بیش فعالی در کودکان چیست؟
یکی از اختلالات رایجی که در میان برخی کودکان وجود دارد بیش‌فعالیست که معمولا هم به موقع تشخیص داده نمی‌شود.
رویداد۲۴ نوشت: یکی از اختلالات رایجی که در میان برخی کودکان وجود دارد بیش‌فعالیست که معمولا هم به موقع تشخیص داده نمی‌شود.
اختلال کمبود توجه، بیش فعالی (ADHD) یک مشکل سلامت روانی است که درواقع سطوح بیش از حد بیش فعالیت و رفتار‌های تکانشی در افراد مبتلا را سبب می‌شود. افراد مبتلا به ADHD ممکن است دشواری در تمرکز بر روی یک کار یا نشستن برای مدت طولانی در یک مکان (مثل کلاس یا میز کار) را تجربه کنند.
به گزارش رویداد۲۴ باید بدانید ADHD می‌تواند هم در بزرگسالان و هم کودکان رخ دهد. ADHD کودکان یک تفاوت در رشد مغز است که می‌تواند بر توانایی تمرکز و خودکنترلی آن‌ها تأثیر بگذارد. این اختلال یکی از شایع‌ترین اختلالات مغزی در کودکان است که تقریباً ۱۰ درصد از کودکان را در ایالات متحده درگیر کرده است. در حالی که این بیماری اغلب در کودکان تشخیص داده می‌شود، ADHD می‌تواند تا بزرگسالی ادامه یابد. طبق تحقیقات انجام شده ADHD در کودکان دارای نشانه‌ها و علائمی است که در این مقاله ذکر می‌شود. درمان ADHD از آنجا اهمیت وافری دارد که می‌تواند از مشکلات بعدی مرتبط با این اختلال (افسردگی، روابط ناپایدار اجتماعی، اعتیاد و غیره) جلوگیری کند.
بیش فعالی در کودکان چیست؟
نشانه‌های بیش‌فعالی ADHD از کودکی به کودک دیگر متفاوت است. اما بیشتر کودکان ترکیبی از این نشانه‌های کلیدی را نشان دهند:
بی توجهی: کودک شما ممکن است در توجه کردن مشکل داشته باشد یا به راحتی حواسش پرت شود.
تکانشگری: کودک شما بدون فکر کردن رفتار می‌کند، برای حرف دیگران را قطع می‌کند.
بیش فعالی: کودک شما دائماً در حال حرکت است، بیش فعال است یا بیش از حد صحبت می‌کند.
ممکن است پیش از اینکه متوجه بی‌توجهی یا تکانشگری شوید، متوجه بی تابی، بی قراری و سایر نشانه‌های بیش فعالی در کودک خود شوید. این نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مشکل در اتمام کار‌ها
گم کردن وسایل
انرژی بیش‌از اندازه
دویدن یا کوهنوردی در زمان‌های نامناسب
فراموشی
انتظار برای نوبت آن‌ها شدن زمان سختی برای آن‌ها است
انواع بیش‌فعالی دوران کودکی
نشانه‌های کودک شما تا اندازه زیادی تعیین می‌کند که کدام یک از سه نوع اصلی ADHD دارد:
عمدتا از نوع بیش فعال و تکانشی: کودکان هم رفتار بیش فعال و هم تکانشی از خود نشان می‌دهند.
عمدتا نوع بی توجه: قبلاً به این اختلال نقص توجه (ADD) می‌گفتند. کودکانی که این علائم را دارند در توجه کردن مشکل دارند. ممکن است علائم آن‌ها را به سرعت نوع اول متوجه نشوید.
نوع ترکیبی (بی توجه و بیش فعال/تکانشی): کودکان مبتلا به این نوع ADHD علائم متعددی از دو نوع اول دارند. این شایع‌ترین شکل ADHD است.
دلیل به وجود آمدن بیش فعالی در کودکان چیست؟
پزشکان به‌درستی نمی‌دانند چه چیزی سبب اختلال کمبود توجه - بیش فعالی (ADHD) می‌شود. اما روشن است که این اختلال می‌تواند تا اندازه‌ای مربوط به وراثت باشد. از هر ۴ کودک مبتلا به ADHD، یکی از والدین آن مبتلا به ADHD است. تحقیقات نشان داده است که کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در موارد زیر تفاوت‌هایی داشته باشند:
مناطقی از مغز که مهارت‌های اجتماعی، توجه و حرکت را کنترل می‌کنند
مواد شیمیایی که ارتباطات را در مغز کنترل می‌کنند
کارشناسان همچنین بر این باورند که مغز کودکان مبتلا به ADHD دیرتر از مغز کودکان فاقد این بیماری بالغ می‌شود
مطالعات هیچ مدرکی مبنی بر اینکه ADHD می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد پیدا نکرده است:
قند
واکسن‌ها
فرزندپروری ضعیف
تلویزیون یا بازی‌های ویدیویی
ADHD در کودکان: عوامل خطر
دانشمندان همچنین در حال مطالعه هستند که آیا موارد زیر باعث افزایش احتمال ابتلا به ADHD در کودکان می‌شود یا خیر:
مصرف الکل یا تنباکو در دوران بارداری
تولد زودرس
آسیب مغزی
قرار گرفتن در معرض خطرات محیطی خاص در دوران بارداری (مانند سرب)
وزن کم هنگام تولد
اپیدمیولوژی ADHD در کودکان
از هر ۱۰ کودک در ایالات متحده، ۱ کودک مبتلا به ADHD تشخیص داده شده است.
