سرم هم نیست؛ آقای نمکی تکانی بخور!

درباره سعید نمکی زیاد گفته‌اند و زیاد نوشته‌اند، که پاسخ تمام آنها از آن فحش آبدار گرفته در سفر استانی تا آن کلمه سخیف یکی از منصوبان ایشان به منتقدان بوده است. اشکالی ندارد! جناب آقای وزیر تمام فحش‌های عالم را از رکیک تا سخیف حواله نگارنده کنید اما فقط به این یک سوال پاسخ دهید: واقعاً به عنوان وزیر بهداشت نمی‌توانستید از چند روز قبل پیش‌بینی کنید که سرم که معمولی‌ترین و ساده‌ترین قلم موجود در یک داروخانه است و نیاز به مواد اولیه آنچنانی ندارد، ‌در حال اتمام است؟ کدام معاون شما مسئول این بخش است؟ آیا به شما گزارش نداده یا گزارش داده و شما به آن بی‌اهمیت بوده‌اید؟ در این چند روز باقی‌مانده یک سری به بیمارستان‌ها بزنید؛ ‌ببینید مردم چگونه گدایی سرم می‌کنند. گفته‌بودید: «مسئول واکسن نیستم.» از شما می‌پرسیم: مسئول سرم هم نیستید؟! با صدای بلند می‌پرسیم: پس شما مسئول چه چیزی هستید؟ و با صدای بلندتر از آن می‌پرسیم: چه کسی باید جواب این مردم را بدهد؟ از ما که این سوال را می‌کنیم، احتمالاً مثل همیشه عصبانی می‌شوید، بشوید! بد هم عصبانی بشوید اما پاسخ بدهید؛ شما دقیقاً مسئول چه چیزی در آن وزارتخانه بوده‌اید؟ توئیت‌بازی و مصاحبه‌بازی را کنار بگذارید و به داروخانه‌ها بروید. این مردم به شما بدی نکرده‌اند که چنین به روزشان آورده‌اید. یک آدم غیرت‌مند و باشرافت پیدا بشود و جواب این مردم را بدهد که در چنین شرایطی چه باید بکنند. آنها که می‌میرند نه از کره ماه آمده‌اند نه از مریخ! اینها پدران و مادران و خواهران و برادران ما هستند. اینها که می‌میرند،‌ هرکدامشان یک نفر از میان ما هستند.

آقای وزیر! آقای وزیر سابق! آقای نمکی! آقای دکتر! نامت هرچه که هست به آن مدرکی که برایش قسم خورده‌ای و به آن خدایی که بالای سرت هست،‌ تکانی بخور و این وضعیت را تکانی بده. اینجا مملکت همت و خرازی‌هاست. در خاطرت تصویر مجاهدت آنها را به یادآور و بی‌خیال بازی‌های رسانه‌ای هرچه می‌توانی انجام بده؛ با همان قدرتی که فحش میدادی، ‌فحشت را بر سر آنهایی بکش که لابد سرم‌ها را یک‌جا قایم کرده‌اند یا اینکه بی‌کفایت‌هایی بوده‌اند که برای چنین روزی فکر نکرده بودند. بلند شو برادر! خیلی زود دیر شده؛ فحشم بده اما کاری کن...