سه شیرها دوباره نا امید می شوند؟

تورج عاطف - نامه نیوز، « ای جسارت! دوست من باش.ویلیام شکسپیر» شاید این جمله مشهور ویلیام شکسپیر بزرگترین مشکل این روزهای فوتبال انگلستان و شاید حسرت 50 ساله فوتبال این کشور را حل کند. انگلستان سرزمینی پر هیاهو است جائی است که با رسوم و ادعاهای آقائی در دنیا در آمیخته است از جمله مشهور روزگار ملکه ویکتوریا که گفته می شد آفتاب همواره در سرزمینهای ملکه طلوع و غروب می کند می توان به نگاه انگلیسی رسید آن نگاه آقائی و سروری و بزرگی که به خود دارند.

آنها قرن ها بزرگی کردند. به سرزمین های تحت تسلطت شان که به واسطه حضور دریانوردان کشف می شد نگاهی بیافکنیم و این آقائی را حس کنیم از هندوستان و هنگ کنگ و استرالیا تا کانادا و جزایر فالکند همه جا حکایت قدرت را به معرض نمایش گذاشته اند که البته امروز کمتر نشانی از آنهادیده می شود اما غرور و تشریفات همچنان در اقلیم بریتانیا وجود دارد. آنها خود را سه شیر می نامند و در عرصه مختلف ادعاهای بزرگی دارند اما یکی از بزرگترین افتخارشان این است که ابداع کننده فوتبال نوین در جهان هستند.

شاید فوتبال ریشه هائی در خاور دور و سپس در ایتالیا داشته است اما فوتبال را انگلیسی ها ساختند و لیگ بزرگشان هنوز هم پر از هیجان است. در لیگ برتر انگلستان بزرگترین تیمها و سرمربیان و بازیکنان وجود داشته و دارند؛ از ناتینگام فارست برایان کلاف تا آستون ویلا و لیورپول بیل شنگلی و منچستر یونایتد باسبی و این سالها چلسی و منچستر سیتی و آرسنال می شنویم. از مربیان بزرگ از سر الف رمزی سر مربی مشهوری که تنها قهرمانی انگلستان را در همه ادوار تورنمنت های بزرگ گرفته تا مردانی که این سالها شنیدیم الکس فرگوسن و خوزه مورینیو و آنجلوتی و یورگن کلاب و آرسن ونگر و... بعد از یورو 2016 گواردیولا و کونته را خواهیم داشت. فوتبال انگلستان با بابی مور و بابی چارلتون و گوردن بنکس و کیگان و شیرر و اندی کول و استیون جرالد و برایان رابسون و دیوید بکهام و فرانک لمپارد و وین رونی و پل گاسکوین و.. در کنار ستاره های معروف دنیا شهره جهان شد.

لیگ آنها در کنار لا لیگا مشهور ترین لیگ جهان است اما سه شیرها همچنان نا امید هستند گوئی اتفاقی در فراتر از مرزهایشان می افتد لا لیگا سالها است که قهرمانان چمپیونز لیگ و لیگ یوفا را معرفی می کند اما از لیگ برتر انگلستان خبری نیست. اسپانیا دو عنوان قهرمانی اروپا در سالهای 2008 و 2012 و یک قهرمانی جهان در سال 2010 را به ارمغان آورد و آلمان ها قهرمان 2014 شدند ودر سال 2006 ایتالیا قهرمان جهان شد و در سال 2002 برزیلی ها و در سال 1998 فرانسوی ها و... اما انگلیسی ها همچنان نیستند.

شیرها سالها است که خیلی ها را نا امید کردند. براستی چه اتفاقی برای تیمی چون انگلستان می افتد؟ روزی که روی هاجسون به عنوان سرمربی تیم ملی انگلستان انتخاب شد خیلی ها تجربه او در اینتر میلان و اودینزه را ملاکی برای فرا مرزی بودنش می دانستند آنها در مرحله مقدماتی عالی بودند و رکوردار صد در صد امتیازی ها شدند اما نمایشی که در برابر روسیه نشان دادند نشانی از قهرمانی نداشت هرچند که شاید هنوز برای قضاوت زود باشد اما فشار بر روی انگلستان بسیار زیاد است. آنها دوست دارند چون لویز هامیلتون قهرمان فرمول یک جهان است در فوتبال هم داشته باشد راننده ای که شجاعت و تهور فوق العاده اش افتخاری برای آنها شده است. سالها است که شجاعت در نزد فوتبال انگلستان وجود ندارد و همه شجاعت آنها را اگر بتوان نام شهامت داد در دعواهای خیابانی است که طرفدارانش انجام می دهند.

انگلستان سالها در اندرون خویش اسیر است آنها دل به گذشته ها دادند و حالا در فرانسه هستند جائی که یک صد سال با آن جنگیدند و شاید فتح اولین جام پس از 50 سال در سرزمین گل که نام قدیم آن است بتواند آنها را خوشحال کند. انگلیسی ها در بازی اول خود در برابر روسیه پیر و بی ستاره خوب شروع کردند؛ یک نیمه امیدها را در دلها روشن کردند گل زیبائی هم زدند اما ترس بر آنها حاکم شد به عقب کشیدند و سرانجام گل خوردند. روی هاجسون روی نیمکت با صورتی برافروخته نشانی از دوری از جسارت داشت. ستاره های انگلستان که همگی جوان نیز هستند حال و روز بهتری نداشتند آنها سال ها است که می خواهند با خونسردی انگلیسی خود خشم و سرخوردگی پنهانشان را آشکار نکنند اما برای تیمی که خود را مخترع فوتبال می داند این همه دوری از افتخار دوگانگی بزرگی نمی تواند باشد؟

انگلستان جوان به دنبال یافتن خویش است. تیم جوان شده انگلستان ناخود آگاه فرانسه 1996 را در انگلستان به یاد می آورد تیمی که با جوانانی چون زیدان و دشامب و ژورکائف و بلان و... تجربه بزرگی به دست آورد و در پارک دو پرنس دو سال بعدش قهرمان جهان شد و بعد در سال 2000 با قهرمان در اروپا نشان داد که جوانی که با جسارت همراه باشد می تواند معجزه کند. شاید روی هاجسون باید به سخنان قهرمان ادبیات کشورش بیشتر عمل و آن را به شاگردانش گوشزد کند که « ای جسارت! دوست من باش»