آلمانی ها تسلیم نمی شوند

تورج عاطف - نامه نیوز، سپ هر برگر مردی است که آلمانی ها را در فوتبال به خود باوری رساند که هنوز هم به آن مشهور هستند. آلمان پس از جنگ به دو پاره جدا از هم تقسیم شد. آن ها در حالی 7 سال پس از امضای سند شکست در سوئیس حاضر شدند که هیچ کس برای آنها شانسی قائل نبود اما مردی که بازیکن و مربی فوتبال بود و در سالهای قبل از جنگ جهانی اول بعنوان کارگر ساختمانی و سپس در جنگ بعنوان یک نظامی مشغول به کار شد سرانجام به رویای خود رسید و با ثبت نام در دانشگاه تربیت بدنی برلین توانست دیپلم مربیگری بگیرد و 32 سال سرمربی تیم ملی آلمان شود.

او کسی است که " معجزه برن " یا به قولی اولین قهرمانی آلمان در سال 1954 را کسب کرد و آن هم در فینالی شگفت انگیز فرانس پوشکاش و سرداران تیم ملی مجارستان را برد و قهرمان جام جهانی شد اما مهمترین کاری که او کرد ایجاد فلسفه ای به نام فوتبال آلمانی بود؛ اصطلاحاتی چون " توپ گرد است " و " بازی 90 دقیقه است " و " حریف بعدی همیشه سخت ترین است " و... تکیه کلام هائی است که او به دنیای فوتبال معرفی کرد و همه این کلامها اصولی هستند که سپ هر برگر را برای فوتبال آلمان جاودانه کرد.

آلمانی ها یکی از موفق ترین تیم های دنیای فوتبال هستند آنها 4 عنوان قهرمانی جام جهانی را دارند و سه بار هم قهرمان جام ملتهای اروپا شده اند. همچنین سه عنوان نایب قهرمانی این جام را داشته و چهار عنوان نایب قهرمانی جام جهانی وچهار عنوان سومی همین جام را دارند و این همه عنوان برای تنها کشور اروپائی که چون برزیل به تمامی جام جهانی که اجازه حضور در رقابتهای انتخابی داشته اند رفته اند آنها را متمایز از بسیاری از کشورها کرده است.

سخنی بسیار زیبا از امانوئل کانت فیلسوف آلمانی است که می گوید: شیرین ترین نتیجه ی دقت و نظم،پیروزی است. و ملتی که دقت و نظم را سر لوحه کار خود قرار داده اند همواره می توانند به پیروزی برسند و بی شک فوتبال هم جزئی از آن است. آلمانی ها یورو را با پیروزی آغاز کردند که شاید قاطع ترین پیروزی در دور اول تا به اینجا بود. در کارهای آلمانی ها نظم تاکتیکی و دقت مورد نظر را می دیدیم مردانی چون خدیرا و اوزیل و مولر و مهمترین آنها بوآتنگ و نویر نشان از سیمای قهرمانان داشتند.

آنها به فرانسه آمده اند که بار دیگر پاریس را فتح کنند و شاید بتوانند خاطره تلخ جام جهانی 1998 را از یاد ببرند. ناخدای کشتی آلمان ها همچنان یوآخیم لو است مردی که با هیبتی نه چندان رسمی و حرکاتی گاه عجیب تصویری از هربرگر و هلموت شوئن و یوپ دراول و ادو لاتک و اتو رهاگل را در اذهان متصور نمی سازد اما این سیمای جدید مربیان آلمانی است. مردانی با لباس های نه چندان رسمی و با حرکاتی که گاه به گاه عجیب می نماید مردانی چون کلینزمان و یورگن کلوپ و توماس توخل همه نسلی جدید از فوتبال آلمان هستند که دقت و نظمی که به پیروزی ختم می شوند را خوب می دانند و برای این کار از همه ملتهای حاضری که در آلمان هستند استفاده بهینه می کنند زیرا قاطعانه به سخن گوته دیگر فیلسوف خود اعتقاد دارند که می گفت: خوشبخت ترین فرد کسی است که خوشبختی را در خانه خود جستجو کند.

و آنها همه چیز را در خانه خود جستجو کردند از بوآتنگ و خدیرا و اوزیل و مصطفی تا مولر و گوتسه و نویر دراکسلر و تونی کروس که دست در دست هم داده اند و می بینیم در این آلمان بر خلاف هلندی ها پر از تخاصم نژادی همه چیز در کنار هم هستند. اوزیل در آغاز بازی سرود ملی را نمی خواند اما در طی بازی پایه گزار گلی می شود که شوانی می زند و یا بوآتنگ با آن حرکت اعجاب آور می تواند یک گل به ضررآلمان را بخرد و یا شکودران مصطفی می تواند گل اولی را بزند مردی که از والنسیا آمده و می خواهد در غیاب هوملس خود نمائی کند.

این آلمان چون همیشه خوب شروع کرد با قدرت و آرام و منظم و دقیق و پیروزی اول را به دست آورد. باید به انتظار بنشینیم و ببینیم آیا آنها می توانند چهار گانه جام جهانی را در یورو تکرار کنند؟ آنها بار دیگر پیراهن های سنتی خود را پوشیده اند. سپید های آلمانی به نوعی یاد آور تیمهای بزرگی هستند که از سپ هربرگر تا به امروز ستاره های درخشان این پیراهن سپید را ساختند.