فلاحت‌پیشه: دستاورد ایران در پیش‌نویس جدید، بیشتر از 15 ماه پیش نیست

عصر ما نوشت: سخنگوی دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی در باره روند پیشرفت مذاکرات احیای برجام اگرچه گفته «در مرحله پیشرفت قرار داریم» و «حتماً زمینه برای توافق وجود دارد» اما در عین حال تاکید دارد که این مهم «مشروط است به اینکه خطوط قرمز جمهوری اسلامی و «منافع اساسی ایران رعایت شود.» این در حالی است که یک تحلیلگر ارشد سیاست خارجی و روابط بین‌الملل که علاوه‌بر سال‌ها حضور در ادوار مختلف مجلس، ریاست کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس را نیز کارنامه دارد، می‌گوید: «شخصاً از ابتدا با قاعده همه یا هیچ مخالف بوده و هستم؛ چراکه حل و فصل اختلافات گسترده و انباشته سالیان در قالب یک متن توافق بسیار دشوار است.» 

حشمت‌الله_فلاحت‌پیشه که در این رابطه با «پیام ما» به گفت‌وگو نشسته، در تبیین و توضیح آن‌چه «اختلافات گسترده و انباشته» خوانده، می‌گوید: «این اختلافات، اختلافاتی است که در زمینه هسته‌ای وجود دارد که حداقل از ابتدای دهه 70 خورشیدی تاکنون پابرجاست. ضمن آن‌که بجز این، اختلافات سیاسی نیز میان ایران و امریکا وجود دارد؛ اختلافاتی که عمر آن به چیزی بیش از 4 دهه می‌رسد و اگر بر قاعده یا همه، یا هیچ پافشاری کنیم، زمانی به توافق بر سر چگونگی بازگشت طرفین به تعهدات برجامی دست خواهیم یافت که دست‌کم اهم این مشکلات گسترده و انباشته مرتفع شود که بسیار دشوار است.»

این چهره سیاسی میانه‌رو همچنین از «خلاء اساسی» صحبت کرده که به‌گفته او، «کناراین دو گروه اختلافات وجود دارد و درپی عهدشکنی دونالد ترامپ به‌وجود آمده است.» 

او می‌گوید: «در چنین شرایطی، اگر طرفین در راستای دستیابی به توافق بر پایه قاعده همه یا هیچ وارد مذاکره کنند و برای آن‌که یا همه‌چیز را به‌دست بیاورند یا از خیر هر دستاورد کوچک نیز بگذرند، در عمل تنها زمان از دست می‌رود.» 

فلاحت‌پیشه با بیان این‌که «در دور اخیر مذاکرات در وین، مواضع طرفین به یکدیگر نزدیک نشد»، می‌گوید: «واقعیت این است که اگر همان 15 ماه پیش، یعنی در ماه‌های پایانی دولت روحانی و ابتدای کار دولت بایدن در ایالات متحده، عزمی بر توافق شکل می‌گرفت، در حال حاضر نقاط اختلافی کمتری وجود داشت. ضمن آن‌که در متن جدید نیز چیزی بیش از گذشته عاید ایران نشده است.»

 این استاد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل دانشگاه خاطرنشان کرد: «در واقع این زمان به ضرر ایران سپری شد و این در حالی بود که در این مدت، فرصتی مغتنم برای بهره‌برداری از بازار انرژی جهانی در اختیار ایران بود که متاسفانه از آن استفاده نشد و عملاً شاهد نوعی فرصت‌سوزی بودیم.» 

حال در شرایطی که امروز عملاً آخرین مهلتی است که پس از ارائه پیش‌نویس مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در اختیار طرف‌های مختلف مذاکرات قرار گرفت تا نظراتشان را نسبت‌به این پیش‌نویس اعلام کنند، حشمت‌الله فلاحت‌پیشه می‌گوید: «هنوز می‌توان نسبت‌به تفاهم و توافق طرفین امیدوار بود و این در حالی است که هدررفت زمان، کماکان فرصت‌سوزی و به زیان منافع ملی ایران است.»