه، فصل سنگ‌پزون مي‌شه چند وقت ديگه. حالا روز خوبمونه!» هالووين كلاً منتفي است.

در جايي كه تلويزيونش اصلاً و ابداً فيلم ترسناك پخش نمي‌كند و جايش را با بخش‌هاي گوناگون خبري پر مي‌كند، هالووين لازم نيست.

با همه اين احوالات اگر باز هم كساني فكر مي‌كنند كه ميزان خوف و خطر كم است و حتماً به هالووين نياز داريم، لطفاً دقت شود كه نماد هالووين كدو است. در كشوري كه در ميان انواع صيفي‌جات به كدو كمتر از همه توجه مي‌شود، قطعاً برگزاري هالووين عواقب ناخوشي دارد. لذا اگر بناست هالووين برگزار شود، لطفاً دقت نظر ويژه‌اي به كدو داشته باشيد چراكه هر وقت كدو را ناديده گرفتيم، دست‌كم چهار يا دست بالا هشت سال مستقيم گرفتاري داشته‌ايم و گاه چندين سال هم عقبه دردناك قضيه عذاب‌مان داده است.