کامکار: می‌توانم با خیال راحت بازنشسته شوم

به گزارش نامه نیوز، بیژن کامکار پیش از ظهر روز گذشته (جمعه) در دیدار صمیمانه با مردم اصفهان با ابراز خوشحالی از سفر به اصفهان، اظهار کرد: 40 سال پیش به اصفهان آمدم و در تصورات خودم در آن زمان فکر می‌کردم اصفهان نصف جهان است. هنگامی که به این شهر آمدم و در این توصیف اغراق آمیز تعجب کردم زیرا آن زمان اصفهان چندان بزرگ نبود. وی با بیان اینکه در یک مجلس مشاهدات خود و اغراق آمیز بودن اصفهان نصف جهان را به سیامک افشار گفته است، افزود: افشار در برابر اعتراض من نسبت به نصف جهان بودن اصفهان پاسخ داد که نصف جهان بودن اصفهان را در ساز جلیل شهناز باید دید و کاشی‌های اصفهان، نه در مساحت آن. دلم برای خشکی زاینده رود می‌سوزد این استاد موسیقی با اشاره به سفر اخیر خود به اصفهان، ادامه داد: با این سفر 20 سال به عمر من افزوده شد. امیدوارم بودم زاینده رود را پر آب ببینم اما متاسفانه آب در آن نیست. هنگامی که پسوند رود را به کار می‌بریم نمی‌توانم آن را خشک ببینم و دلم برای خشکی زاینده رود می‌سوزد. کامکار با تاکید بر اینکه طبیعت منبع الهام شاعران و موسیقی دانان است، اضافه کرد: رود و باغ و جنگل در انسان حس و عاطفه ایجاد می‌کند و منبعی برای الهام نویسندگان و موسیقی‌دانان می‌شود. وی با تاکید بر اینکه ایرانیان مرده پرست نیستند، تصریح کرد: بزرگداشت رفتگان نزد ایرانیان ناشی از حس و عاطفه آنهاست و بنابراین نباید با دید منفی به مراسم بزرگداشت و یادبود ایرانیان نگاه کرد. این استاد موسیقی با اشاره به تاریخچه دو هزارساله دف در ایران، گفت: ساز‌ها پس از حمله اعراب، هر یک به گوشه‌ای پناه بردند. تنبور به کرمانشاه، کمانچه به میان لر‌ها و دف در خانقاه جای گرفت. چنگ و عود نیز از ایران رفتند. کامکار با بیان اینکه دف رنگ جدیدی به ارکستر می‌دهد، اظهار کرد: دایره در همه جای دنیا وجود دارد و هر جا به یک شکل و در یک قالب است. دف نیز انواع و اقسام دارد. از زمان صفویه نیز تمبک به سازهای ایرانی اضافه شد. وی با تاکید بر اینکه آوانویسی را نباید بسیار سخت کرد، افزود: برای آوا نویسی سه خط کافی است و دف نیازی به بیشتر از آن ندارد. برخی خط چهارمی را برای زنجیر آورده‌اند ولی به نظر من زنجیر زینت است و نیازی به یک خط جدا ندارد. روزی گفتم به امید روزی که هزار نفر دف بزنند این استاد موسیقی با اشاره به اینکه هنوز از ریتم‌های وطنی و خانقاهی خسته نشده است، ادامه داد: نمی‌گویم موسیقی تلفیقی بد است ولی هر کدام از ساز‌ها تشخص و ویژگی خاص خود را دارند از این رو درست نمی‌دانم که با دف، موسیقی آفریقایی نواخته شود. کامکار اضافه کرد: روزی گفتم به امید روزی که هزار نفر دف بزنند اما امروز ۱۰۰ هزار نفر دف می‌زنند و اینقدر جوانان خوبی در این زمینه وجود دارند که می‌توانم با خیال راحت بازنشسته شوم. در دهه ۵۰ اگر لطفی می‌خواست ارکستر خود را کامل کند و به یک نوازنده عود نیاز داشت با زحمت فراوانی رو به رو می‌شد ولی خوشبختانه امروز نوازندگان بسیاری در عود و سایر ساز‌ها وجود دارد.

منبع: ایسنا