بدون اشتباه، بدون غلط، بازى كى‌روشى!

به گزارش نامه نیوز ، قبل از اينكه بپردازيم به نتيجه بازى ايران- مراكش، لازم است كه پرداخته شود به نحوه بازى مردان تيم ملى! رفتارى كه سنجيده و كاملاً دلبخواه بود! عملكردى كه ربطى به عكس‌العمل‌هاى خود به خودى نداشت! يك بازى كه مخصوص بود به همين بازى! يك بازى كه انتخاب و تمرين و تكرار شده بود (تكرار براى بلديت، تكرار براى مسلط شدن و سوار بازى شدن)، تكرارى كه دست تيم ملى را باز مى‌گذاشت و قدرت حركتش را به حداكثر مى‌رساند! ١- مراكش از دقيقه ١٥ به بعد بود كه با ايران مواجه شد! حوادث تند گذر و پى در پى دقايق ۲ تا ١٥، خاطره از ياد نرفتنى مسابقه استراليا- ايران، به سال ١٩٩٧ را زنده مى‌كرد! بيرانوند كه يكى از ستاره‌هاى ميدان شد، در نقش عابدزاده -احمدرضا عابدزاده- حتى از عابدزاده هم مطمئن‌تر، محكم‌تر، روپاتر و سرپنجه‌تر مى‌نمود! بيرانوند تا دقيقه ٩٠، يك اشتباه كوچك هم مرتكب نشد! پشت ‌سر پورعلى‌گنجى، روزبه چشمى و اميد ابراهيمى، دفاع ايران، مرد اول داشت به نام بيرانوند كه به موقع و در بزنگاه حوادث، در قالبى ظاهر شد كه بايد و چنان مردانه ايستاد كه شايد! بازى برتر از نتيجه ٢- نتيجه بازى، به شدت تحت تأثير چند و چون بازى بود! نحوه بازى و عملكرد خودخواسته تك‌تك بازيكنان، در بروز نمايشى اين‌همه حساب شده، در ارائه فوتبالى اين همه كنترل شده كه در آن اراده تاكتيكى بارز و نقش مربى- نقش كى‌روش- در همه لحظه‌ها و در تمام صحنه‌ها برجسته‌تر و شاخص مى‌نمود! بازى، كى‌روشى بود و اين بازى جاى ترديد باقى نمى‌گذاشت! در همه گوشه‌‌هاى بازى، خود كارلوس كى‌روش، ديده مى‌شد! در همه زواياى مؤثر و در همه دقايق كليدى نبردهاى تن به تن، كه مردان تيم ملى بازى را مال خود مى‌كردند، افكار كى‌روش و برنامه حركتى او، نمايان بود! تيم ملى، تحت فشار بود اما مرتكب اشتباه نبود! اشكالات بروز كرده و ديده شده- خيلى مهم است اين قيد ديده شدن. خيلى اهميت دارد اين ديده‌شدگى غلط‌هاى حركتى در فاز دفاع- در ديدارهاى اندك‌شمار تداركاتى، ديگر ديده نمى‌شوند! شاهكار كى‌روش، قرار دادن اميد ابراهيمى جلوتر از زوج پورعلى‌گنجى و روزبه چشمى بود! شاهكار بزرگتر و مؤثرتر، تغيير مكان احسان حاج‌صفى بود كه جا را براى استفاده عاقلانه از وحيد اميرى هم باز كرد! وحيدى كه خستگى سرش نمى‌شد! حاج‌صفى كه كاپيتانى مؤثرتر و سازنده گل بازى شد! و بازى، عجب بازى تمام‌عيارى شد! همه چيز داشت و برنده‌اى هم كه سزاوار اين پيروزى تاريخى بود! اولين برد ايرانى، در اولين بازى‌هاى سه‌گانه دور اول! بردى برآمده از دل بازى! بهشت و بهانه ٣- نك و نال را رها كنيم! پرسش‌هاى لازم و درون‌تيمى را همان‌طور كه از اسمش معلوم است، به درونيات تيم بسپاريم! حمايت را با قرائت امروزى‌‌اش دنبال كنيم، در عين حال بپرسيم: عليرضا جهانبخشى كه در تيم AZ آلكمار گل‌هاى فراوان مى‌زند، كى در تيم ملى همان بازى‌ها را به تكرار مى‌گذارد؟ يا سردار آزمون، چرا به اين روز افتاده است و دروازه خالى را هم نمى‌بيند و درست هدف نمى‌گيرد؟ كريم انصارى‌فرد، چرا بايد يك دونده و تخريبچى عليه حريف باشد؟ چرا هرچه رامين رضاييان و از دقيقه ٢٠ به بعد احسان حاج‌صفى، خوب بودند و پرشور بازى كردند، مسعود شجاعى نه آن بود كه بايد باشد؟ مسعود، مايه ميدان‌دارى و ميدانگيرى هم دارد، اما... ننه من غريبم بازى، به ما و به تيم ما نمى‌آيد! نمونه‌‌اش در بازى روزبه و رامين! نمونه بهترش در بازى اميد ابراهيمى و نيز در جنگ برنده‌اى كه سامان قدوس راه انداخت! سامان در ۱۳، ۱۴ دقيقه، آن‌همه مؤثر و آن‌همه كليدى بازى كرد! جشن شبانگاهى مردم، ريشه در بازى خوب و نتيجه مطلوب تيم ملى داشت! بهشت را و دلخوشى را و خوشدلى را، به بها دهند نه به بهانه! بچه‌هاى واليبال ٤- در غوغاى برخاسته از نمايش فوتبال، فراموش نكنيم و ناديده نگيريم، كار بچه‌ها و واليبال را! از سعيد معروف به وجد آمده تا عبادى‌پور و قائمى، شريفى و شفيعى و يلى و مجردى و فائزى را! با اين بچه‌ها، باتجربه‌ها هم جوان شده‌اند!

منبع : خبرورزشی