گپی با پورعلی گنجی، مدافعی‌که در‌جام‌ملت‌ها پدیده شد

به گزارش نامه نیوز، در بازی دوستانه با عراق بود که به‌عنوان یک شگفتی در ترکیب تیم ملی ایران قرار گرفت، بازیکنی که در تیم باشگاهی‌اش به‌عنوان یک ‌هافبک دفاعی بازی می‌کند، در تیم ملی به‌عنوان مدافع وسط به میدان رفت تا گره ‌کور خط دفاعی ایران را در غیاب منتظری مصدوم و صادقی ناآماده پر کند. نمایش او در بازی اول آن‌قدر امیدوارکننده بود که غیبت دیگران حس نشد. این‌گونه بود که مرتضی پورعلی‌گنجی با تعداد بازی‌های ملی که هنوز یک رقمی‌ است، به یکی از بهترین بازیکنان ایران در جام ملت‌های آسیا تبدیل شد؛ بازیکنی با پرش‌های بلند که در دفاع مطمئن نشان می‌داد و در حمله هم ضربات سر غیرقابل مهاری را به ثمر می‌رساند. پورعلی‌گنجی با اعتماد به نفس بازی می‌کند؛ این اعتماد به نفس را می‌شد در ضربه پنالتی هوشمندانه او مقابل عراق دید. جام ملت‌های آسیا شروعی برای مدافع بیست و دو ساله‌ای بود که سال‌های سال می‌تواند یکی از ستون‌های فوتبال ایران باشد، بازیکنی که در مرحله مقدماتی در بین بهترین‌های جام، جای داشت. با مرتضی پورعلی‌گنجی در مورد اولین تورنمنت رسمی‌ بزرگش صحبت کردیم و او از رویاهایش گفت؛ رویاهای بزرگی که می‌تواند در جام جهانی 2018 محقق شود یا حضور در یک تیم بزرگ اروپایی. تا قبل از جام ملت‌های آسیا هیچ‌کس تصور نمی‌کرد به‌عنوان یکی از بازیکنان اصلی در ترکیب تیم ملی بازی کنی، اما دیدیم که پورعلی‌گنجی هم فیکس بازی کرد و هم آن‌قدر خوب بازی کرد که به محبوبیت خاصی دست پیدا کرد. فکر می‌کردی به این سرعت بتوانی در دل هواداران فوتبال برای خودت جا باز کنی؟ با ‌این‌که با همه توانم سعی کردم بهترین بازی‌ها را برای تیم ملی انجام دهم، اگر راستش را بخواهید فکر نمی‌کردم به این سرعت مورد توجه مردم قرار گیرم. انتظارش را نداشتم. به هر حال من در تیم نفت رشد کردم و از این تیم توانستم به تیم‌های ملی رده‌های سنی ‌مختلف راه پیدا کنم و چنین انتظاری نداشتم. من در این تیم در شرایطی به فوتبالم ادامه دادم که همیشه فقط مورد توجه اعضای تیم و باشگاه بودیم، به این دلیل شوق بازی برای یک تیم پرطرفدار را تجربه نکرده بودم و وقتی برای تیم ملی بازی کردم و متوجه این حس شدم که تا چه اندازه تماشاگر روی من و بازی‌ام می‌تواند تأثیر داشته باشد خیلی خوشحال شدم و این بر انگیزه‌هایم بیش از پیش افزود تا آنجا که توانستم برای تیم ملی بازی‌های بهتری انجام دهم. یکی از خصوصیات بازی تو که در استرالیا شاهد آن بودیم و بخوبی از این خصوصیت استفاده می‌کردی، پروازهای بلند و زدن ضربات سر بود. برای این پروازهای بلند تمرین خاصی می‌کنی؟ نه، تمرین خاصی در این باره ندارم و همیشه پروازهای بلندی داشتم؛ کلا استعداد خوبی برای پریدن دارم. شاید اگر فوتبالیست نمی‌شدم یک والیبالیست شده بودم. این دو، سه سال هم که حسابی بازار والیبال داغ و تیم ملی والیبال همه را راضی کرده است، به این ورزش علاقه‌ای داری؟ البته! من در مواقع بیکاری‌ام و زمان‌هایی که فرصت داشته باشم، والیبال بازی می‌کنم، بد هم بازی نمی‌کنم. به‌دنبال درخشش در جام ملت‌های آسیا اخباری مبنی بر ارائه پیشنهاد خارجی به تو مطرح شد، ماجرا چه بود؟ خیلی به این موضوع اهمیت ندادم، در حقیقت نمی‌خواستم و نمی‌خواهم که تمرکزم را به خاطر این مسائل از دست بدهم و دلم می‌خواهد همچنان پیشرفت کنم. یعنی چه اهمیت ندادی، یعنی علاقه‌ای به لژیونر شدن و مثلا حضور در اروپا نداری؟ صددرصد برایم ارزشمند است، ولی این‌طور نیست که خواب و خوراکم را از من گرفته باشد. من تلاشم را می‌کنم و در این دوره و زمانه وقتی کسی خوب کار کند، حتما دیده می‌شود، در نتیجه نباید تمرکز خودم را از دست بدهم. از حرف‌هایت این‌گونه برمی‌آید که از بازیکنان باتجربه و بزرگ‌تر خود کلی تجربه کسب کرده‌ای. ارتباط تو با بزرگ‌ترهای تیم بویژه تیم ملی چگونه است؟ خوشبختانه دوستان خیلی خوبی دارم که به معنی واقعی بزرگ‌تر هستند و مانند یک برادر بزرگ‌تر مرا راهنمایی می‌کنند؛ مثل سیدجلال حسینی یا امیرحسین صادقی و آقا جواد (نکونام) که در این مدت خیلی با من حرف زدند و از این گفتند که تا چه اندازه باید مراقب باشم تا از مسیر درستی که در آن هستم، خارج نشوم. نگفتی از چه باشگاه خارجی پیشنهاد داشتی؟ خیلی جدی نگرفتم، برای همین هم نمی‌خواهم درباره آنها صحبت کنم، اما فکر کنم یک پیشنهاد جدی از یک تیم قطری داشتم و یکی هم از یک تیم اروپایی. وقتی خبر این پیشنهادهای خارجی این طرف و آن طرف منتشر شد، مدیرعامل باشگاه نفت اعلام کرد هرکس پورعلی‌گنجی را می‌خواهد باید حق رشد و پیشرفت او را هم به باشگاه نفت پرداخت کند، از این موضوع دلخور نشدی؟ نه! چرا باید دلخور شوم؟ من از سنین پایه بازیکن نفت بوده‌ام و در این تیم رشد کرده‌ام، بنابراین‌ حق طبیعی باشگاه می‌دانم که از این امکان برای جبران سال‌هایی که برای من انرژی و سرمایه صرف کرده استفاده کند. من خودم هم اگر مدیرعامل یک باشگاه باشم، حق رشد بازیکنی را که از پایه در تیم‌هایم بازی کرده، دریافت خواهم کرد. اما این شرط ممکن است باعث شود پیشنهادها را از دست بدهی و دیگر خبری از رشد نباشد و به درجا زدن بیفتی؟ مطمئن باشید اگر باشگاهی‌ مرا بخواهد این موضوع را هم برای خودش و هم برای باشگاه نفت حل و فصل می‌کند. حالا صرف‌نظر از این مقطع که گفتی به لژیونر شدن فکر نمی‌کنی و برای این کار ظاهرا عجله‌ای نداری، کلا چقدر علاقه‌مند به ادامه فوتبال در خارج از کشور هستی؟ خیلی زیاد؛ خیلی دوست دارم در لیگ‌های خارج از ایران بازی کنم، امیدوارم بتوانم به این مهم دست یابم. برایت هم کشورش مهم است؟ یعنی اگر از یک تیم قطری پیشنهاد خیلی خوبی داشته باشی برای بازی به آنجا نمی‌روی؟ البته که مهم است؛ من هر چه در لیگ بهتری بازی کنم بیشتر و زودتر پیشرفت خواهم کرد و از این رو ترجیح می‌دهم در تیم‌های کشورهایی بازی کنم که فوتبال را حرفه‌ای بازی می‌کنند. نمی‌دانم در آینده چه پیش خواهد آمد، من فعلا فقط در نفت تهرانم و برای آینده ام، تصمیم قطعی نگرفته‌ام. پس از بازگشت از جام ملت‌های آسیا و در آغاز نیم فصل دوم لیگ یعنی برابر استقلال خوزستان بازی نکردی، دلیل خاصی داشت یا خسته بودی؟ دلیل آن شرایط جسمانی‌ام بود و علیرضا منصوریان(سرمربی تیم) ترجیح داد که برای این بازی هم به من و هم به وحید امیری استراحت بدهد. یعنی می‌توانستی بازی کنی؟ فکر می‌کنم حداقل یک نیمه را می‌توانستم بازی کنم یا شاید هم تمام بازی را درون زمین باشم، اما خب این تصمیم آقای منصوریان بود و من به آن احترام می‌گذارم. فکر نمی‌کنی اگر شما دو نفر در ترکیب تیم به میدان می‌رفتید به جای مساوی، نفت یک پیروزی سه امتیازی دیگر کسب کرده بود؟ این موضوعی نیست که دهنم را به آن معطوف کنم و بیشتر از هر چیزی به این می‌اندیشم که چرا برنده نشدیم و کارمان در صدر جدول سخت شد. تا چه حد به قهرمان شدن تیم نفت امیدواری؟ خیلی زیاد به این مساله فکر می‌کنم. ما در جام حذفی هم به فینال رسیده‌ایم و در لیگ برتر هم در صدر هستیم و می‌خواهیم جایگاه خود را در لیگ حفظ کنیم. کار سختی است ولی با پشتکاری که از بازیکنانمان سراغ دارم می‌دانم که این ممکن خواهد بود. در ایران و در روزهایی که تو با تیم ملی آنجا بودی می‌گفتند که پورعلی‌گنجی مثل کریس رونالدو وقتی به هوا می‌پرد روی هوا مکث کوتاهی دارد تا توپ به او برسد‌! نظر خودت چیست؟ نه بابا ... من کجا و کریس رونالدو کجا؟ این شاید به‌دلیل پرش بلندی است که انجام می‌دهم و تا به زمین برگردم، کمی ‌بیشتر به نظر می‌رسد با‌ این‌که حدود 75 کیلو هستم و قدم 180 سانتی‌متر است فکر می‌کنم به اندازه یک بازیکن که قدش 190 به بالا است، می‌پرم. این ویژگی خیلی وقت‌ها هم به من کمک می‌کند. درست زمانی که بازی گره خورده است. شاید برای آنهایی که دوست دارند در جریان رشد یک فوتبالیست قرار بگیرند جالب باشد که خورد و خوراک و خواب و استراحت یک فوتبالیست جوانی که اکنون پدیده فوتبال ایران است، چگونه است؟ من در این سال‌ها یک چیز را خوب یاد گرفته‌ام که آن هم استراحت کافی برای بازی کردن است. هم در تیم‌های پایه و هم در تیم بزرگسالان نفت هم هر شب تا قبل از ساعت 10 شب به رختخواب می‌روم تا بتوانم صبح زود بیدار شوم تا بدنم از هرلحاظ آماده باشد. از جام ملت‌های آسیا و پایان کار تیم ملی در استرالیا بگو، حذف شدن در مرحله یک چهارم نهایی چه حسی داشت؟ حضور موفق در جام ملت‌های آسیا برای خود من خیلی خوب بود اما افسوس خوردم که چرا اولین دوره حضورم در این مسابقات به این شکل رقم خورد. واقعا تصمیم داور خیلی ما را عصبانی کرد و وقتی متوجه شدیم مردم هم بشدت از داور استرالیایی عصبانی هستند، بیشتر ناراحت شدیم. واقعا داور نباید به مهرداد پولادی کارت زرد نشان می‌داد چون کاری نکرد و پس از زمین خوردن وقتی بلند شد، دروازه‌بان عراق او را هل داد و به زمین انداخت و کسی فکر نمی‌کرد او کارت دوم را گرفته و اخراج شود. گل دوم ایران به عراق را زدی ... از حس و حال خودت در آن لحظات بگو؟ خیلی خوشحال بودم. اول از این‌که توانستم در یک بازی ملی گلزنی کنم و بعد این‌که در آن شرایط بازی را به تساوی کشاندیم. بعد از گل به سمت هواداران پریدم. در آن لحظه آن‌قدر حس خوب داشتم که نمی‌دانستم چکار می‌کنم و حواسم به دور و بر خودم نبود . بعد در فیلم بازی دیدم که امیرحسین صادقی به سمتم آمده و آب می‌دهد، متأسفانه ما آن بازی و آن شرایط خوب را فقط به‌دلیل اخراج پولادی از دست دادیم و من مطمئنم که اگر مهرداد اخراج نمی‌شد، می‌توانستیم عراق را شکست دهیم. بعد از خوشحالی گل وقتی به میدان بازگشتی لباست رنگی شده بود. متوجه شدی؟ خودم که نه، چون بلافاصله به جریان بازی برگشتم، نفهمیدم تا این‌که نفرات تیم مرا متوجه آن رنگ‌ها کردند. رنگ پرچم ایران بود که آن را روی صورت می‌زنند و در لحظه‌ای که به میان جمعیت رفتم، سینه و شکمم روبه‌روی صورت طرفداران بازی بود و از صورت آنها به لباسم رنگ مالیده شده بود. پنالتی خیلی زیبایی هم زدی.... این ضربات را در تمرینات قبل بازی هم زده بودم و به دستور کارلوس کی‌روش هم ‌روی ضربات پنالتی کار کرده بودم ‌. رفتار ایرانی‌های حاضر در استرالیا با شما چطور بود؟ خیلی خوب بود. البته ما که فرصت چندانی برای رودررو شدن با آنها را نداشتیم ولی هر بار که در محل تمرین تیم ملی حضور پیدا می‌کردند خیلی به ما لطف داشتند و یک بار هم به یاد دارم که قبل از بازی با قطر کارلوس کی‌روش یک حرکت جالب انجام داد و آن وقتی بود که به آنها اجازه داد وارد اتوبوس تیم شوند. خودش مقابل در اتوبوس ایستاد و آنها را پنج تا پنج تا به درون اتوبوس فرستاد. آنها هم برای گرفتن عکس و امضا وارد شدند. رویارویی‌ات با این خیل از طرفداران تیم ملی چه حسی برایت همراه داشت؟ خیلی برایم جالب بود و متوجه شدم که بودن در تیم‌های پرطرفدار چه حس و حالی دارد البته این شاید خنده‌دار باشد اما برای من خیلی جالب بود که حس طرفدار داشتن را در تیمی‌ متوجه بشوم. قبول داری که با یک اتفاق، فیکس تیم ملی شدی؟ خوشحالم که جانشین کسی شدم که در تیم ملی برای خودش یک وزنه بزرگ محسوب می‌شد. پژمان منتظری دوست و برادر بزرگ‌تر من در تیم ملی است که همیشه از او چیزهای زیادی یاد گرفته‌ام. این مهم است که من باید می‌آمدم و جای او را پر می‌کردم، به‌ همین دلیل برای بازی در تیم ملی انگیزه زیادی داشتم اما برای پر کردن جای خالی بازیکن خوبی در خط دفاع به نام منتظری احساس مسئولیت بیشتری می‌کردم و این هم مزید بر علت شد تا بیشتر از قبل تلاش کنم و این برایم یک امتیاز مثبت شد. بااین‌که در نفت تهران ‌هافبک دفاعی هستی و در تیم ملی مدافع، چطور توانستی‌ با این تغییر پست کنار بیایی؟ در نفت ‌هافبک بازی می‌کنم و این صلاحدید علیرضا منصوریان، سرمربی نفت است اما کی‌روش هم مرا در دفاع آخر بازی می‌دهد. اما به هر حال من سرباز این مملکت هستم و هر کجا که صلاح بدانند بازی می‌کنم و سرم را برای تیم ملی کشورم می‌دهم و مطمئن باشید طوری کار می‌کنم که اعتماد کادر فنی را جلب کنم و می‌خواهم بهترین پاسخ را به اعتماد آنها بدهم. با وجود رضایت اکثریت از تیم ملی، منتقدان از بازی نتیجه‌گرای تیم انتقاد می‌کنند، نظرت در این باره چیست؟ انتقاد همیشه وجود دارد، اما به نظر من تیم ملی خیلی خوب کار کرد و هر بازی با هم فرق می‌کند و در یک زمان رو به جلو هستیم و در زمان دیگر رو به عقب بازی می‌کنیم اما همه دیدند مقابل بحرین، قطر و عراق موقعیت‌های زیادی داشتیم. برخورد کی‌روش با بازیکنان تازه وارد تیم چگونه بود؟ رفتار کی‌روش با بازیکنان تازه وارد تیم ملی کاملا معقول و حرفه‌ای است. به‌عنوان مثال وقتی به اردوی پرتغال رفتیم، کی‌روش بعد از اولین تمرین تیم ملی در ضیافت شام سفارت به بازیکنان جوان خوشامد گفت و از ما خواست که با قدرت در تمرینات حاضر شویم تا بتوانیم در جام ملت‌های آسیا حضور داشته باشیم. در پرتغال همه به کی‌روش احترام می‌گذاشتند و تمرینات ما حسابی مورد توجه خبرنگاران پرتغالی بود. از همین مساله می‌توان فهمید که کی‌روش چه مربی بزرگی است. در پرتغال همه مردم کی‌روش را دوست دارند مثل ایران. وقتی در بازی دوستانه با عراق پیش از آغاز جام ملت‌ها حاضر شدم و اولین تجربه ملی‌ام را پشت سر گذاشتم دوست داشتم ابتدا به تیم ملی کمک کنم و در وهله دوم بتوانم خودم را نشان دهم. با وجود این‌که فقط در تمرینات در دفاع میانی بازی کرده بودم خوشحال شدم که بعد از بازی کی‌روش از من راضی بود، صحبت‌های کی‌روش به من اعتماد به نفس بیشتری داد. ازدواج نکرده‌ای؟ من تازه بیست و دو ساله هستم و برنامه‌هایی برای آینده فوتبالم دارم که امیدوارم بتوانم به آنها برسم. چه برنامه‌ای؟ این‌که بتوانم در اروپا بازی کنم و در تیم‌های مطرح توپ بزنم. همه خواسته ام این است و البته دوست دارم که همراه تیم ملی در جام جهانی هم بازی کنم. آرزوی خودت در زندگی چیست؟ این‌که بتوانم برای خانواده‌ام پسری باشم که باعث افتخارشان باشم. حرف پایانی؟ از همه کسانی که در این سال‌ها برای من در باشگاه نفت و تیم‌های ملی نوجوانان، جوانان و امید زحمت کشیدند بویژه علیرضا منصوریان که این فصل خیلی به من کمک کرد ممنونم. از همه ایرانی‌های استرالیا و همه آنهایی که مرا مورد لطف خود قرار دادند متشکرم.

منبع: باشگاه خبرنگاران