وقتی سریال پایتخت مرزهای تربیت کودکان را رد می‌کند
در حالی که سریال «پایتخت» سال‌هاست جای خود را در دل خانواده‌های ایرانی باز کرده، در فصل‌های اخیر با نمایش صحنه‌هایی چون "میمون شدن بهتاش"، نگرانی‌هایی درباره تأثیرات تربیتی این نوع طنز بر کودکان به‌وجود آمده است. شوخی‌هایی که شاید برای بزرگ‌ترها خنده‌دار باشد، اما در ذهن کودک می‌تواند باعث شکل‌گیری رفتارهای ناهنجار، ترس، یا حتی تقلید نادرست شود. آیا وقت آن نرسیده تلویزیون نگاه دقیق‌تری به محتوای مناسب گروه‌های سنی مختلف داشته باشد؟
سریال پایتخت یکی از پرطرفدارترین مجموعه‌های تلویزیونی در دهه اخیر ایران است که با روایت زندگی خانواده‌ای شمالی، موفق شد ترکیبی از طنز، مسائل اجتماعی و لحظات احساسی را به تصویر بکشد. این سریال به کارگردانی سیروس مقدم و با بازی درخشان بازیگرانی چون محسن تنابنده، احمد مهران‌فر و ریما رامین‌فر، در هر فصل با داستانی تازه بازگشت و توانست مخاطبان گسترده‌ای در سراسر کشور جذب کند. «پایتخت» نه تنها سرگرم‌کننده بود، بلکه در بزنگاه‌های مختلف به مسائل روز جامعه نیز واکنش نشان داد و گاه مورد تحسین، و گاه محل نقد قرار گرفت.
اعظم نژادی معتقد است رفتارهایی که در سریال «پایتخت» به نمایش گذاشته می‌شود، در واقع الگوی نکوهشی دارند. یعنی وقتی بیننده این رفتارها را می‌بیند، ممکن است متوجه شود که این نوع رفتار اشتباه است و نباید آن را در زندگی واقعی خود تکرار کند. به عبارت دیگر، شخصیت‌ها در «پایتخت» به شکلی رفتار می‌کنند که باعث می‌شود مخاطب از آن‌ها به عنوان الگوی منفی پرهیز کند و سعی کند رفتارهای بهتری در زندگی واقعی خود از خود نشان دهد.
مهسا بهادری: هفت فصل و چهارده سال مخاطبان با نقی معمولی و خانواده‌اش زندگی کردند و بارها بازپخش این سریال را از شبکه‌های مختلف تماشا کردند، خانواده‌ای که خانه اشتباه در تهران خریدند، با کامیون به قشم سفر کردند، عروسِ چینی را در دل خانواده خود جای دادند، به شورای شهر رفتند، با داعش جنگیدند، از دروازه‌بان تیم نساجی حمایت کردند تا فصل هفتم که یک شهاب سنگ و عروس مریخی وسط زندگی آن‌ها قرار گرفت.
دیدگاه تان را بنویسید