پسران بیش از دو برابر دختران در معرض ابتلا به این بیماری هستند. برخی از محققان بر این باورند که این بیماری در دختران ممکن است کمتر تشخیص داده شود، زیرا آن‌ها بیشتر به نوع بی‌توجهی نسبت به بیش فعالی یا تکانشگری، مبتلا هستند.
از هر ۱۰ کودک مبتلا به ADHD، ۶ کودک دارای اختلال روانی، عاطفی یا رفتاری دیگری هستند.
تشخیص بیش‌فعالی در کودکان
تست ساده‌ای برای تشخیص بیش فعالی (ADHD) وجود ندارد. پزشک یا متخصص شما بر اساس معاینه فیزیکی، سابقه پزشکی و علائم کودک شما تشخیص می‌دهد. اگر فرزند شما تمام این شرایط را داشته باشد ممکن است تشخیص ADHD را دریافت کند:
آن‌ها ست‌کم شش علامت ADHD دارند، مانند بی قراری زیاد
نشانه‌ها به مدت ۶ ماه یا بیشتر طول می‌کشد
این نشانه‌ها در بیش از یک موقعیت مانند خانه، مدرسه و اجتماعی باعث ایجاد مشکلاتی برای کودک شما می‌شود
نشانه‌های آن‌ها پیش از ۱۲ سالگی شروع می‌شود.
پیش آگاهی بیش‌فعالیADHD دوران کودکی
برای حدود ۷ تن از هر ۱۰ کودک، علائم ADHD تا نوجوانی و اوایل بزرگسالی ادامه دارد و تا سن ۲۵ سالگی، علائم در ۱۶ ٪ از آن‌ها کاهش می‌یابد، در حالی که ۹ ٪ از کودکان دیگر اصلاً علائمی ندارند. اما برای حدود ۳۵ ٪ تا ۶۵ ٪ از کودکان، ADHD یک بیماری مادام العمر است.
عوارض بیش‌فعالی در کودکان
ADHD بدون درمان می‌تواند منجر به عوارض مادام العمر شود. این امر شامل موراد زیر می‌شود:
اختلال مصرف مواد
مشکل در گرفتن و حفظ شغل
اختلالات اشتها
سایر مشکلات سلامت روان مانند افسردگی یا اضطراب
روابط ناپایدار
عملکرد تحصیلی ضعیف
رفتار‌های مخاطره آمیز که می‌تواند منجر به تصادفات اتومبیل یا مشکلات قانونی شود
مشکلات خواب
نابرابری‌های سلامت ADHD
پژوهش‌ها همیشه در مورد اینکه کدام گروه‌های نژادی و قومی بیشترین احتمال ابتلا به ADHD را در دوران کودکی دارند، توافق ندارند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا (CDC) می‌گوید که تقریباً ۱۷ ٪ از کودکان رنگین پوست، ۱۵ ٪ از کودکان سفید پوست و ۱۴ ٪ از کودکان اسپانیایی تبار ساکن آمریکا مبتلا به ADHD یا اختلال یادگیری تشخیص داده شده‌اند. اما تحقیقات دیگر نشان داده است که کودکان سیاه‌پوست کمتر از کودکان سفیدپوست به ADHD مبتلا می‌شوند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد کودکان سیاه‌پوست و اسپانیایی‌تبار مبتلا به ADHD نیز کمتر تحت درمان قرار می‌گیرند.
از آن‌جایی که پزشکان از نظرات والدین و معلمان برای تشخیص ADHD استفاده می‌کنند، نظرات و سوگیری‌های شخصی نقش دارند. دلایل دیگر نابرابری می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
آموزگاران ممکن است احتمال بیش‌تری برای شناسایی علائم در گروه‌های خاص داشته باشند.
والدین ممکن است از این ترس داشته باشند که تشخیص ADHD می‌تواند منجر به تحقیر و افزایش نژادپرستی علیه فرزندانشان شود.
خانواده‌ها ممکن است به سیستم مراقبت‌های بهداشتی اعتماد نداشته باشند یا به مراقبت‌های بهداشتی دسترسی نداشته باشند.
پژوهش‌ها همچنین نشان داده است که هم پسران و هم دخترانی که در خانواده‌هایی با درآمد زیر خط فقر زندگی می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به ADHD هستند.
دیدگاه تان را بنویسید