متن توافق را نداریم هرکس ادعایی می‌کند

متن این یادداشت به شرح زیر است:

رسانه ها از متن توافق وین خبری ندارند. در گذشته متن برجام منتشر شد که دارای الحاقات و پیوست هایی بود ولی الان متنی وجود ندارد که درباره آن صحبت کنیم.

کارشناسانی که موضوع مذاکرات را دنبال می کنند، حرف های مختلفی می زنند. یکی از گرفتن تضمین سخن می گوید و دیگری می گوید «آمریکا اصلا تضمین نداده است». یکی می گوید بخش زیادی از تحریم ها لغو شده اما دیگری دیگری می گوید «تعداد کمی از تحریم ها لغو شده». درباره راستی آزمایی هم همین تحلیل های بعضا متفاوت به چشم می خورد.

وقتی متن توافق را نداریم قضاوت برای رسانه های ایرانی سخت است چون نماینده ای در محل مذاکرات ندارند تا بخواهد خبری را از هیأت اعضامی بگیرد بنابراین باید منتظر ماند تا متن توافق منتشر و سپس براساس متن تحلیل انجام شود.

البته در جریان مذاکره همه موضوعاتی که مدنظر ماست که محقق نمی شود. ما با یکسری مطالباتی به وین می رویم و طرف های مقابل نیز با یکسری اهداف دیگری پشت میز مذاکره می نشینند، طبعا هر دو طرف ممکن است به اهداف اولیه شان نرسند و یکسری تنزل هایی را از خود نشان دهند اما اینکه آن تنزل ها چیست، باید اول متن توافق را دید.

چون متن توافق را نداریم رسانه‌های ایرانی عملا امکان قضاوت درباره محتوا برای شان میسّر نیست. واقعا متوجه نشدیم چرا همراه هیأت مذاکره کننده، خبرنگاران ایرانی را نبردند، همان موقع هم به این موضوع اعتراض کردیم. البته رسانه های طرف های مقابل در محل مذاکرات فعال هستند و هر روز خبرهای راست و دروغ درباره مذاکرات منتشر می کنند، مثلا برای مذاکرات ضرب الاجل می گذارند بعد ایران مقصر نشان می دهند که همراهی لازم را نشان نمی دهد.

در این دوره تصمیم گرفتند همراه تیم مذاکره کننده خبرنگار نبرند تا اطلاعات منظم تر منتشر شود و فضای داخل را بتوان بهتر مدیریت کرد. هرچند بالاخره این هم روشی است ولی معتقدم تجربه خوبی نبود. شاید اطلاع رسانی از طرف هیأت ایرانی انجام شده باشد اما این حداقل کار بود. بهتر بود خبرنگاران ما آن می بودند و حتی از سایر طرف های مذاکره کننده مصاحبه می گرفتند تا مبانی خبرهای منتشر شده در بیاید نه آنکه ما نیز بلندگوی آنها شویم و هرچند رسانه های آنها منتشر می کنند ما در داخل ترجمه کنیم.

منبع: فردا